ახალი წლის არომატი

ახალი წელი დიდად არასდროს არ მყვარებია . ყოველთვის მაფიქრებდა ის ფაქტი თუ რატომ ემზადებოდა ხალხი ასე გრაციონალურად ამ დღისთვის , ბავშვები მოლოდინით აღსავსე მზერით ელოდებიან როდის ჩამოკრავს საათი თორმეტს , რომ მიაპყრონ თავიანთი პატარა თვალები ცას და

გ ა ნ ს ხ ვ ა ვ ე ბ უ ლ ი

მხოლოდ მე ვიცი როგორ მჭირდები ახლა,სხვამ არავინ. თავად შენც კი არ იცი რას ვგრძნობ . მე ჯიუტად მოვითხოვ ხვდებოდე ყოველივეს . ვიცი რთული ვარ ,შეიძლება გაშინებს სირთულეები . შენ სამყაროს ყოველთვის ვარდისფრად აღიქვამდი .

თბილისელები #5

ნიჟარაში სწრაფად ყოფს ხელს და ნერწყვს მძიმედ, ისევ თითქოს მწვანედ აგორებს. ამ კაცმა ყველას როგორ უნდა ავნოს ?! უკვე ჩვევად ექცა ინას ეს ხტომა, ერთხელ შესულა მასთან ,რაც არ დამთავრებულა სასიამოვნოდ.....

სვანური ვერდიქტი (17 თავი)

საერთოდ არაფერს ვგრძნობდი, ნახევრად გაწყობილ მაგიდას მივუბრუნდი და მისი ალეგება დავიწყე, როდესაც ტელეფონის ხმამ შემაკრთო, მეგონა იაგო იქნებოდა, მაგრამ ეკრანს დავხედე თუ არა, ტელეფონი ლამის ხელიდან გადამივარდა.

წამოდი ქალავ წავიდეთ

წამოდი ქალავ წავიდეთ ავყვეთ გულისა ნათქვამსა ნუღარ დამიშლი წაგიყვან შემოგატარებ მთა ბარსა დაგიწნავ ლამაზ გვირგვინსა ვით ცისარტყელას ცისასა დაგიკრეფ ია ენძელას რომარ წახვიდე სხვისასა

ალექსანდრე! (თავი1)

გამარჯობა მე მარიამ მეტრეველაი ვარ 23წლის.ცხოვრებამ ასაკთან შედარებით ბევრი ტკივილი მაჩვენა და ისეთი რაღაცეების გამოვლა მომიწია რაც ჩემი ასაკის გოგოს არ უნდა უწევდეს.უზრუნველი,ბედნიერი ცხოვრება წამში შეიცვალა,ლაღი უდარდელი გოგო ჩემში ჩავკალი და

ახალი წლის არომატი

წინა წელს ახალ წელს მანდარინის არომატი ჰქონდა. მე და ლუკამ ვიპოვეთ შემთხვევით და ყოველ დღე თითო ლებანს ვჭამდით. იმის წინა წელს ბენზინის არომატი ჰქონდა. იმ ბენზინის, ერთმა ურჩმა ბიჭმა რომ მოასხა მთელს თავშესაფარს ღამით და ასანთის ჩხსკუნმა რომ

ახალი წლის არომატი

''მოგეჩვენებოდა, თითქოს ფორთოხლის ყვითელი ელფერი ანათებდა იქაურობას, ლიმონი კი მჟავე ნოტების აკორდს უკრავდა ჰაერში. ფეიხოა თავის ტკბილ-მწარე გემოს თანაბრად უყოფდა ორივეს და ახალი წლის არომატიც უფრო და უფრო უჩვეულო ხდებოდა. აქ არაფერი იყო საახალწლო,

სადღაც შორს...მთებში... თავი 6

ცვლილებები არც ისე ადვილია, მითუმეტეს სოფოსთვის რომლისთვისაც ცხოვრება ბოლო სამი წლის განმავლობაში ძირითადად მხოლოდ ფერმერის ყოვლდღიური საქმიანობით შემოიფარგლებოდა. დიდი ხანია უარი თქვა მაკიაჟზე, მაღალქუსლიან ფეხსაცმელსა და ელეგენტურად ჩაცმაზე. ან

ახალი წლის არომატი

მახსოვს , 31 დეკემბერია, ცარიელ ქუჩაზე, ხელებ გაშლილი მივრბივარ ... მის გამხდარ სილუეტს ძლივსღა ვარჩევ. -ლუკა დამიჭირე , მე აქ ვარ !!! - ორივე ხელს გიჟივით ვაქნევ და ვხტუნაობ. ის მორბის ჩემსკენ ,მე კი ხელებს ვშლი და თვალებს ვხუჭავ . ვგრძნობ ლუკა