სისიხლიანი მთვარე წიგნი პიველი პროლოგი

ვგრძნობდი მას ჩემს გულში ვგრძნობდი როგორ ზეიმობდა გამარჟვებას ბოროტად იცინოდა დდა ბოლო ხმით ჩამძახოდოა -ხომ ხედავ მაინც გავიმარჟვე არაფერი გამოგივიდა ახლა ვეღარაფერს გააკეთებ შენი სხეული ჩემია და მათაც ისევე მოვკლავ როგორც შენს სულს ცოტა ხანში

1998 #სროლა

ტასი, ხო იცი რო ყველაფერს შეგისრულებ, ოღონდ ნუ მთხოვ რა, ეს ერთი შემისრულე. წადი. წადი და მეც აუცილებლად დაგეწევი. გეფიცები. პირველივე რეისს გამოვყვები, ოღონდ შენ იყავი უსაფრთხოდ. გთხოვ, რა. ანასტასია თავს გიჟივით აქნევდა: -ხომ იცი, რომ არ წავალ...

არჩევანი (2)

მთელი გზა ანდრეაზე ფიქრობდა. განსაკუთრებით მაშინ გრძნობდა სიმარტოვეს გვერძე მჯდომ იტალიელს რომ გახედავდა. ის სულ მის გვერდით იყო და სიმარტოვის განცდის უფლებას არ აძლევდა. ბავშობიდან ეშინოდა მარტო დარჩენის, დედამისის შემხედვარეს ეს განცდა მეტად

„აბსტრაქციაში მყოფი“(თავი 2)

ვახელ თვალებს.საათს გავხედე,თერთმეტია.უჰ ადრეა გადავბრუნდი და გავაგრძელე ტკბილად ძილი.უჰ ბავშობიდან სიზმარა,რომ ვარ არ იცით ჰო?!მე არ ვიცი სიზმრებს რა კრიტერიუმებით ირჩევს ჩემი ტვინი,მაგრამ აჯაფსანდალის მოწყობა,რომ სურს ხოლმე ვხვდები.უამრავი

ცეცხლოვანი ტანგო /2თავი

-წყლის დასალევად შემოვედი-არც ის ვიცი საიდამ ამხელა გამბედაობა ან სითავხედე,მაგრამ ისეი ტონით გამოვუცხადე ეს სამი სიტყვა,რომ გამოვემშვიდობე ჩემ ტანგოს და ჩემ საოცრად მონატრებულ ცხოვრებას. -ტონი აკონტროლე ანინე! შენ მე ის პირუტყვი ნუ გგონივარ!

უცხო ქალის ცრემლი 1 ნაწილის დასასრული

ერთ დღეს ზამთრია უსხიანი დღე იყო.ელისო იქვე ჩაჯდა ბებოსთან ახლოს დაღლილი,ამ დროს მამაკაცმა გამოიარა და შეჩერდა ელისოს დააკვირდა,ჯიბეში ხელი ჩაიყო და ქაღალდის ფული ამოიღო და ელისოს ხელში ჩაუდო.ელისომ ფულს დახედა და შემდეგ მიმავალ მამაკაცს

დაიჯერე, სასწაულები არსებობს

მოგეხსენებათ, ყველა ქალაქსა თუ სოფელს ჰყავს თავისის ,,ბოროტი დედოფალი''. არც მავილიის ეს პატარა და ულამაზესი სოფელია გამონაკლისი. თან როცა ბოროტებას ემატება ძალაუფლება და ფული, ეს უკვე საფრთხის შემცველია. ხოდა სად გავჩერდით... მთელი სოფელი დიდ

მთვარის პოეტი

იქნებ გავიღვიძო დილით, იქნებ მე გიპოვო ამ დღეს მინდა მხოლოდ სიხარული, არ მსურს სენტიმენტი მახლდეს. მინდა ავიხდინო ღამე, მინდა აგიყვანო ცამდე იცი? შენს გარეშე თითქმის არაფერი არ მაქვს ამ დღეს.

შენ წვიმა ხარ!

წვიმიანია ყველა კუთხე,ყველა კუნჭული, და მუსიკასაც წვიმიანი ხმაურით ვუსმენ... ნახატიც თითქოს გამოვიდა სულ გაწუმპული, ნახშირის ფანქარს სისათუთით...ნამიანს ვუსმევ...

ჩრდილი.....

მოდი, მოდი და ვილაპარაკოთ, თუმცა მეშინია კიდეც შენთან საუბრის, მაგრამ მაინც გავბედავ და გეტყვი, რომ ყველაზე უარგისი ადამიანი ხარ მთელს ცხოვრებაში, მთელს დედამიწაზე, შეგიძლია ადამიანებს ტკივილი მიაყენო, დამყვები აქ შავად, ჩემს ზურგს უკან იმალები და