ვწევარ იატაკზე მტვრიან იატაკზე

ვწევარ იატაკზე, მტვრიან იატაკზე, ვწევარ გულაღმა და ჭერზე ცარიელი, ოთახს კიდევ ერთი სტროფი მივაკაწრე, ირგვლივ მიმოვფანტე მინდვრის ყვავილები.

გოგონა ხიჯაბში

-ამირა ! დამპალო ქორწილის მერე არ მინახიხარ . -აღრიალდა მთელ ხმაზე ადილა . ამის გაგონებისას მიუვარდი და პირზე ხელი ავაფარე. -გოგო გაგიჟდი ? გინდა ყველამ გაიგოს რომ ...-უცებ გავჩუმდი და თვალებით ვანიშნე რა სიტყვის თქმაც მინდოდა . -უი ხო მაპატიე .-

საბედისწერო რომანი თავი4

პალატაში გახევებული ვიწექი არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა,ვაითუ მართლა ორსულად ვარ ეს როგორ უნდა ვუთხრა სანდროს, მაგრამ იმედს ვიტოვებ რომ ასე არ მოხდეს და მე არ ვიქნები მისგან ორსულად. ფიქრებიდან ექთანის ხმამ გამომიყვანა,სანდრო გარეთ იყო მიცდიდა, მე

Love is...(3)

-ქეეეთაააააა.-დილით ევას ყვირილი მაღვიძებს, ნუ ღრიალი რა ყროყინი, ნუ ყროყინი რა ბღავილი, ნუ მოკლედ ისეთი ხმა აღმოხდა მიცვალებულის დამტირებლებს, რომ აქვთ ხოლმე. -მოკვდა ევა ვინმე?

სიყვარულის ფერები

სყვარულის ფერები, ლურჯი მოგეფერები, მწვანე გულით გატარებ, თეთრი შემეფერები, ყვითელია მზის სხივი

წავალ დედიკოს ჩავეხუტები

ქალი სილაღით, სინაზით სავსე სულ ბედნიერი, სულ მოცინარი შენს გამო სიკვდილს რომ არ ინანებს. შეხედავ თითქოს სუსტი არსება

უბრალოდ მიყვარხარ...

ძილბურანში მყოფს ჩემს ირგვლივ ჩემთვის გაურკვეველი ხმები ჩამესმოდა,ყველანაირად ცდილობდა ჩემი გონება დაეიგნორებინა ,მაგრამ არაფერი გამოუვიდა.ნელ-ნელა ხმები დაწმინდავდა და მკაფიოდ გავარჩიე ჩემი ძმის და ჩემი მეგობრების ხმა ,რომლებიც ხან ინგლისურად ,ხან

სიმპათიური სტუმარი ( 22 თავი)

დილით საოცრად სასიამოვნოდ გამეღვიძა. გუშინდელი დღის გახსენებაზე გამეღიმა. ძალიან მიანტერესებდა მშობლების ემოციები.სწრაფად მოვემზადე და მისაღებში გავედი. დედ-მამა დივანზე იჯდნენ და რაღაცაზე ლაპარაკობნენ. მე რომ დამინახეს გაჩუმდნენ და ღიმილიანი

ხის სკამი (4)

- და იქნებ მე არ მოგყვები? - ნაბიჯი შევანელე. - კაი, რა იყო? მართლა კი არ გიტაცებ. - მანქანაში ჩავსხედით. აქ უკვე ისევ ისე დავიწტეთ საუბარი, გულახდილად. - ჩემს ადგილზე უნდა მიგიყვანო. - სად?

საბედისწერო რომანი თავი-3

მეორე დილით თავის ტკივილმა გამაღვიძა, თავში გუშინდელი საღამო ამომიტივტივდა, თვალების გახელა არ მინდოდა, ყველაფერს ერთად ვგრძნობდი ტკივილს დამცირებას და სირცხვილს, ჩემი თავი მძულდა ეს როგორ გავაკეთე,ახლა უკვე ჩემი თავისიც კი მრცხვენოდა. ცალი თვალი