..და ახლა...

ციდან ფოთოლი ცვიოდა ლურჯი, ისეთი ლურჯი, როგორც იმედი, იქ აღარ დამხვდა ჩემი საუნჯე, წამოსაღებად როცა მივედი

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 1)

დილა მშვიდად იწყება. არც არავინ მიბურღავს ტვინს, რადგან თეაკო და ნინი საწოლზე უსწორმასწრორდ ყრიან გუშინდელი საღამოს მერე. მერე, მხედველობაშ საწოლის ქვეშ დაგდებული ვისკის ბოთლი მხვდება. სულ დაგვილევია! არა, როგორ არ მახსოვს, გოგონებმა აიტეხეს,

თითქმის დაქორწინებული V

დავუბრუნდით საწყის წერტილს.. ახლა ყველაფრის გადატანა თავიდან მოგვიწევდა.. ყველაფერზე ჩხუბი,ოინები და რაც მთავარია თავიდან ვატკენდით გულს ერთმანეთს,შემდეგ მის მოშუშებას შევეცდებოდით და ამით კიდევ უფრო დავიტანჯებოდით.

გოგონა ქუჩის ბოლოდან(თავი10)

_ჭამე_ბრძანებას გავდა მისი ხმა _არ მინდა_საინი გავწიე ხელით წინ _ჭამე მეთქი გოგო თორემ ძალით გაჭმევ_მიღრია უცებ _ცხოველო_ვუყვირე მეც _ანუ ეგრე არა კაიი_უცებ ჩემი სკამი გამოწია და მის ფეხებს შორის მომიქცია_აღე აბა პირი_კოვზი პირთან მომიტანა, მე კი

გათქმული საიდუმლო შენზე

ის პატარა ხიდი მახსოვს ჩვენს ადგილამდე რომ მოვყავდი.სახლიდან გამოსული ხუთ წუთში მოვადგებოდი ხოლმე იმ ღელეზე გარდამავალ პატარა ხიდს.სწორედ მაშინ ვგრძნობდი,რომ უნდა მენახე და გული ბედნიერებისგან გასკდომამდე მევსებოდა.

საცდელი

ვინაიდან და რადგანაც "გახდი ბესტსელერის ავტორი" ამ საიტის ახალბედა მწერალი გახდა,გადავწყვიტე დახმარება გთხოვოთ.ჩემი დიდი თხოვნა იქნება,რომ წაიკითხოთ და შეაფასოთ,რადგან ვფიქრობ მივიღო თუ არა მონაწილეობა ამ რომანით ლიტერატურულ შეჯიბრში.

ჩემი ძმაკაცის შეყვარებულს შეყვარებული ავახიე ( თავი 6 )

აი ამ დროს ეგრევე გოგოებს გავხედე, რომლებიც არანაკლებ გაოცებულები იყურებოდნენ აქეთ-იქით. რატისგან არასდროს გამიგია ეს სიტყვა. შემიძლია დავიფიცო რო არასდროს არავისთვის უთქვამს აქამდე. ნერვიულობისგან პირი გამიშრა და წყალი მოვსვი. ტვილდიანი ისევ

როდესაც

როდესაც ვეძებდი სითბოს და სიყვარულს, როდესაც ველოდი მე გრძნობას მოხარულს, როდესაც ვფიქრობდი იმ ლამაზ წუთებზე, როდესაც ვიბრძვოდი შენზე, იმ წამებზე.

გულის ძახილი.თავი 3

-დიახ და ვაფასებ მასში ამ გულწრფელობას.ასე რომ,სანერვიულო არც არაფერია,ის რაც ყველაზე საშიში იყო,უკვე აღარ არის.წავიდა,გაქრა და გაიარა და ამიერიდან ყველაფერი კარგად იქნება.ცხოვრება საჩუქარია უფლისაგან ჩვენთვის და ნუ ვაწყენინებთ უფალს ჩვენი

ერთი ამოსუნთქვით (თავი 2)

მართა თავის სტილს არ კარგავდა. თხელი, თითქმის გამჭირვალე საროჭკა შავი კლასიკური თხელი შავი შარვალი, რომელიც კოჭთან უფრო ვიწროვდებოდა, წითელი წვრილ ქუსლიანი და შავი ხელჩანთა ეკავა. მისი ხვეული თმა ერთიანად ჩაეწნა და შუბლთან მხოლოდ რამოდენიმე ღერი