თითქმის ვიპოვე... (თავი 2)

_ბალბალე გაგვიჯე უკვე შუადგეა!! ბედნიერება უცებ გაურკვევლობამ შთანთქა.. დემეე... სად ხარ? აუუ მოიცა რატომ გაქრა ყველაფერი? სიბნელეა... ვისი ხმა მესმის?! მოიცა ნუციკო? ნუსიკოს აქ რა უნდა?

ერთხელ დაშვებული შეცდომა(8 თავი)

-დაიწყე -არვარ რა ახლა ხასიეთზე სანდრო -არმაინტერესებს-თვალები აატრიალა -სხვა დროს რა -ამოვიოხრე -როვამბობ ახლა ესეიგი ახლა დაიწყე მიდი-გაბრაზებულმა შემომიღრინა. -ჰო მისი ცოლივარ. -რატომ გაყევი -მთვრალი ვიყავი -სერიოზულად?-ჩაეცინა -კი-თავი

სიყვარულს საზღვრები არ გააჩნია! (სრულად)

-კიდე მე რა მინდა?არაფერი!საერთოდ არაფერი!მაგრამ შენ აშკარად გინდა!გინდა,რომ ყოველწუთს გითხრა როგორ მიყვარხარ,რომ ვგიჟდები შენი დანახვისას,რომ ერთადერთი ხარ ვიზეც სერიოზუკად ვფიქრობ.ესეა ხო?არ გინდა ეს ნია? მაყაშვილი სიბრაზისგან ღრიალებდა.

დღიური(თავი-2)

22 ივნისი-ზაფხულის არდადეგები თავისუფლად გამომიცხადებია! რა ბედნირებაა ცოტახანი აღარანაირი საკონტროლოები,პროექტები და ა.შ და რაც ყველაზე მეტად მახარებს,მასწავლებლებს ვეღარ ვნახავ ცოტახანი მაინც გუშინ,გამოცდის ბოლო დღე იყო და გადავწყვიტეთ

ველური ორქიდეა (19 თავი)

_დარო, არ გინდა ცოლად გამომყვე? - ხმა შეეცვალა აბაშიძეს და თავი მაღლა ამაწევინა, ისე, რომ მას თვალებში ვუყურებდი. არაფერი ვუპასუხე. ვდუმდი. თვალებში მზერა და დუმილი რამდენიმე წამს გაგვიგრძელდა.

მოსკოვი...ჩემი ბედნიერების მიზეზი

მოკლედ გაწუხებთ პატარა განცხადებით "მოსკოვი...ჩემი ბედნიერების მიზეზი" აღარ გაგრძელდება ჩემი ცვალებადი ხასიათის გამო და ვიფიქრე რომ უნამუსობა იქნებოდა არ მეთქვა არვიცი ელოდებოდით შემდეგ თავებს თუ არა მაგრამ მაინცგაგაგებინეთ.მადლობა მათ ვისაც

მებაღე (ნაწილი 7)

ცოტაც და მზე ჩასვლას დააპირებდა, მებაღეს უკვე კარგად შეშრობოდა მდინარის წვეთები.. დადა გაშტერებული თვალებით აკვირდებოდა, როგორ იცვამდა მებაღე თავის ძველმანებს, მერე თავზე ფართოფარფლიანი ქუდი ლამის ცხვირამდე ჩამოიფხატა და მდინარის ნაპირს გაუყვა

მკვლელი (2)

მძულს დილით ადრე ადგომა. შემიძლია მთელი დღე ვიწვე და ჩემს ფუმფულა ბალიშს ვეხუტებოდე. მაგრამ უნივერსიტეტში ვარ წასასვლელი. საწოლიდან ვდგები და ვასწორებ, მერე აბაზანაში ვინაცვლებ, სარკეში ვიხედები, ჯანდაბა, აღარასოდეს, დავიძინებ გვიან. ტანზე ვიხდი, და

შელახული ღირსება თავი 2

იარები რომლებიც აახლობელმა ადამიანებმა მოგაყენეს არ იკურნება რადგან მათ იცოდნენ სად უნდა დაერყათ.

ის,რაც არ მეკუთვნოდა (თავი 2)

-გოგონი ხომ ხედავ ათი კილო თქვენთვის მძიმეა?ტრნაჟორებს რომ ეჭიდავები,აიღე ეს სამ კილოიანები.ინტერიერს მაინც აღარ გაგვინადგურებთ-უკვე ავიჭერი სიტყვა "გოგონიზე",რომელიც ძალინ დამცინავად ჩამესმოდა,აღარაფერს ვამბობ დანარჩენ ორ ფრაზაზე. -საბედნიეროდ