პატარა ჩანახატი სიყვარულის შესახებ

ოდესმე გყვარებიათ?იცით როგორი გრძნობაა?მერწმუნეთ შესანიშნავია.ასეთი ბედნიერი .არასდროს ვყოფილვარ,ვანათებდი თან რადიკალურად შევიცვალე.ერთ დროს ქაჯი, წყნარი და დინჯი გავხდი. როგორი ბიჭი იყო იცით?მოძველბიჭო.ყოველი წინადადების ბოლოს იგინებოდა.სულ

მეგობრობა სიცოცხლეზე ძვირად ფასობს

ოდესმე გიფიქრიათ რა არის მეგობრობა, რას წარმოადგენს თქვენი თქვენთვის მეგობარი, დარწმუნებული ვარ უამრავჯერ. რას გააკეთებდით თუ ოდესმე თქვენს მეგობარს შველა დასჭირდებოდა, იმაზე მეტად დიდი დახმარების გაწევა, ვიდრე წაქცეულის ფეხზე წამოყენება, პირადად

მოსწავლის ნათლია (თავი 5)

-ახლა უკვე ეჭვი მეპარება , რომ მაშინ დაგაბრუნებ უკან, როცა მოინდომებ. არ უნდა ჩაგეცვა ეს კაბა ნენე... ახლა ზედმეტად... ზედმეტად ცდი ჩემს მოთმინებას და ზედმეტად მაწამებ...- ახლა ზედმეტად გემრიელად მეჩვენება ეგ გახეთქილი ტუჩი და ზედმეტად მსიამოვნებს

მწვანე

ეს იყო ბედის ირონია,თუკი შეიძლება ამას საერთოდ ბედი ან ირონია ეწოდოს.ოთხშაბათი იყო,ექვსი ივნისი,ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი გზას საკუთარი კაბინეტისკენ,თეთრი ხალათი მეცვა როგორც ყოველთვის და ყვითელი კონვერსები.ცხელოდა და სწორედ ამ სიცხეს ვაბრალებდი

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს?

რამდენი კოცნა შემოატოვე ნეტავ ჩემს ტუჩებს? რამდენი ღიმილი დაუნახავს ნეტავ ჩემს თვალებს? დამათვლევინე რა იქნება ის ჩახუტება შენს არითმიას რომ აჩქარებდა. დამათვლევინე ის სიტყვები მე რომ მიყვარდა.

"ეგოს" ამოძახილი

იცი ყველაზე კარგად როდის ვარ? იცით ყველაზე ბედნიერი როდის ვარ? - როცა მთვარიანი ღამეა... არა ჩვეულებრივი მთვარე არა, სავსე მთვარე. როცა მუქი და ღრუბელგადარეცხილი ცის ზენიტშია... მტვარე როცა მზეს ეფარება და მზის სხივები ანაზდად გამოსჭრის მთვარის

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს(მერვე თავი)

-აჩი, რას აკეთებ? ადექი სახლში მიგიყვან-მხარში წვდა ნიკა და მის წამოყენებას შეეცადა -თავი დამანებე. არავინ არ მჭირდებით,მომშორდი-ხელი ჰკრა აჩიმ -გთხოვ ,ძმაო ადექი რა.ძალიან ბევრი დალიე უკვე, ასე არ შეიძლება. -განაგრძობდა მის დარწმუნებას -არა

სხვა ვერავინ ვერ შეგიყვარებს ისე როგორც მე

სხვა ვერავინ ვერ შეგიყვარებს ისე როგორც მე და ვერ გაჩუქებს შენ იმ სითბოს რასაც მე მოგცემ რადგანაც შენ ხარ სიყვარული ჩემი პირველი და ამავედროს ასევე ხარ უკანასკნელი

მაბედნიერებ! (18 თავი)

-ფუ ამის დე**ც არ დაგაცდიან არაფერს.წავედი ჩიტუნა მაგრამ შევხვდებით-და მაშინ მვკარია თვალ მამაკაცის სახეს .-და ხო რო იცოდე ალექსანდრეს მანქანა მე დავცხრილე.-მითხრა და კარში გაუჩინარდა. ქალი შემოვარდა და მაშინვე ტირილი ამიტყდა. კარში ველურივით

შენი მხრებიდან ჩემს მხრებამდე გაზაფხულია

ზღვის ნაპირას  სიო დაქრის და ტალღების ხმა საამურ ჰანგებად ჩამესმის. დაზამთრებისთანავე ზღვის სურნელს ვნატრობ და არასდროს მინდება იყოს ზამთარი. ცივი,  სუსხიანი . ზამთრის დღეები ყოველთვის მიტოვებულ ხის ქოხს მახსენებს , სადაც მოგონებების საბანს იხურავს