ღამის სამიზნე [3]

როგორც კი უტა სახლიდან წასული დაიგულა და მანქანის საბურავების ხმა მისწვდა მის ყურთა სმენას ფეხზე წამოდგა და სააბაზანოსკენ წავიდა. ვანაში წყალი დააგუბა და სპეციალური ხსნარებისთვის და საჭირო ნივთებისთვის განკუთვნილი თაროდან. მაგნოლიის სითხე გადმოიგო.

იყავი ჩემი საყვარელი [თავი 11]

მაქსიმეზე მიწებებულმა დროის შეგრძნება სულ დაკარგა. დაავიწყდა ისიც რაც მის გარშემო ხდებოდა, ჩალაგებული ბარგი, საავადმყოფოში დარჩენილი ლილუ, მუცელში გამოკეტილი პატარა და კონტრაქტი რომელიც ამ ურთიერთობის დასაწყისი და დასასრულია. აცრემლებულმა გაახილა

იმოქმედე

გაეცალეთ ყველაფერს, რაც არ არის ფასეული, რაც არ განიჭებთ ბედნიერებას და არ იმსახურებს თქვენს დროსა და ენერგიას. ჯერ არც ერთ ცხოველს არ მიუტოვებია ადამიანი ავადმყოფობის ან სიბერის გამო.

ჯაშუში მაღალ ქუსლებზე ( ნაწილი თვრამეტი)

ღამე წყლის წყურვილმა გამოაღვიძა. საწოლის გვერდით, ტუმბოზე მდგარი ღამის სანათი აანთო. ხალათი მოიცვა და თვალების ფშვნეტით ქვემოთ ჩავიდა. სამზარეულოში შუქები აანთო. მაცივრიდან ფორთოხლის წვენი გამოიღო და ჭიქაში ჩამოისხა.

სუსტი ძლიერი (მესამე ნაწილი)

-არა, არ მინდა-უცებ ფეხზე წამოხტა, მაგრამ წაბარბაცდა და რომ არ წაქცეულიყო ხელებში ვწვდი და წელში გავასწორე. ხელი უხეშად გამაშვებინა, შეტრიალდა და საპირისპირო მიმართულებით წავიდა ბარბაც-ბარბაცით. -საით ნინო?-შევძახე და გაყოლა დავაპირე.

მეტი ვიდრე სიყვარული 22

უფრო ვგრძნობ ვიდრე ვხედავ საჭეს ძლიერადაა ჩაბღაუჭებული და ერთიანად გაფითრებული მიყურებს. -რაა?! -კაი რა დიტო...არავინაც არაა. -არავინაც არაა?! არავინაც არაა!

რაგბისტი გოგონა

-ზუკაააააა- ბოლო ხმაზე ვიღრიალე. -რა გაყვირებს გოგო თავი გამისკდა -მეტის ღირსი ხარ, უკანა სკამზე დათვი გყავს დაბმული და არც გამაფრთხილე

ჩემი ბოლო სიყვარული ანნა

როცა გამოჩნდი ჩემს ცხოვრებაში შენ მომეჩვენე მე ანგელოზად მაშინ გახვედი ჩემს ოცნებაში ჩემთვის იყავი სულ ჩემს დედოფლად

ქაღალდის ნავი

დიდიხანია ზღვაში ნავს ვუშვებ! ნავს, რომელსაც შენი სახელი აწერია, იმ იმედით, რომ ვეღარ გაგიხსენებ... აღარ მომინდება შენი ჩახუტება და აღარ ვუყურებ ღიმილის დროს როგორ გეჩხვლიტება ლოყები. ვეღარ დავინახავ შენს კრიალა თვალებს, ნაპერწკლებს, რომ ისვრიან

ლექსები

დამელოდე, მე უთუოდ მოვალ შენთან, გაკოცებ და ჩემსკენ ნაზად მიგიზიდავ, არ იფიქრო, რომ სიშორით დრო გაჩერდა, რომ ცხოვრების განთიადი მიიბინდა. დამელოდე, მე უთუოდ დაგიძახებ, რადგან მხოლოდ შენი ნატვრა მასულდგმულებს, მთვარის შუქზე ჩამომადე თავი მხარზე და