ორი ბი­ლე­თი წალ­კო­ტამ­დე (თავი 4)

- აბა, რის­თ­ვის შევ­ხ­ვ­დით ერ­თ­მა­ნეთს? - კო­პებ­შეკ­რულ­მა ირი­ბად გავ­ხე­დე და ბლოკ­ნო­ტი დავ­ხუ­რე. - იმის­თ­ვის, რომ უკეთ გა­გიც­ნოთ... წმინ­და პრო­ფე­სი­უ­ლი თვალ­საზ­რი­სით, - და­ა­კონ­კ­რე­ტა, - ერ­თი-ორი დღე მჭირ­დე­ბა, რომ ფორ­მა­ში

სიამაყე,როგორც ასეთი

სიამაყე ,როგორც ასეთი ყურადღება! დაიკარგა სიამაყე.. მპოვნელი დასაჩუქრდება უთბესი ღიმილით! იცი? დიდხანს ვეძებდი ,მაგრამ ვეღარ ვიპოვე. თითქოს უკვალოდ გაქრა. ჩემს ხასიათს ერთი პატარა,მაგრამ უმნიშვნელოვანესი ნაწილაკი დააკლდა.

მე,შენ და ცუდი ბიჭები (4)

-გამიშვი თორე უცოლშვილოდ დაგტოვებ იცოდე!-ჩემი ახალი მოფიქრებით აღფრთოვანებული ვყვირი და მარჯვენა ფეხს მუხლში ვხრი,წესით ამან უნდა გაამართლოს. მზერა ჩემი ფეხისკენ გადააქვს,აშკარად ხვდება რაც ვიგულისხმე, მრავლისმეტყველად მიღიმის და თეძოთი

წარსულის ლანდები თავი 14

შემდგარი ბედნიერება, ფიქრი იმაზე რომ დღევანდელი დღე სჯობია ყველა იმ წუთს რაც კი ოდესმე განუცდია და უარსებია, პირველი წუთი რომელმაც ბედნიერება აჩუქა ის იყო როცა ელენე ხელში დაიჭირა დაა გააცნობიერა რომ ის უკვე დედა იყო, მეორე წუთი კი ეხლა, უკვე

წერილი საკუთარ მეს

დააფასე შენი თავი იმით კი არა, რა გაქვს სამყაროსგან და ადამიანებისგან, არამედ იმით, რა აქვს სამყაროს და ადამიანებს შენგან გადაუხადე მადლობა უფალს რომ კარგად ხარ და თუ ცუდად ხარ გჯეროდეს რომ ყველაფერი კარგად იქნება

ოპტმისტი პესიმისტი.

არაყი დავისხი და გადავკარი. გარეთ თოვს,წვიმს,ქარია,ყველაფერი ერთადაა. ბუნებაც გაგიჟდა,ჩემი არ იყოს. ასეთ დროს გარეთ სიარული ცოტა სისულელეა,ამიტომ მაგიდასთან ვზივარ და ამ არეულ მიქსს ვუყურებ. ხშირად ცხოვრების საუკეთესო წუთები მაშინ გადის,როცა...

თეთრი სახლი (თავი 2)

მერე სწრაფად მომიახლოვდა და ყურში ჩამჩურჩულა: -იმედია მალე გაიხსნება გზები და მალე წახვალ არმინდა შენი გულის ტკენა და არც სხვა რამის. -მოიცადე რას გულისხმობ(სახე ამიწითლდა) -რას უნდა ვგულისხმობდე -რომ ვერ მივხვდი მაგიტო გეკითხები(

ალისია 5

შეშინებული მის ხელს კვლავ მისივე მუხლზე ვდებ,ხელს ძლივსღა ვუშვებ და საკუთარი ფეხების ქვემოთ ვილაგებ. -ალისია-იწყებს და ახლა თვით ის მეხება,ხელს ნაზად მოაცურებს კისრიდან ქვემოთ. სხეული მეწინკწლება,შეუმჩნევლად მეხუჭება კვლავ თვალები. ის კი არა და არ

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 22 დასასრული

საავადმყოფოში მივედით სადაც თორნიკე ლუკა მისი მშობლები და ანის დედ-მამა იყვნენ. - გამარჯობათ. - როგორ მიხარია, რომ აქ ხარ ძმაო.

საქართველოში მზე ამოდის დასავლეთიდან

საქართველოში მზე ამოდის დასავლეთიდან და დამნაშავე მე ვარ, თაობებს ვცვლით, აზროვნება ვერ შეგვიცვლია- გზაგასაყარძე ვდგავართ, საქართველოში ყველა გასწავლის, ყველა ბრძენია,