მდგომარეობის მსხვერპლი I

თითქოს თვალები აემღვრა,ფიქრებში დაიკარგა.. ისე ძლიერად შეკრა მუშტები,რომ მკლავბსა და შუბლზე ძარღვები დაებერა,ნესტოები გაუფართოვდა და უსასრულობაში დაიკარგ.. ძალიან გაღიზიანდა.ყავის ფინჯანს ხელი დაჰკრა და ძირს გადააგდო..

ნუ გამექცევი

ნუ გამექცევი,ვიცი,რომ ბედი ჩემთან მოგიყვანს ნუ შეშინდები,როცა ცხოვრება ჩემთან მოგიხმობს ვერც იმას ვხვდები, ეს სიყვარული კვლავ რას მოგვიტანს, მარტო ის ვიცი,ჩვენს ისტორიას ქარიც მოგვითხრობს...

დილა

შენ გაქვს შანსი, დღე რაიმე ახლით დაიწყო, თუმცა ისევე აგრძელებ ლოგინიდან წამოწევას მძიმე ლეშის, როგორც გუშინ, ერთი კვირის წინ ან თუნდაც წლის... ბრაზი გერევა რომ შენმა დაბადებამ ვერაფერი შეცვალა და ვერც ვერავინ შენიშნა. ვარსკვლავები კი რომლის

უშანსოდ მტოვებ?! (2)

თუ დაგვიჭირეს და დაგვხოცეს მერე შენი ადრენალინი ვერ გიშველის! –რა უჟმური ხარ! ისევ ჩაიბურტყუნა –გავიგე! დაუბრიალა თვალები...–ამ ოთახიდან უნდა გავიდეთ! სამ თვლაზე კარგი? –აჰამ! თავი დაუქნია უხმოდ –კარგი! სამი!

მე - ბედნიერი (თავი პირველი)

საწოლზე ვწვები და ვიხსენებ დღეებს,როცა მე ჯერ კიდევ კარგად ვიყავი,მე - ბედნიერი ვიყავი. მე - ბედნიერი. მე - ლაღი. მე - თავის’უფალი. მე,მე,მე.

ყველაფერი ჩაივლის გულის ტკივილის გარდა

ამ ლამაზ სამყაროში,ამ ლამაზ ქალაქებს შორის არსებობს უამრავი ისტორია,ზოგი ბედნიერი დასასრულით, ზოგიც უბედური დასასრულით,ზოგი კი უბრალოდ არ დასრულებულა... მე კი მოგიყვებით ერთ ძაალიან ლამაზ

შავი ანგელოზი 14

მეტის დაწერა ვერ მოვახერხე,ბოდიშით შემდეგ თავს უპრო დიდს დავდებ და საინტერესოს -ჩემო პატარავ,მომენდე გამიღე გულის კარები,არ ვუარყოფ მეც მეშინია მაგრამ შენ გარეშე ვერ ვძლებ მინდა სულ ასე იყო ჩემ მკლავებში გამომწყვდეული,არ მინდა სხვა ოდნავაც კი

ცხოვრება, ეს ზღაპარი არაა (თავი 2

ნატა!.. ნატაა!!! არ გესმის რომ გეძახი? - მესმის ლიკას ხმა, ადამიანის, რომელიც ყველაზე ღვარძლიანი და არაადამიანი მთელს სკოლაში -.გისმენ?! რა ხდება? რაგინდა?! -რა მინდა?! ჰაჰ შენიდან რა ჯანდაბა უნდა მინდოდეს? ვინ ხარ რომ შენიდან რამე მინდოდეს? არც

ჩემი ,,ტირანი" (თავი 7)

ესეც მეშვიდე თავი ჩემო საყვარლებო..იმედი მაქვს მოგეწონებათ ,ძალიან,ძალიან მიყვარხართ..ნელა მივაბიჯებდი ოფისის ფოიეში,ხალხი მოდიოდა და მესალმებოდა ,მეკი გაღიმების და მისალმების თავი არ მქონდა ,ლიფტის

გვიანი შემოდგომის ვალსი .1.

ჯერ კიდევ მძინარემ ვიგრძენი ნაზი შეხება.. კოცნა ლოყაზე, შემდეგ კი მხარზე.. ოდნავ მჩხვლეტავი წვერის შეხებაზე შევიშმუშნე და გამოღვიძების პირას მყოფმა გავიღიმე.. ახლა მე მივეკარი მას და ხარბად ჩავისუნთქე