ქაოსი ანუ "ინი და იანი" III (შეიგიძლია გაიგო ჩემი ყვირილი)

ხმა მესმოდა , მაგრამ ვერ ვხედავდი , ვერაფერს ვხედავდი და ნელ-ნელა ეს ხმაც გაქრა , თუმცა მალევე დაბრუნდა . ბედნიერი ოცნენებებიდან მირას სასიამოვნო , ბავშვივით მშვიდმა , წკრიალა ხმამ და ლოლას შემოლაწუნებამ გამომაფხიზლა . -აჰჰ...რა მოხდა ? კარგად ვარ

სულს მოგცემ!(10)

ხომ იცი ეს პომპეზურობა ,მაგრამ ვერაფერი გავაწყვე -ბექუნაა არ გრცხვენია? წინასაქორწილო წვეულებაზე ყოფილი შეყვარებულის პირად ცხოვრებას არკვევ? ნწ ნწ ნწ რა საქციელია ეს? - ალექსანდრე ისე უცებ გამოჩნდა მარიამსაც კი გაუკვირდა, ბექას მხარზე მოხვია ხელი

ცეცხლოვანი ტანგო /9თავი

ველურივით მეცა ტუჩებზე და სავარძელში დამაბრუნა-ისევ!. კალთაში ჩამიჯდა ახლა ის დაეპატრონა ჩემ კისერს. ვერ ვინძრეოდი,ისე მსიამოვნებდა მისი დომინანტობა. ახლა მე, მე ვსუნთქავდი ხმამაღლა.ახლა მე ვიყავი მის ქვეშ,ახლა მე ვერ ვაკეთებდი ვერაფერს,ახლა მე

სანშაინ (მე-2 თავი )

ისევ ცხელა. დღითიდღე მაღლა იწევს ტემპერატურა და აქ გაჩერებაც შეუძელებელი ხდება. ერთადერთი რამ, რაც ამ აუტანელ სიცხეს მავიწყებს, ჩემი ჟოლოა. რომელზეც დავჯდები თუ არა, 30 წამში ყველანაირი სიცხე მავიწყდება. წარმოდგენაც კი არ გაქვთ როგორი სასიამოვნოა

შემოდგო'მისეულად (1)

ყვითელი, წითელი და გაცრეცილი მწვანე ფოთლები ერთმანეთს ენაცვლება და საოცრად ლამაზ ჰარმონიას ქმნის. საოცარი გრძნობა მეფლება მათი ყურებისას და უჩვეულოდ მეღიმება, უმეტესობას გაზაფხული უყვარს მე კი წელიწადის რჩეულ დროდ შემოდგომად დავასახელებდი. დროს როცა

როცა თვალებში ჩაგხედე (6 თავი)

ვფიქრობდი... ყველაფერზე, სიკვდილზე და სიცოცხლეზე. ჩემს ადგილზე ამხელა სამყაროში. ვინ ვიყავი საერთოდ და ვნიშნავდი თუ არა ვინმესთვის რამეს?! და უცებ ის გამახსენდა, ჰო დემე. რატომ ნიშნავდა ის ბიჭი ჩემთვის ამდენს? რატომ მანაღვლებს მის ცხოვრებაში რა

ქეთი კაკაურიძეს

შენთან მეგობრობამ ძლიერ გამახარა შენთან მეგობრობამ დარდი გამაცალა ამ მეგობრობამ ცხოვრება გაანათა ქეთის გულთბილობამ თბილად დაგვანათა

ჩემიდან შენამდე (ნაწილი 4)

- რა თქმა უნდა, დრო დამჭირდება, მაგრამ აუცილებლად გავარკვევ! - მტკიცედ ჩაილაპარაკა და მანქანისკენ წავიდა. ჩვენც უკან მივყევით, შიგადაშიგ უკან ვიყურებოდი მაინც, იქნებ პატრონი გამოჩენილიყო, მაგრამ ამაოდ.

ემოციები მახრჩობს...

მე წავედი... დიდი ხანია უკვე რაც მივატოვე საკუთარი სხეული... უბრალოდ ზოგჯერ დროგამოშვებით მოვდივარ და დავყურებ გახრწნილ სხეულს... ვუყურებ და მეცინება... მე ადამიანი ვიყავი... ადამიანი რომელიც სიყვარულმა გატეხა... დღეს კი გიჟი ვარ... შეშლილი...

* * *

სიხარულის ცეცხლი ადნობს ყინულს ჩემს შიგნით და ღვარად მდის ცრემლი, ბედნირებისგან. ალბათ ამას ვერასდროს გადავეჩვევი. ვიზრდები, მაგრამ ცხოვრების ბოლომდე ბავშვი დავრჩები. გული მწყდება ეს ღამე რომ ძველის დასასრულია. მიხარია, რომ ხვალ ახალი დღე გათენდება.