მთვარის მეგობარი (თავი 3)

- არავინ შემხვედრია ისეთი, ვინც აზრს შემაცვლევინებდა. - რა აზრს? - რომ სიყვარული დროის და ნერვების ხარჯვად ღირს. და რომ… ღირს ვინმესთვის იმის თქმა, რომ მთელი არსებით მიყვარს.

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი15)

ლუკას დანახვაზე წამოდგომა ვცადე, მაგრამ სანდრომ ამის საშუალება არ მომცა, -დიახ... -ამაყად უპასუხა სანდრომ, მე კი დამორცხვებული აღარ ვიცი რა მექნა... -ხელს ხომ არ გიშლით? - ირონიული ღიმილით იყურებოდა... -სულაც არა, შეგიძლია გაიარო... -იქნებ აქ

როიალები (8)

*** საოცარი სურნელი იდგა დარბაზში. თეთრ კედლებზე, ძველი ტილოს ნამუშევრები დაეკიდებინათ. მარჯვენა კედელზე კი თეთრი, უსახო ფიგურები ჩაემწკრივებინათ. სტუმრები აქეთ-იქით დადიოდნენ, კედლიდან კედლისკენ ინაცვლებდნენ, ტილოდან ტილომდე მანძილის დაფარვამდე,

მარწყვის სურნელი (9)

- თქვენ დაიწყებთ. დაამატა და მანიშნა მათთან მივსულიყავი. სანამ მათთან მივაღწიე ლამის გავიშოტე ადგილას. ნერვიულობისაგან ხელები მეყინებოდა..დამეთანხმებით და რთულია ამხელა აუდიტორიის წინაშე დაუმუშავებელი ტექსტით სცენა გაითამაშო, მითუმეტეს რომ ყველაფერი

ცისფერი ყინული-1

ელენემ შეწინააღმდეგება სცადა, მაგრამ ლურჯთვალებიანის ძლიერ ხელს თითქოს არც არაფერი უგრძვნია. მან თავი ყურთან ახლოს მიუტანა და გაჩერდა. ღრმად სუნთქავდა და მისი ამონასუნთქი გრილი ჰაერინკანზე ეკლებად აყრიდა ელენეს. გული აუჩქარდა, ასეთ სიახლოვეს ვერ

ცოდვილი მამაკაცი ( X )

ახლავე დავბრუნდები ... გარეთ გავედი და დევიდს დავუძახე , ჩემი ქორწილის შემდეგ არც კი მინახავს . -დევიდ , როგორ ხარ ? სად დაგვეკარგე ? ასე მეგონა სტუმრობას აპპირებდი და გელოდებოდით მე და ლაურა . -დიახ ვაპირებდით , მარამ ყველაფერი ბავშვის ბრალია !

ნამდვილი სიყვარული (8)

დღეები გადიოდა, ნიკი ჯიუტად განაგრძობდა იმის მტკიცებას რომ ჩვენს შორის ყველაფერი მორჩა, ეს საშინლად მაცოფებდა და ჩემდა უნებურად ჯავრს ნინიზე ვიყრიდი, ის ჩემსა და ნიკს შორის იჭყლიტებოდა -დილამშვიდობისა ელი -მე სამზარეულოში შევედი ჯერ კიდევ პიჟამაში

ცოდვების გამო?..(22)

ყოველთვის მაინტერესებდა ადამიანის ნებისყოფასა და მოთმინებას, ზღვარი სადამდე აქვს?.. იქამდე-სანამ ყველაფერს დაკარგავ! იქამდე-სანამ შენ სულს შეეხებიან?! როცა შენთვის დასასრულის დასაწყისი დადგა და მას ვერ ეწინააღმდეგები, ამიტომ ხდები რადიკალური და

ს/ა ისევ

ნიკუშა რაზმაძე ,რომ გავიცანი 8 წლის ვიყავი ახალი გადმოსული იყო ჩვენს სკოლაში და ცოტა გარიყულივით იდგა ხოლმე მე ნატუკას და კესოს მეტი რა გვინდოდა ზოგადად ცელქი და ხალისიანი ბავშვები ვიყავით და ნიკუშასაც ადვილად დავუმეგობრდით მერე იყო მიშკა რუსია

სამი გზა [სრულად]

შემოდგომის მიწურულს, ზღვისპირა ქალაქში მანქანებისგან თითქმის თავისუფალი იყო მთავარი გზა. გზის ერთ მხარეს მაღალი შენობები აჭიმულიყო, მეორე მხარეს კი მარადმწვანე ნაძვები შეჯგუფულიყვნენ. მათში ვიწრო ბილიკი შეიმჩნეოდა, რომელსაც ზღვის ნაპირზე გაჰყავდით.