ნაშვილები

ეს არის ამბავი, რომელიც ვფიქრობ ყველას გულთან მივა. ამბავი მოგვითხრობს ერთი უბრალო ქალის ისტორიას, რომელსაც ნამდვილად არ ჰქონია უბრალო ცხოვრება. ეს არის ტრაგედია, სადაც უმეტესად

რწმენა-ფრთები თუ ბორკილები?

ადამიანის გონებრივი ჩამოყალიბებიდან მას გაუჩნდა რწმენა რაიმე საგნისა თუ ცხოველისა,მაგრამ რა იყო რწმენა-ფრთები თუ ბორკილები? ფილოსოფოსები,მორწმუნეები,ეკლესიის მსახურნი თუ ,,თავისუფალი’’ მოქალაქეები განუწყვეტლივ ,,კამათობენ’’ თუ რა არის რწმენა.

დათა 1

- მე გაფრთხილებდით, მაგათ დაზავება კი არა უბრალოდ დრო ჭირდებოდათ რომ ერთმანეთთან მოეგვარებინათ პრობლემა, ნიორაძე ბოლო იყო, ისიც მოიშორეს და ახლა ჩვენი ჯერი დადგა, მამაშენის მონაწილეობით

თეთრი ქალი

ადამიანი, ადამიანს უნდა გავდეს. ნურც ეშმაკს დაემსგავსებით და ნურც ანგელოზს. გულით სუფთა და პატიოსან ადამიანს, ყველაზე დიდი ძალა აქვს. და მას შეუძლია, ძლიერი სიყვარული.ხანმოკლე არა მაგრამ, ადამიანისგან დაუფასებელი წუთისოფელი, ადამიანისთვის მალე გადის

ჩემი გვირილა (4)

გარეთ რომ გამოვედი გადავწყვიტე მისთვის ჭკუა მესწავლებინა ;დ მთელი დღე ვფიქრობდი იმაზე თუ როგორ გამემწარებინა მაგრამ მგონი უკვე მოვახერხე რადგან უკვე 8 საათია არ მინახავს :დ დარწმუნებული ვარ ნერვები ძალლიან ცუდ მდგომარეობაში აქვს :დ ჰმ ღირსიააა :დ

სიკვდილმისჯილი(მესამე თავი)

აბაზანაში შევედი, მოვწესრიგდი, ბარგი ავიღე და ჰერი-ჰერი ბათუმის სადგურში და შემდეგ ქობულეთში. მაგრამ მთელი გზა იმაზე ვფიქრობდი რომ აქ წამოსვლის თაობაზე იოანესთვის არაფერი არ მითქვამს და ალბათ რომ გაიგებდა როგორ გაბრაზდებოდა. ვფიქრობდი და თან გეგმებს

ყვავილები (თავი 1) საცდელი

ორშაბათიდან დაიწყეს მუშაობა, ნიკოლოზი კმაყოფილი იყო, ორივე ბეჯითად მუშაობდა, კონსულტანტებს ეხმარებოდნენ და უკმაყოფილო არავინ იყო, ნიკა ორივეს დაუმეგობრდა, კარგი ურთიერთობა ქონდა, როცა დრო ქონდა მათთან ატარებდა და ისე კარგად გრძნობდა ორივესთან თავს,

Hidden Feelings (თავი მეორე)

ლიფტიც მალე მოვიდა. მე შევედი და ლუკაც შემომყვა. გამიკვირდა მაგრამ მერე გამახსენდა, რომ ლუკა ჩემს ზემოთ ცხოვრობდა. ლუკამ ორი წამი მიყურა და მერე შემომთავაზა პარკების გამორთმევა. სიტყვა დამთავრებული არ ქონდა რომ ლიფტის კარი გაიღო და მე მაშინვე

ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ (8)

შემხცდა სიცილით სკდებოდნენ,ალბათ შატალოზე იყვნენ წამოსულები,ბოლოს სიარლით რომ დავღალე კაფე "ნელიკოსთან" შევიარე,ფანჯარასთან ავირჩიე მაგიდა საიდანაც პატარა სკვერი მოჩანდა.ესე მარტო ვიჯექი და გავყურებდი სიცოცხლით სავსე ბავშვებს, ვფიქრობდი ჩემზე

მარიონეტი (მეთხუთმეტე თავი)

- "რაზბორკაზე" ქალი?! - გაოცების ტალღამ წამებში გადაუარა მოჩხუბრებს. ერთმანეთს სამკვდრო-სასიცოცხლოდ ჩაფრენილი ბიჭები, მომენტალურად დაზავდნენ. ვისღა ახსოვდა მუშტი-კრივი. უგონოდ დავარდნილ ნინოს გარს შემოეხვივნენ. - მოკვდა, ტო?! - გოგონას თავთან