არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი პირველი)

– რავქნათ ?– იქნებ პოლიცია გამოვიძახოთ ?– არა მეშინია რომ მართას რამეს დაუშავებს – ასე ვერ ვიჯდები რამე უნდამოვიმოქმედო რამე რომ დაემართოს თავი გვექნება ჩამოსაკიდი – კარგი ნუ ნერვიულობ მართა ხომ მაგარი გოგოა თავს გაართმევს – არა ყველაფერი ჩემი

წერილი წარსულს

ბოლოს დამპირდი დავბრუნდებიო .. ჰოდა ჩვენ გელოდებით .. არ მინდა დაიმტვეროს ის დღიურები, ის ნივთები, არ მინდა გაცვდეს, არ მინდა სიკვდილს ებრძოდეს და ხელებს დავიჭამ ოღონდ არ დაიხოცოს, ის ყოველივე, რაც დამიტოვე ..ვუყურებ კარს, კარს, რომელიც დაახლოებით 1

ყველაფერი შეიცვალა(4 თავი)

-რას ერჩი ამ ბავშვს? -ანასტასია -ამას არაფერს კაცო , ეს ჩვენი ნახევარ დაა , აი ახლა რომ გოგო შემოვა ისააა რაცაა-ნატა შემოსასვლელში ერთი გოგონა შემოვიდა , მაღალი , დიდი ცისფერი თვალებით , ქერა. ეს ნუკი იყო , ნუკი ქალბატონი ლაურას ქალიშვილია , 16 წლის

თამაში მუსიკის წესებით (მეათე თავი)

თამაში მუსიკის წესებით (მეათე თავი) ავტომობილის გაჩერება და შიგ მჯდომი ბავშების ნელ-ნელა ხმაურით გადმოლაგება ერთი იყო. - დედას გეფიცებით, მანქანამ აიწია... - სიცილს ვერ იკავებდა მარიამი. - აუ, ფეხები დამიბუჟდა… - ავტომობილიდან ძლივს გადოძვრა

ნოემბრის 13 (თავი 5)

მახსოვს დემეტრეს წასვლის დროს მე ვიყავი ობიექტი რომელზეც ხალხი ლაპარაკობდა. ყველას ეგონა რომ შეყვარებულები ვიყავით და ჩემს ზურგს უკან ისე ლაპარაკობდნენ ვითომ მე იქ არ ვიყავი. ჩემს სახელსაც კი ახსენებდნენ მაგრამ ყურადღებას არ ვაქცევდი. შეიძლება

სამწუხარო რეალობა

დღეს გრძობა სიტყვების გარეშე არაფრად არ მიიჩნევა.თითქოსდა ბავშვივით სუფთა სიყვარული რომელიც გულში საიმედოდ დამალულია სიყვარული არ იყოს. რას სჯობს ისეთ სიყვარულს სადაც სიტყვები ზედმეტია რადგან თვალები,მზერა და ქცევები ძალიან ბევრს ამბობენ.დღეს

რატომ?

რატომ ამიჩქარე გული ? რატომ გამიგიჟე ვნება? რატომ იოკებდი წურვილს? რატომ დამავიწყე მცნება?

ამ გულს მხოლოდ შენ ეყვარები..

გათენდა... დილით ადრე ავდექი მე თიკა ვარ მყავს შეყვარებული რომელსაც ნიკა ჰქვია ძალიან მიყვარს და ძალიან ვუყვარვარ ეხლა დილის 6 საათია უნდა შევხვდე და ერთად ვივარჯიშოდ.. გარეთ გავედი სახლთან მელოდებოდა და ერთად გავირბოინეთ ^^ ნიკა: როგორ ხარ?

იისფერი მუხტი (სრულად)

იმ საღამოს უჩვეულოდ ნაღვლიანი იყო. ჩამუქებული თვალები ჰქონდა, რაღაცნაირად, უიმედო. იჯდა ხალხით სავსე ოთახში და ისეთ მარტოობას გრძნობდა, სიცივე სულამდე ატანდა, ჯერ მარჯვენა ხელი აიფარა სახეზე, მერე მარცხენა მიაყოლა და ათრთოლებულ, აკანკალებულ სუნთქვას

შენს შემდეგ. (ნაწილი -2)

ანა ძალიან ბევრს ფიქრობდა ახალ გამოწვევაზე, ნუთუ ასე მოეწონა ჩემი სტატიები. ძალიან უნდოდა ვიღაც ყოლოდა გვერდით ვინც რჩევას მისცემდა. და დაეხმარებოდა სწორი არჩევანის გაკეთებაში. თუმცა მის ცხოვრებაში მსგავი არავინ ყოფილა არასოდეს გარდა მისი ბებიის,