დვალიშვილი & ახვლედიანი {4}

საღამო ძალიან კარგად გავატარეთ. ხშირად ვგრძნობდი ლაშას დაჟინებული მზერას მაგრამ ყველანაირად ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია. გვიან დავიშალეთ. სახლში მივედი თუ არა დასაძინებლად დავწექი... მაგრაამ ალბათ თქვენც ხვდებით ხომ რომ ეხლაც არ

ფიქტიური ქორწინება თავი 2

- ძალიან მიხარია არ მჯერა რომ დედა უნდა გავხდე. სულელივით წამოიყვირა თათამ. -აუუ რაღაცა აქ ცუდი სუნია.თქვენ ვერ გრძნობთ? ყველამ თავი გავაქნიეთ უარის ნიშნად. კიდევ კარგად დაყნოსა და დაასკვნა. -ანას სუნამო არ მომწონს. აქამდეც საშინელი იყო მაგრამ ახლა

პაპასკირი და ბაბუციძე 3

-ანუ ? -ანუ ზოგჯერ პაციენტს უბრალოდ მიზეზი სჭირდება გაღვიძებისთვის მეტი არაფერი, რაღაც რის გამოც ბრძოლა ენდომება. ისევ იმედიანი თვალებით მიაჩერდა ექიმი ბიჭებს და კლინიკს თეთრ კედლებში გაუჩინარდა. ბიჭებმ,ა ვერაფერი გაიგეს მისი ნათქვამიდან , ან

დვალი და დადიანი? არ მჯერა?! (თავი 11)

ალექსანდრე ნერვიულად დადიოდა, არ იცოდა რა ხდებოდა, მალევე ექიმიც გამოვიდა და ალექსანდრეც წამში მასთან გაჩნდა.-ექიმო როგორ არის ჩემი ცოლი?!-იკითხა ანერვიულებულმა ალექსანდრემ.-დამშვიდდით

მოურჯულებელი თავი 7

-მაპატიე, მაშინ რომ გაგარტყი, - ამოილაპარაკა ჩახლეჩილი ხმით და ბიჭს თაფლისფერი თვალებით ახედა.-ჩავთვალოთ, რომ არაფერი მომხდარა, - გაუღიმა რეზიმ და სახეზე ჩამოყრილი თმა ყურს უკან გადაუწია,

ერთჯერადი სტუმარი 18+ (თავი 2)

სწრაფი ნაბიჯებით ცდილობდა დანიშნულების ადგილამდე მიეღწია, მათი მშურდა, წარმოიდგინეთ ლამის იმ მათხოვრისაც კი მშურდა მოწყალებას რომ ითხოვდა. ნეტა ბოლოს გულწრფელად როდის გავიღიმე?

გაყინული წუთები.თავი 5

-არ ინერვიულო,გესმის?არ გაქვს მიზეზი ინერვიულო.ხელი დაიდო მუცელზე და ყელში მოწოლილი ცრემლი ვეღარ შეიკავა,არ უნდოდა სისუსტე გამოეჩინა,მაგრამ ვეღარ დაფარა ყელში მოწოლილი დარდი.

რა ვქნა კარგო ,მიყვარდება მარტივად და ძალიან...

რა ვქნა კარგო მიყვარდება, მარტივად და ძალიან,გული ერთხელ დაინახავს შეიყვარებს უგონოდ,ნუ მეტყვი რომ მოცლილი ვარ,ამისთვის სულ მცალია,შევიყვარებ ერთხელ ვინმეს და არ დავთმობ უომოდ.მე რას მერჩი

"დიდებული იყო ის ზაფხული..." თავი II

დილით რომ გავიღვიძე ნია უკვე წესრიგდებოდა დანარჩენების ხმა კი გარედან მკაფიოდ შემოდიოდა.ისეთ ხასიეთზე ვიყავი საერთოდ არმინდოდა ამ დღეს ავმდგარიყავი,არც ბავშვებთან თავის მოჩვენების

ჩემს წერილებს გიტოვებ სამახსოვროდ (3)

სანაგვე ყუთში ჩამწვარი ფურცლის გადარჩენილ ნაწილს ვიღებ. დარჩენილ ასოებს, წინადადებებს ვაკვირდები. როგორც ეს ამბავი განახევრდა, თავს დაახლოებით ახლა ასე ვგრძნობ. „ ... არც გახსოვარ და ბოლოს შენ! შენ სულ განსხვავებული ხარ არ ვიცი, ვინ ხარ, მაგრამ აი