ლოგინის გოგოები (თავი მეორე)

ის ნამდვილად კარგი გოგო ჩანდა. ერთი შეხედვით მასში მხოლოდ დადებითის დანახვა შეიძლებოდა, ვერავინ წარმოიდგენდა აღვირახსნილად მის შერაცხვას, თუმცა უნდა ვაღიარო რომ რამდენჯერმე მეც გამეპარა თვალი,როცა პარარელულ კურსელებთან ერთად ცარიელ

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეერთე თავი)

ფსიქოლოგიურზე სწავლა იმაზე საინტერესო გამოდგა ვიდრე წარმოიდგენდა ელენე. იმდენად შეუყვარდა საკუთარი პროფესია, წარმოდგენაც კი არ უნდოდა, რომ შეიძლებოდა სხვაგვარი არჩევანი გაეკეთებინა. ვერასოდეს იფიქრებდა უბრალო ტესტებით, კითხვა-პასუხის რეჟიმში, ერთი

მოგონება

რაც დედაჩემი წავიდა მას შემდეგ, ჩემს ,,ნამდვილ სახლში" ნორმალურად არ შევსულვარ. სულ რაღაც 6 წელია. ახლა ვზივარ ჩემს ოთახში და ყველაფერს ვიმახსოვრებ რომ, არასდროს დამავიწყდეს. ჩემი ბავშვობის ნივთები, თოჯინები, აკვარიუმი, დათუნიები და დღიურები

სანდრა ლიპარტელიანი (თავი 4)

მთელი გზა ჩუმად მივდიოდით,არც სამარშრუტო ტაქსს არ გავყევით და ასე ფეხით,ჩუმად და აფორიაქებულებმა ვიარეთ დიდხანს. არვიცი ზუსტად რამდენი,თუმცა ერთხელ,როდესაც ფული დავკარგე და ამიტომ ფეხით სიარული მომიწია,დრო დავინიშნე და 43 წუთი დამჭირდა

მუქი ჩაი და რძე ჩვეულებრივი. (სრულად)

წვიმს... გადაუღებლად წვიმს... ნოემბრისეული სიცივეა. ნოემბრისეულად ცრის და ნოემბერსისეულად ერთდროულად თბილა და სცივა თბილისს.

უცხო ( თავი 21 )

,, ბიზმესმენი, დავით ახვლედიანის შვილი, დამიანე ახვლედიანი, ავარიაში მოჰყვა. გუშინ საღამოს სამსახურიდან მომავალს შეასკდა, მოპირდაპირე მხრიდან მომავალი ავტომობილი. ექიმების განცხადებით მძიმე მდგომარეობაში იმყოფება, კომიდან ოპერაციის შემდგომ ჯერ არ

იო (თავი 3)

იომ ჯერ არაფერი უპასუხა, მშვიდად გასცდნენ ტროტუარს და ქალაქის უზარმაზარ, შავ ხიდზე აღმოჩნდნენ. ხიდის გვერდები, წვრილი, გისოსებიანი რკინებით შემოეღობათ. ბიჭი მასზე შემოჯდა, გისოსებს შორის მოაქცია ტერფები და ზედა ტანით გადაიხარა. ლეა მთელი სხეულით

წინ გაიხედე! (საცდელი თავი)

მე ვიცი რატომაც. მე მას ვუყვარდი და მე ეს არ დავაფასე. უბრალოდ საშინელებაა როდესაც შენ გამო მიღაცა მოკვდება,ან ის კიდე რომ მე მისი სიყვარული არ დავაფასე. რა დებილი ვარ არადა რა ლამაზი ყოფილა მარიამი პანაშვიდზე მაინც მივალ.სირცხვილია და თან თავს

მე არ ვაპირებ უშენოდ ვიცხოვრო< 12 თავი

ნანუჩი წადი დაისვენე,უკვე გვიანია სადაცაა გათენდება.უთხრა მირიანმა და თავისი ხმა თავადაც ვერ იცნო.კიდევ ერთხელ შეისუნთქა მისი სუნი და ნანამ უკან-უკან ხევით წავიდა და გულამოვარდნილი შევარდა საძინებელში.სამივე ერთ ტახტზე იწვა და სამივე გემრიელად

ნამდვილი სიყვარული (14)

მე ჩემს ოთახში, სიბნელეში ვიჯექი და მომხდარზე ვფიქრობდი, ვერ ვეგუებოდი საკუთარ საქციელს, რაც უფრო დიდხანს და მეტს ვფიქრობდი მომხდარზე მით უფრო ვბრაზობდი საკუთარ თავზე. ოთახში ვეღარ გავჩერდი და სამზარეულოში გამოვედი წყლის დასალევად იქ ნიკი დამხვდა