ვერ ვხვდები,რა გინდა? (თავი 2)

გათენდა... მზემ გამოანათა,დილის ექვსი საათი იყო,მაგრამ ნათიას თალები უკვე დაჭყეტილი ჰქონდა. ასევე იყო გიორგიც. ამ ორს ძალიან ბევრი საერთო აქვთ...

- blue - ( თავი 4 )

ფოტო მომეჩხირა თვალში, ცრემლები ვერ შევიკავე, ფოტო ჩავიხუტე, შემდეგ ჩავიკეცე და ტირილი დავიწყე, ცრემლები , რომ მოვიწმინდე ფოტო კედელს ვესროლე გამწარებულმა, ტელეფონი ავიღე და მარიამს დავურეკე, ამდენი ხნის მერე პირველად, გავბედე , რომ საშველად

ყველაფერი დაიწყო ასე... თავი 4

როგორც კი საძინებელში შევედით შიშმა ამიტანა მაგრამ ვერ ვხვდებოდი რისი მეშნოდა ბიჭი რომელიც იდუმალებით იყო მოცული ? არა თუ ბიჭი რომელიც ყველას შინებდა ? არა არა . თუ ბიჭი რომელმაც გადამარჩინა ? არა არც ეგ მაშინ კითხვა ასეთა რისი მმეშინოდა მე ? მე

დედას შავი გოგო (სრულად)

დედას შავი გოგო (სრულად) ავტ.სვეტა კვარაცხელიასულ ორი თვის იქნებოდა, მეგობარმა რომ მაჩუქა. კუნაპეტ ღამესავით შავი იყო, მბზინავი ბეწვი და ყავისფერი თვალები ჰქონდა. დედაჩემი გადაირია, რა საყვარელი შავი ლეკვიაო. დედას ძალიან უყვარდა ცხოველები,

ჩემი მეს შიგნით!

გულში ბობოქარი ვნებები ბობოქრობენ, ვერაფრით შევძელი მე მათი დაოკება, ხან აღმა გარბიან ჩემი აზრები და ხან ლურჯას ჭენებით დაღმართს მოჰყვებიან! სულში უცნაური გრძნობები ჩამისახლდნენ, რა უნდათ ჩემგან ეს ვერ გამიგია ხან ახალ-ახალ ტკივილს მაყენებენ, ხანაც

ბედის საჩუქარი თავი 14

სანდრო ადგილზე გაშეშდა. ალბათ ყველაფერს ელოდა ამის გარდა.მერე გვერდით მომიჯდა და ხმას არ ირებდა. მისი სიჩუმე უფრო მეტად მკლავდა და მანადგურებდა. მერჩივნა რამე ეთქვა, თუნდაც ეჩხუბა ან ეყვირა მაგრამ ასე ჩუმად არ ყოფილიყო. მერე ისევ მე დავარღვიე სიჩუმე

უბრალოდ საოცრება

ლექსი სიყვარულზეა და თუ რითმა დაცული არაა მაპატიეთ მაგრამ ალბეთ მეპატიება რადგან 9 წლის ვიყავი როცა ეს ლექსი დავწერე ადრე მომწონდა და ახლა თქვენი აზრი მაინტერესებს. წინასწარ დიდი მადლობა

წარსულის ლანდები თავი 3

დღევანდელი დილა რაღაც განსაკუთრებულად დაიწყო, მიზეზი ამის კი მისი ბავშობის მეგობრის და ელენეს ნათლიის დაჩის ჩამოსვლა იყო საქართველოში, წინა ღამით დაპირდნენ ერთმანეთს რომ დღეს შეხვდებოდნენ, დაჩის კიდევ ერთი პლიუსი ჰქონდა ის გიორგის უახლოესი მეგობარი

ჩემი დის წარსულმა სიყვარული მაპოვნინა თავი 17

დილით ადრე გამეღვიძა, მაგრამ ადგომა მეზარებოდა ასე, რომ ისევ გიორგის მკლავებში ჩავრგე თავი. ჩემს მოძრაობაზე გაეღვიძა და ხელები უფრო მაგრად მომხვია, ცოტა ხნის შემდეგ საუბარიც დაიწყო. - დილამშვიდობისა მშვენიერო. - დილამშვიდობისა. - ადგომის დროა,

უბრალოდ ანა!

მე ვარ ღვთისგან მოვლენილი პაწაწინა ქალი, რაუყოთ რომ მე მარგუნა უფალმა ეს ბედი. ანგელოზი შემომისვა მხრებზე როგორც ქარი უხილავად ძალას მმატებს, დავალება ბედის!