სურვილების ექო

მსურს რევოლვერის მიბჯენა ყელთან, დენთის და სისხლის ჯაივი მარსზე, პირისპირ ჯდომა ჩემს პირად ღმერთთან და უფრო მეტის გაგება მასზე.

ორსულის დღიურები (სრულად)

ქართველი სტუდენტი გოგონას დღიურები, რომელსაც მენტალურ-მორალური ღირებულებები და „სულელი“ გული აქცევს ჩიხში; რა უნდა გააკეთოს ადამიანმა, როცა სიყვარულისთვის ბრძოლაც არ შეუძლია, მით უმეტეს, მაშინ როცა ამ გრძნობის გამო უკანასკნელი საყრდენი ეცლება და

დასრულდა

სამყაროს ფერები იცვლება დიდი ხნის ძიების შემდეგ პოულობ მას, ვისაც ეძებდი ხარ ბედნიერი, როგორც არასდროს და შენში რაღაც იცვლება შენ ხვდები, რომ იპოვი ისეთი ადამიანი, რომელიც შენთან იქნება.

კიდევ შევხვდებით

ვიცი რომ ჩემი არასდროს ყოფილხარ, მაგრამ დღეს უფრო მეცლები ხელიდან.... სტერეოტიპები შთანთქავს უბედურების მორევში გრძნობას, რომელიც შენთვის მინდოდა გამეყო და ვერ მოვახერხე, მე ხომ შეცდომა დავუშვი , შენ რომ შეგიყვარე ... შენ ხომ ასე განსხვავდები ,

მარიონეტი (მეშვიდე თავი)

რა თქმა უნდა ყველა წვრილმანს ვერ აღვწერ. თუმცა ორიოდე სიტყვით მაინც უნდა გითხრათ, მიუხედავად თბილისში რუსეთის ჯარის დგომისა, ცენტრალურ ქუჩებში სწრაფი სიჩქარითა, გაბმული საპროტესტო სიგნალებითა და შავი სამგლოვიარო დროშებით შემკობილი ავტომობილები

ალუბლები 3 თავი (დასასრული)

თვალები ნელა გავახილე, ბუნდოვნად ვხედავდი გარემოს და მხოლოდ მას შემდეგ მივხვდი, რომ დიდხანს და მაგრად ვაჭერდი ქუთუთოებს ერთმანეთს. ქაღალდზე ისევ ხელნაწერი, ლამაზი ასოებით ეწერა: „ხომალდი მარსიდან, საღამოს დაფრინდება.“

shame 3

ვინმეს რომ ეკითხა როგორ ვიმგზავრე ალბათ 1 კვირა საჭირო სიტყვენის ძებნას მოვუნდებოდი რომ როგორმე ეს კოშმარი ამეღწერა .. როგორც იქნა ავსტრიაში ჩავედი, მგზავრობის გარდა ამას ყველაფერი ერქვა უკან ქალი მეჯდა ?! ქალი კიარა ცარიელი პროვოკაცია იყო

თანანო (2)

ვეღარ გაბედა. საერთოდ ვეღარაფერი ვეღარ გაბედა. - თანანო! - ღიმილით მოუტრიალდა ბიჭი, მაგრამ სხვლა არ შეუნელებია. - მტოვებ? ესე იგი, მართლა მტოვებ? სულ მიდიხარ? სად მიდიხარ? მე რა უნდა ვაკეთო აქ, შენ გარეშე? - ხავსს ეჭიდებოდა. სიტყვები თავისით

წერილები.

წერილის წერას ვიწყებ, თავად არ ვიცი როგორ ვუყრი სიტყვებს თავს. მეშინია, გამოგზავნის, მეშინია, რომ არ წაიკითხავ და მეშინია, რომ იტირებ. ჩემს გამო უკვე მერამდენედ იტირებ. იცი, ხშირად მიფიქრია რა იქნებოდა ის საბედისწერო დღე, რომ არა. ბევრჯერ მიფიქრია

ჯიუტი და მისი სვანი (თავი 14)

ნეტა იცოდე, როგორ მინდიხარ.. ძალა გამოცლილმა ხელებიც ძირს ჩამოვყარე და უარესად ავეკარი მას, და სწორედ ამდროს გადამიწია მაისურის ცალი სალტე და მხარზე გადავიდა სველი კოცნებით, და სწორედ ამ დროს ვერ შევუკავე თავი და კვნესა აღმომხდა, მანაც გახელებულმა