ოცნებებში მოხეტიალე

მე მაქვს იმედი რომელიც გხატავს და თან მიყვება უდიდეს ზღაპარს სადაც წერია რომ აღარ წახვალ

,,სიყვარული'' N2

სიყვარულთან ერთად, თუ სიყვარულის გარდა ამ ქვეყანაზე არსებობს ბედისწერა, რომელიც ყველაფერს თუ არა, თითქმის ყველაფერს განაგებს ადამიანის ამქვეყნურ შარაგზაზე, ზოგისთვის რომ მართლა შარაგზა არის და ზოგისთვის კი, მიხვეულ – მოხვეული, ეკლიანი ბილიკი.

იდეალური დასაწყისი 11 (დასასრული)

ასე უაზროდ დავშორდით ერთმანეთს. ეს ჩვენი ბოლო საუბარი არ გახლდათ. ეს ის მომენტია როდესაც დავივწყე ჩემი თავმოყვარეობა ჩემი სიამაყე, რომელიც სიყვარულზე უკან მეყენა ამჯერად კი უკიდეგანოდ შორს მოვისროლე. მეგობრებო, მე გოგომ რომელიც სულ თავაწეული

" წიგნის ჭია "

ჩვენ ქედმაღალი საზოგადოებისაგან გარიყული ადამიანთა ის ჯგუფი ვართ, რომლებსაც "წიგნის ჭიები" გვიწოდეს. რაც არ უნდა გაუგებარი იყოს თითოეული ჩვენთაგანისთვის თუ რატომ მოგვაკრეს ეს იარლიყი,ყველაფრისდა მიუხედავად თითქოს მაინც ვეგუებით ამ აზრს და რაღაც

ჩრდილები სიბნელეში(2)

ორშაბათი დილის ათი საათი. როგორც წესი ყოველთვის გვიანობამდე ვნებივრო საწოლში, დავაზუსტებ თუ დამაცდიან იმ შემთხევეაში. დღევანდელი დღეც არ იყო გამონაკლის დილის ათ საათზე კაილას ყვირილმა გამაღვიძა, ის ყოველთვის მოუთმენელი იყო ასე რომ ეს მოსალოდნელი

საბედისწერო თავბრუსხვევა

-ეიი გოგონი არ გამეცნობი? - ამაზრზენი გამომეტყველებით მიახლოვდება ვიღაც ბიჭი. -გაიარე რა, არ ვარ შენს ხასიათზე - უკმეხად ვუგდებ ერთ-ორ სიტყვას და კლუბიდან გამოვდივარ. სუფთა ჰაერი სასიამოვნოდ მხვდება სახეზე, ახლოს მდგარ სკამზე ვჯდები და ვიწყებ

ახალ წლამდე მარტო ( 1 თავი )

2 საათში ახალი წელია მე კიდე ქუჩაში დავდივარ და თითქოს რაღაცას ვეძებ დაახლოებით ნახევარი საათის წინ სახლში მარტო ვიჯექი ნუ ეს ჩვეულებრივია ჩემთვის უკვე 6 თვეა არავის დავლაპარაკებივარ ნორმალურად. მაგრამ ახლი წელი რაღაც განსხვავებული მინდოდა ყოფილიყო.

Secret/საიდუმლო (თავი 21,22,23,24)

საწოლზე ვიჯექი და ჩემთვის გულში ქალბატონ ზოიზე ვბრაზობდი. ბავშვობიდან მაღიზიანებდა თავისი ჭარტალა ენით! ფიქრებიდან რაღაც ხმამ გამომარკვია. ლილიმაც წამოსწია თავი და ფანჯარას მიაჩერდა. შემდეგ კი გახარებული იქითკენ გაიქცა და გამოაღო. -ზეინ? -

შენზე ფიქრებიც კი ტვინში ჩვევად დამრჩა

ახლა უაზროა ყველა ემოცია, ალბათ საზრიანად აღარც მოვიაზრებ... სხეულს სითბოება სულ მთლად შემოცლია, თითებს ვათამაშებ ბინძურ როიალზე

ამქვეყნიურ ჯოჯოხეთს მოგიწყობ +18 (12)

-ვაუ ამას არ ველოდი, რაც შემეძლო ირონიულად ვუთხარი და ჭიქას როგორც იქნა მოვკიდე ხელი -ჩემთან ერთად მოდიხარ, სმკაცრე იგრძნობოდა მის ხმაში და ჩემკენ წამოვიდა, ამასობაში ჭიქა მაგიდაზე დავახეთქე და მისი ერთ-ერთი ნამსხვრევი ავირე და მის მიმართულებით