წარსულის სიყვარული (ნაწილი 14)

ხვალ ყველაფერს აგიხსნი გპირდები,ეხლა მხოლოდ შენი ტუჩების და სხეულის შეგრძნება მინდა,,,სუნთქვა გახშირებულმა დამეტაკა ტუჩებზე,,

საყვარელი ღიმილი და "ასდ" დაუსრულებლად (თავი 8)

საღამო ახლოვდებოდა, მეც ვნერვიულობდი. ასთი რაღაც არასდროს, არავიისთვის გაიკეთებია. ბავშვებს ჩამოვუარე ნომრებში თერთმეტი საათისთვის, რომ მათი მოვალეობა შემეხსენებინა. თორმეტის ნახევარზე ყველა გარეთ იყო. სასტუმროს ადმინისტრაციას შევუთანხმდი, რომ

ალისია 3

კაცს რამდენის შეცვლა შესძლებია ქალის ცხოვრებაში,არა? კაცს შეუძლია ქალი ბედნიერ ყვავილად აქციოს,ისეთად სურნელებას რომ აფრქვევენ და აავადებენ სიყვარულით სხვებსაც! კაცს შეუძლია ქალი ღმერთამდე ადიდოს,პატივი მიაგოს და დედოფლობა შესთავაზოს. მაგრამ...

უცნობი ნაცნობები (ნაწილი 7)

ხელში ჭიქა მიჭირავს რომელშიც ცხელი ლიმონიანი ჩაი ასხია. ტუმბო წამლებითა სავსე.

ველური ორქიდეა (8 თავი)

ენერგია გამოცლილმა ოთახი დავგავი. ნამსხვრევები ნაგავში ჩავყარე. შუქი ჩავაქრე და დასაძინებლად დავწექი. თუმცა დილამდე ძილი არ მიჰკარებია ჩემს თვალებს. ვგრძნობდი, იმავე დღეში იყო ჩემი ძმაც....

რელიქვიების მცველი (თავი 5)

- ემმა.- დაიყვირა და გაშმაგბული გავარდა ხისკენ. ემმას ფეხებში მოკიდა ხელი და მაღლა ასწია. აქეთ -იქით იყურებოდა სასოწარკვეთილი და ცდილობდა ეპოვა რაღაც, რაც ემმას ჩამოხსნაში დაეხმარებოდა. ვერაფერი იპოვა.უცებ ხის უკნიდან ...

ძილისპირულს

მერე უცებ ფანჯარასთან ანგელოზი მოფრინდა, არც ცრემლები, არც ტკივილი, სიხარული მომფინა, სანიმუშო ერთგულების ჰორიზონტზე ვპოვე ხმა, „მიყვარხარო სიყვარულო“, წამიერად მომესმა!

მაძიებელი (თავი 9)

უკვე რამდენინე დღეა რაც ბიბლიოთეკას ვეძებ, მაგრამ არანაირი ხელჩასაჭიდი არ მაქვს. აქ მასზე არაფერი არ წერია. თითქოს ბიბლიოთეკა არც კი არსებობს. -ემი. -მატიასისკენ ვიხედები და გაკვირვებული ვუყურებ. როგორც წესი ამ სექციაში მარტო მე ვარ ხოლმე და ჩემი

წარსულის ლანდები თავი 11

ალექსანდრა შენ ხარ ის ქალი რომელზეც ჩემი შვილი ამდენს ლაპარაკობს, ნინო შეეგება ალექს და ჩაიხუტა. -ნინო შენს აქ ნახვას ეხლა ყველაზე ნაკლებად მოველოდი, არ მითრა რომ დემეტრეს დედა შენ ხარ, ძალიან გამაოცე. -თქვენ რა ერთმანეთ იცნობთ? გაკვირვებული

ნუ გამიმეტებ.

მე ემოცია ვარ. შეუმჩნეველი, ყველასგან მიტოვებული ემოცია, რომელიც როგორც ბაქტერია, ეძებს გზას, თავის გასავრცელებლად. ნუ გამიმეტებ, მე ემოციას, ნუ გამიმეტებ.