მოგონებები:ძალით დავიწყებული ან დაუვიწყარი(3)

-აუ გაასწორა-ვაჩე -კიი ძაან-თქვა მობეზრებულად თეკომ -აუ. შენ რა კარგად თამაშობ, ელ-ძალიან არ მესიამოვნა. მისი შემოკლებული სახელი ელ -საერთოდ, ელენე კარგად თამაშობს, ვერაფერს იტყვი -მომესმა ზურგს უკან ხმა, ვიგრძენი როგორ გავიყინე ადგილზე.

არჩევანი (თავი 7)

უკვე თვეა რაც მუშაობა დავიწყე. რომ გითხრათ უამრავი საქმე მაქვს და ძალიან ვიღლებითქო, მოვიტყუები. ზარებს ვპასუხობდი, შეხვედრებს ვნიშნავდი, რესტორნებსა და სასტუმროებში ნომრებს ვჯავშნიდი, ბატ.თორნიკეს მითითებებს ვასრულებდი, საბუთებს ვახარისხებდი,

მ წ ვ ა ნ ე ა

დავიბადე ბოდიალისთვის. განუყრელი რამაა ჩემთვის და არავინ და არაფერი მშველის როგორც ქალაქში ბოდიალი . მთელი ოცდასამი წლის განმავლობაში ვერ გავუგე გემო სახლში მარტო ჯდომას , ნუ აქვს მიზეზები მაგასაც , იმიტომ რომ ყანჩაველები ბევრნი ვართ და სახლში

როგორ მომენატრე!

როგორ მომენატრე ასე? ნუთუ ყველაფერი გაქრა? ნუთუ შენსკენ სავალ გზაზე ხიდი სამუდამოდ ჩატყდა? უკვე მერამდენედ გნახე, თვალი რომ დავხუჭე წამით. ახლა ირგვლივ ყველგან შენ ხარ, შენ ხარ მომღიმარი სახით... სულში უშენობა დაძრწის, გული სიყვარულით დნება. ოღონდ

სულის ფსკერზე

სალათისფერი...ცისფერი...თეთრი... ჩემი საყვარელი სამი ფერი... ვდგავარ აივანზე და ვუყურებ ხეებს,ცას,მთებს...ოდნავი ნიავია და ვგრძნობ ჩემს სახესა და კანზე სიოს... ეზოში ჩავდივარ,ვსეირნობ...ხელით ვეხები ფოთლებს...ტოტებს...ასე

ღმერთო, როგორ მინდა..

ღმერთო, როგორ მინდა, რომ დღეს სიყვარულმა, ყველა ჩემს უჯრედში ერთად გაიაროს. უცებ სიადვილე ნახოს ყველა რთულმა, წვიმამ ყველა ქუჩა თქეშით დაიაროს.

დაბადების დღის მილოცვა

ცისარტყელა აკისკისდა,მიებჯინაკლდეს,... თოლიები ზღვისნაპირზე ნაზად კრავენ წრეს,... წვიმას იწყებს და წვეთები უღიმიან მზეს,... გეფერები და გილოცავ დაბადების დღეს!

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი3)

მშვენიერი მზიანი დილა გათენდა, მაგრამ რატომღაც უხასიათოდ გავიღვიძე. ალბათ გუშინდელი ამბის გამო. შევეცადე ეს ჩემ ძმასთან არ შემემჩნია, თორემ ვიცოდი უამრავ კითხვას დამაყრიდა. -როგორ მოხდა რომ ჩემი დაძახების გარეშე გაიღვიძე? -რავი აპა. სასწაული მოხდა.

მგონი შემიყვარდი (საცდელი თავის 2ნაწილი)

სახლში შევედი და ბევრი ბარგი დამხვდა. -დედააა დედააა სად ხარ?? უცებ მაღლიდან დედა ჩამოვიდა. -აქ ვარ რაიყო??შეშინებული სახე ქონდა. -უკვე მიდიხარ???ნაღვლიანად ვკითხე.

პეპელა 14

_ ვერ გაიგე შე ახვა*რო, რო ნინაკას სიახლოვეს, ათი მეტრის რადიუსზეც არ უნდა მოხვიდე? _ და ისე, რომ არაფრის თქმა აცალა, ხელი ასწია და ლუკას დაარტყა. ლუკა ინერციით შებარბაცდა და ძირს დაცემას კედელმა გადაარჩინა. _ შენ არ გკითხავ, როდის ვნახო და როდის