დღეს ქარმა ფოთლები არია,მიყარა!

დღეს ქარმა ფოთლები არია... მიყარა, ძალიან რომ დაცხეს არ არის მოტივი, ახლა თუ მოხვედი?!იქნება მიქარვა, სიყვარულს აღარ ვგრძნობ,გრძნობაა ყოფილი.

სადღაც შორს... მთებში თავი 26

სოფო ნერვიულად სცემდა ბოლთას ოთახში. საშინლად არ მოეწონა ბექაურის ხმა. მიხვდა რომ რაღაც მოხდა. უკვე მოსაღამოვებული იყო. გულს კი ვერაფერს უდებდა. ვერც კაბას არჩევდა. მერამდენედ გადმოალაგა გარდერობიდან ტანსაცმელი თითქოს რამე ახალს იპოვიდა. რეზოს

სამჯერ მოკლული

-ხო..-გაეციანა ჰანს-მაგ დღიდან განუყრელები გავხდით,როდესაც ჩემი ამბავი და აზრი მოგახვიე თავს,შენ დამთანხმდი,ყოფილიყავი ჩემი ''ცოლი'',შენ მე გადამარჩინე,შენი დასახურებაა ახლა ფეხზე მყარად რომ ვდგევარ,როდესაც გკითხე თუ რატომ უნდა შენნაირ ლამაზ 22 წლის

გაყინული სუნთქვა

პირველი სიცოცხლე გამომეცალა ხელიდან, პირველი სუნთქვა მიილია ჩემს ხელებში, პირველი სული გამოეყო საკუთარ სხეულს და პირველად მომკლა მეც სხვისმა სიკვდილმა. ცივა, შუა იანვარია. ასეთი მკაცრი ზამთარი არ მახსოვს. ქურთუკის საყელოს ზემოთ ვიწევ და კაშნეს უფრო

შენი ღიმილი ჩემი ბედნიერებაა

ალბათ შენც იცი რამდენად მნიშვნელოვანია გააცინო ადამიანი,მე შენს გვერდით მივხვდი რა ადვვილი იყო ადამიანის გაცინება....მაგრამ ყველაზე რთული ის არის შეძლო მისი გულით და სულით გაცინება .....მე არ ვგულისხმობ ხმამაღალ სიცილს , არც სიცილს ტირილამდე,მე

განთიადი

არ იცოდით? სევდისფერია ნარინჯისფერი. მზე ტირის, ტირის როდესაც ყვითელ, მოვარვარე ბურთთან იისფერი ქმნის კონტრასტს. ცრემლის ფერია იისფერი... ცრემლებით მიდის ჩემგან მზე და ისადგურებს სრული წყვდიადი. მაგრამ არა,შავი არ არის წყვდიადის ფერი. პატარა

პახმელია

უძილო თვალები ჩალურჯებული, გუგები მკვდარი დასიებული, ძარღვებში სისხლი შესქელებული, დაცლილი ჭიქა ,ღვინო ქებული...

სული "პრაგულკაზე" (სრულად)

ქალაქი არ მოძრაობს. სიჩუმეა. არაფერი, საერთოდ არაფერი ხდება და შეიძლება გული გაგისკდეს, ისეთი ერთნაირია ყველაფერი. მერე ცდილობ, ადგე და გაექცე ამ ერთნაირ ყველაფერს და საშინელებაზეც მიდიხარ. მიდიხარ იმიტომ, რომ საბოლოოდ საკუთარი თავის გარდა არაფერი

მტკივა შენი მონატრება!

დღეს არ ვიცი რატომ მაგრამ დილიდან ფიქრები მომეძალა, უაზროდ ბევრს ვფიქრობ ჩემს ყოფილ შეყვარებულზე რომელიც დღემდე სულის ტკივილამდე მიყვარს…. 10 თვიანი განშორების შემდეგ ისევ ძველებურად მიყვარს ან უფრო მეტადაც, რადგან ამ სიყვარულს უკვე მწარე მონატრებაც

69 დღე ტყვეობაში ( თავი 3)

-გაიღვიძე!-ლიამის ხმამ ლილე გონს მოიყვანა,თვალები ოდნავ გაახილა და დაახამხამა,ბიჭმა გოგონა რამდენჯერმე შეანჯრღრია,ლილემ თვალები უფრო ფართოდ გახილა,როდეც ლიამი მის ყელზე ჭრილობებს შეეხო.