შენ წვიმა ხარ!

წვიმიანია ყველა კუთხე,ყველა კუნჭული, და მუსიკასაც წვიმიანი ხმაურით ვუსმენ... ნახატიც თითქოს გამოვიდა სულ გაწუმპული, ნახშირის ფანქარს სისათუთით...ნამიანს ვუსმევ...

ჩრდილი.....

მოდი, მოდი და ვილაპარაკოთ, თუმცა მეშინია კიდეც შენთან საუბრის, მაგრამ მაინც გავბედავ და გეტყვი, რომ ყველაზე უარგისი ადამიანი ხარ მთელს ცხოვრებაში, მთელს დედამიწაზე, შეგიძლია ადამიანებს ტკივილი მიაყენო, დამყვები აქ შავად, ჩემს ზურგს უკან იმალები და

იასამნისფრად მიყვარხარ

უცებ ტელეფონზე შეტყობინება მომივიდა. ლანა ან მარიშკა იქნება-გავიფიქრე. მაგრამ შევცდი. უცხო ნომერი იყო. "გარეთ გამოიხედე". გამიკვირდა. ვერ მივხვდი ვინ იყო. "ვინ ხარ? " მივწერე მე. მან კი ისევ იგივე მომწერა “გარეთ გამოიხედე’’. ფანჯარასთან მივედი

ემოცია, რომელიც ფეთქავს!

ხანდახან დგება მომენტი, როდესაც უბრალოდ გინდა ოთახის კარი ხმაურიანად გაოიჯახუნო და უკან აღარ მიიხედო. ტირილი გინდა... გინდა გასკდე და ცრემლების მოზღვავებას საშველი არ მისცე. სახე სათუთად გისველდება, შენ კი არ გაინტერესებს, თუ რას იფიქრებს სხვა

დაუმსახურებელი უბედურება 1 თავი.

ორი ერთნაირი ადამიანი ერთმანეთისთვის გაჩენილი გოგონები. 17წლამდე ისე მიაღწიეს რომ არცკი უფიქრიათ შეყვარებულზე. ორივე კარგად სწავლობდა თუმცა მარიშკას მიზნები ჰქონდა, იცოდა რომ უნდა ყოფილიყო აუცილებლად იურისტი და ბაბუის და მამის პროფესიას გაყჰოლოდა.

სანშაინ (თავი 1)

,,სან, გირეკავენ“ ეს-ესაა გავცდი მარსს, აქ კიდევ მირეკავენ. ჰაერი ისედაც არასაკმარისი მაქვს, ლაპარაკისთვის ნამდვილად ვერ დავხარჯავ. ახლა კიდევ, აი იმ პლანეტის ჯერია, რა საინტერესოა, რომ ,,გაიღვიძე, გირეკავენ“

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მეხუთე თავი)

ემილიამაც ზრდილობის და იმის გამო ,რომ აჩის ძმაკაციც მათთან იყო აჩიც შეიპატიჟა სახლში და შესვლისას ნიკას და მარიამის სიცილი მოესმათ.(ძნელი სათქმელია მათ სიცილს ,სიცილი ვუწოდოთ, უფრო ცხოველების ხმების იმიტაციას ჰგავდა. ერთი ღორივით ღრუტუნებდა მეორე

ჯილი (სრულად)

-მამაშენმა რა თქვა? -არვიცი არ მომიცდია მისთვის.... დედა ეს სამართლიანია? მე იქ ვიჯექი და ვერაფერი შევძელი საიკსს არავინ მოუკლავს და დამნაშავეც რომ იყოს დაე გადაუწვან სახლი, გაძარცვონ მას ხომ არავინ მოუკლავს -ნუ ტირი ჩემო

გავუღიმე მოგონებებს!

ხომ არის წუთები როდესაც ყველა ტკბილ-მწარე მოგონება ერთად გაწვება და იტირო თუ იცინო ვერ ხვდები? ამ დროს თუ მარტო არ ხარ და თავშეკავებაც შენი სტიქია არ არის მაშინ "გიჟის იარლიყი" გარანტირებული გაქვს. სწორედ ასეთი წუთი დამიდგა ახლა და არ ვიცი ეს ემოცია

"აბსტრაქციაში მყოფი"(თავი 1)

ალბათ წლების წინ გამხმარ ხის ნაჭერზე ვზივარ საიდანაც ულამაზესი ხედი იშლება,თითქოს ჩემთვის იყოს შექმნილი ეს ხედიც და ეს ხის ნაფოტიც.წინ გაიხედე,გამომყევი და ყველაფერს ჩემი თვალით დაგანახებ.ის დროა როცა მზე ჩადის ცის'ფერ ცაზე ანათებს ის ნარინჯისფერი