სვანური ვერდიქტი (5 თავი)

-მოიცადე- ისევ ერთ ადგილას მივეყინე, ისევ ტკივილი ვიგრძენი, სიცივისგან გამოწვეული ტკივილი, ის მე მხარზე შემეხო, თითოს დავცარიელდი, გავიყინე, და სხეულის თითოეული უჯრედი მეტკინა- უბრალოდ ისე ყვებოდი თავი ვეღარ შევიკავე.- თითქოს ბოდიშს მიხდიდა.

ავტორი (2) (დასასრული)

- რას გულისხმობ? - ამ ყველაფერმა ერთი ორად ამრია. თითქოს ყველაფერი მესმოდა, რასაც ნატალია მეუბნებოდა, მაგრამ ვერ ვიგებდი. ვუყურებდი, მაგრამ ვერ ვხედავდი. მისი სიტყვები ჩემთვის ქარიშხალში ნისლი იყო.

სიყვარულის შიშის სინდრომი (20) დასასრული.

როდესაც ვინმეს ზღაპრის დაწერა უნდა პირველი რაც თავში აგონდება ეს ისტორიაა სიყვარულზე , ეს მხოლოდ იმიტომ რომ ზღაპარი არარეალურს ნიშნავს ხოლო ბევრს არ ჯერა რომ შეიძლება სიგიჟემდე ცხოვრებაშიც შეუყვარდეთ...

შემოდგომის შვილები 1.

- ყვითელი, წითელი და გაცრეცილი მწვანე ფოთლები ერთმანეთს ენაცვლება და საოცრად ლამაზ ჰარმონიას ქმნის. საოცარი გრძნობა მეფლება მათი ყურებისას და უჩვეულოდ მეღიმება, უმეტესობას გაზაფხული უყვარს მე კი წელიწადის რჩეულ დროდ შემოდგომად

შეწყვეტილი ცხოვრება (ნაწილი II)

ასეთები ხართ ადამიანები როგროც კი სიკვდილთან პირდაპირ მოგიხდებათ შეხვედრა ერთიანად კანკალებთ და პატარავდებით, არადა სიკვდილი ისეთი საბრალო და უსუსურია ისეთი მარტოსული, რა მისი ბრალია თუ ცხოვრების თამაშში მას ასეთ როლი ერგო, საცოდავია რდგან თავად არ

ავთო, ნინა და სხვა ბავშვები რომლებმაც ცხოვრება ვერ მოასწრეს

\ეს ეხება ყველა იმ ადამიანს რომელმაც უცნობის სიკვდილი იმაზე პირადულად მიიღო ვიდრე ეს საჭირო იყოიცით რა არ მესმის? ადამიანი რომ კვდება ფაქტია, თუ სიკვდილმა ადრე მოუსწრო ძალიან სამწუხაროა და მთელი გულიც ვუსამძიმრებ მის ოჯახს და ვილოცებ მისი სულისთვის,

ცვლილება ან ჩანაცვლება 9

სახლის გზას უხალისოდ დავადექი, ქარი იყო და ხელებს მიყინავდა, ლამაზი ფოთლები ჩემთან მოსვლას სცდილობდნენ ქარი კი უკან უკან სწევდა მათ. ამან კიდევ უფრო დამაფიქრა დემიენის საქციელზე, ამ შემთხვევაში დემიენი ფოთოლი იყო და ვიღაც სხვა ამოუცნობი კი ქარი.

"დამცინავი ღიმილი" (თავი 3)

-ჰო ვისი ნაბ*ჭვარი გიზის მუცელში ჰა? -კითხა და ცუდად მყოფმაც კი დამცინავი ღიმილი სტყორცნა მარიამს. მარიამმა ცივად გაუშვა ერეკლეს ხელის ფეხზე წამოდგა და პალატა შოკირებულმა დატოვა ვერაფერი გაეგო რა ხდებოდა.. თავში ათასი აზრი უტრიალებდა.. მიდიოდა და

ჰომოსექსუალიზმისგან განკურნებული(ნაწილი 1

''გძულდეს ცოდვა და არა ცოდვილი!'' თამთა გორდეზიანი ახალგაზრდა ფსიქოლოგი თავის კაბინეტში იჯდა, ემოციურად საშინლად გადატვირთული იყო, იმ დღეს ახალგაზრდა ბიზნეს ლედისთან ქონდა გასაუბრება მიუხედავათ წარმატებული კარიერისა

რაგბისტის ღიმილი(ყველაფერი ასე დაიწყო)

-შემაშინე,აქ საიდან შემოხვედი?-იმის მაგივრად რომ პასუხი გაეცა მომიახლოვდა,უკან დავიწიე და კედელს ავეკარი,გული საშინლად ამიჩქარდა,იმდენად ახლოს მმოვიდა მისი სუნთქვა სახეზე მეფრქვეოდა,მეგონა მაკოცებდა იმდენად ახლოსიყო,აღარაფერზე აღარ შემეძლო