განგსტერების სამოთხე (28)

არა,არა.ყველაფერი რიგზეა.რაღაც საბუთები მაქვს გამოსართმევი ამიტომ გკითხე,იმედიმაქვს მალე დაასრულწბს..მადლობა.შეგიძლია სამუშაოს დაუბრუნდე.. გიორგი მის მაგიდასთან დაჯდა და დემეტრეს დაურეკა.

სანამ ფიქრები გამექცევა

ერთი ისეთი ადამიანი,რომელზეც იფიქრებს და მასზე ფიქრიც გააბედნიერებს.არ ვიცი რატომ ვტოვებთ ადამიანები ერთმანეთ,მაგრამ ფაქტია ვტოვებთ.მე ვფიქრობ გაუსაძლისი,როდესაც ხდურთიერთობას გულის ტკენის

სულიერი გამოცდა (თავი 15)

მაქსიმე რამდენიმე დღეში დაბრუნდა ბათუმში. მისი სიცივე, რომელიც შინაგანად მოდიოდა სულს მიყინავდა. არ მიმჩნევდა, ისე მექცეოდა თითქოს არასდროს არ ვყოფილვართ ერთმანეთისთვის რაღაც მაინც. ბავშვებთან ვცდილობდი დამემალა ჩემი ტკივილი, თუმცა ღამით ხშირად

თავდავიწყებით (სრულად)

ასე მეგონა ყველაფერი მესიზმრებოდა, ვგიჟდებოდი, აქეთ იქეთ ვიყურებოდი გაოცებული, ცრემლები მდიოდა და ვერაფრით ვჩერდებოდი. სიგიჟე, სრული სიგიჟე იყო ეს ყველაფერი.

მიშო ჯორდიანზე გსმენიათ? (თავი 7)

- ორი დღე იყო დარჩენილი სოფელში წასვლამდე,თებემ აიტეხა ჩემ გოგონებს გაგაცნობო და "1904" - ში წაიყვანა,შესვლისთანავე რაღაც უცხო დაეუფლა,თითქოს პირველივე ჩასუნთქვაზე გაუშინაურდა გარემოსო,თავისი ადგილი დაიკავა გოგონებთან და ღიმილით გაეცნო თითოეულს. -

ოსლოში (მეორე თავი)

ათ წუთში მე და კამილა კაფესთან ვიყავით.დღე ისე როგორ ჩაივლიდა,ის ხეპრე რომ არ გამოჩენილიყო მაინც და მაინც იქ,სადაც ჩვენ ვიყავით.ვიღაც ბიჭთან ერთად იჯდა და ფორთოხლის წვენს სვამდა,თან რაღაცაზე გულიანად იცინოდა.მისი ხარხარი ყველას,რომ გაეგო,კაფე

ერთადერთი ჭეშმარიტის დაბრუნება

ახლა ვიცი, ვინც კი მიცნობს, ყველა ძლიერ ძლიერ ღელავს. ალბათ მოუთმენლად ფიქრობს, ჩემი ლექსი ვისთვის ელავს. მე არ მინდა მოგახსენოთ, მისი სახელი და გვარი. მე არ მინდა მოგაბეროთ, ჩემი გულის ცეცხლი, ქარი. ვინ არს მერი შერვაშიძე, როდესაც შენ არსებობ. ჩემს

მანია

ეს ჩანახატი უცებ დავწერე , არ ვიცი კარგი არის თუ არა. კაცი რომელიც არის მკვდარი და მისი საყვარელი რომელიც წერილსს პოულობს მის კაბინეტში. ზის და კითხულობს შემდეგ კი....იცი რა მინდა ახლა ყველაზე მეტად. ღამე. მე. შენ. ჩვენ. ერთად ვიწვეთ. მე შენს წვრილ

მე შენამდე (თავი-1)

მოგესალმებით...'მე შენამდე' ეს ჩემი პირველი ისორიაა ამ ისტორიაზე საკმაოდ დიდ იმედებს ვამყარებ.დიდი ხანია რაც მინდოდა ისეთი ისტორია დამეწერა რაც ნაწილობრივ ჩემს ცხოვრებასაც შეეხებოდა და ასევე ფანტაზიითაც იქნებოდა გაფორმებული.ასეც მოვიქეცი ისტორია

ჩემი დემონი (4თავი)

თავს ვუქნევ და სამზარეულოში გავდივარ, წყალი უკვე ადუღებულიყო, ჩაის ვაკეთებ, 1 კოვზი შაქარით და 1 ნაჭერი ლიმნით, ისე რომ არც ვეკითხები როგორი უყვარს, ვაპირებ რომ გავუტანო, მაგრამ თვითონ შემოდის, ორივე ჭიქას იღებს და ეზოსკენ მიდის, მეც ჩუმად მივყვები,