ღმერთი მოკვდა

- ღმერთი მოკვდა - დავიჩურჩულე და ჭექა-ქუხილის მოლოდინში თვალები დავხუჭე. არაფერი არ მოხდა. ზეცა თურმე არ ჩქარობდა ჩემს დასჯას.

მე შენ მიყვარხარ რომ, წვიმს კი არა მთელ სამყაროზე მეტად (2)

კარი დედამ გამიღო და როგორც ყოველთვის იმწამიდანვე ლაპარაკი დაიწყო - სად გაქვს ნენე ტელეფონი გეგამ მილიონჯერ დარეკა ჩემთან - მხოლოდ ახლაღა გამახსენდა მობლური რომელზეც ხმა მქონდა გამორთული, დავხედე გეგას 27 გამოტოვებული ზარი კარგს არაფერს უნდა

წვიმაში მოხეტიალე*

გაყინული ცივი თვალები არა?! ფიფქებს ვამსგავსებდი რომელთა დაცემაც ჩემს კანზე მგვრიდა იმის შეგრძნებას თითქოს ის ჩემთან იყო. გარეთ ისევ თოვდა,ფანჯრის რაფაზე ჩამოვჯექი და ჰორიზონტს დავუწყე მიშტერება,ვრცელ,უკიდეგანო ჰორიზონტს რომელსაც დასასრული არ

ერთი ნახვით შეყვარება (თავი2)

__თქვენ ჩემი შეკითხვა ალბათ სწორად ვერ გაიგეთ?მე არ მიკითხავს თქვენი სახელი, მე გკითხეთ თუ რას შეუკვეთავდით__გაბრაზებულმა ვუთხარი "ქერას" როგორც ჩანს დამიანე ჰქვია... ხმის ამოღება არ ვაცალე ისე ვაქციე ზურგი, ახლა უკვე მის ძმაკაცებთან გადავედი იმავე

ფიქტიური ქოწინება თავი 3

-თან სიცივეში უფრო ლამაზები გამხდარან. სულ დამავიწყდა რა ფორმაში ვიყავი, ისეთი თხელი პიჟამა მეცვა.. ლოყები ამიწითლდა. ინსტიქტურად მკერდზე ხელი მივიფარე და ოთახში შევბრუნდი. ვისღა ახსოვდა მზის ამოსვლა. აივნის კარი საგულდაგულოდ ჩავკეტე და საწოლში

რატომ მე?! (2 თავი)

იმდენად დაბნეული ვიყავი არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა საკუთარ, თავს სარკეში ვუყურებ და ჯერ კიდევ ვერ ვიაზრებ, რომ ეს მევას. სახეზე სწალი შევისხი და ამ დროს კარების ხმაც გავიგე. სიყვარულს ისეთი სათვალე უკეთია, რომლითაც სპილენძი ოქროდ გეჩვენება, სიღარიბე

"ეს იყო"

ეს იყო დღე, როცა მე მე აღარ ვიყავი. ვიყავი ვიღაც , ან რაღაც. არსება , რომელიც უაზროდ უმიზნოდ იდო , უბრალოდ იდო. უსარგებლო ნივთივით ყველა გვერდს რომ უვლის ისე. არც საათების მანძილზე ერთ

..ARASDROS GINANEB..

გასაცილებლად,არავინ მინდოდა წამოსულიყო,ერთადერთი მეგობრის გარდა.მასთან ბავშობიდან ვმეგობრობ.ჩემს ირგვლივ,ყველამ იცის,რომ ჩემი წასვლის მიზეზი, მეგობრის მიწვევაა,რომელსაც ძალიან მოვენატრე. ხუთი წელია არ ვუნახივარ და თავისთან დამპატიჟა ორი თვით.

მეტი ვიდრე მეგობრები(საცდელი თავი)

ყველაფერი ერთი უბრალო დღით დაიწყო,მე თეო ვარ,ჩემი სიმაღლე ყოველთვის მაკომპლექსებდა თუმცა თანდათან მივხვდი რომ ეს ერთერთი პლიუსი იყო გარეგნობაში,თანაც მაშინ როცა წონაში საგრძნობლად

შავი კაბა

ამ უეცარი შეჯახების შემდეგ ჩემი ცხოვრება თავდაყირა დადგა, მანაც გამიხსენა და ყოველ დღე ვხვდებოდით ერთმანეთს, ვიხსენებდით ერთად გატარებულ სასიამოვნო დღეებს. თავდავიწყებით გვიყვარდა