სიყვარულის შიშის სინდრომი (12)

-შენ შეიშალე? - ვცდილობდი თავი გამეკონტროლებინა და პირდაპირ ყვირილი არ დამეწყო-დივანზე არ დამხვდი და შენი მოძებნა დავიწყე - ისე ჩაილაპარაკა ვითომც არაფერიო-და ვერ მიხვდი რომ სააბაზაოში ვიქნებოდი?! - ხმას ავუწიე

სიყვარული იმათთვისაა, ვინც ფიზიკურ გადატვირთვას უძლებს...

როგორც ამბობენ, შტორმის დროს მიმოფანტული ყვავილების მსგავსად, ადამიანის ცხოვრება უსასრულო გამომშვიდობების სცენაა,თვალებს თუ დახუჭავ, არაფერი შეიცვლება. არაფერი გაქრება მხოლოდ იმის გამო,

გოგონა ნახევარ მილიონად! თავი (4)

ვგრძნობდი როგორ გათენდა, თუმცა თვალების გახელა არ მსურდა, არ მინდოდა შემეხედა კიდევ ერთი საშინელი დღისთვის, მაგრამ იძულებული ვიყავი, რეალობისთვის თვალი გამესწორებინა... დავკარგე იმის რწმენა რომ ყველაფერი აუცილებლად კარგად იქნებოდა, მაგრამ ეხლა არ

წერილი მშიშარა მეს!

შეიძლება ფოთოლიც ვარ- მწვანე და ყავისფერი... ასე მგონია აჩრდილი დამყვება, სულში მიძვრება და ყველაფერს მირევს, შემდეგ თავისითვე დაალაგებს ყველაფერს და გაქრება და ისევ ასე გრძელდება... მინდა მოგაშორო, მშიშარა მე, მოგაშორო შავი ნახატი, მინდა მოლბერტზე

ჰადესის ქალიშვილისა და ზევსის ვაჟის სიყვარულის ისტორია

-გისმენ დედა. - წკრიალა ხმით უპასუხა დედის ზარს ლილიამ. -ხუთ წუთში სახლში იყავი! არ დაიგვიანო თორემ ვერ გადამირჩები! - ერთიანად დაუარა დედამისის გამყინავ ხმაზე ლილიას და სწრაფად დაიძრა სახლისკენ. ეშინოდა, დედამისის სასტიკად ეშინოდა. არ უყვარდა,

როგორც დაიწყო ისე დასრულდა (8თავი)

გოგონები დაღლილნი დაბრუნდნენ შინ, საუბრის თავიც არ ჰქონდათ, ამიტომ დაწოლა გადაწყვიტეს. ქეთის მალევე დაეძინა. ნინი კი ისეთი გახარებული იყო, რომ ვერაფრით მოისვენა. სწორედ ამ დროს მოუვიდა სმს დათოსგან...

ლურჯი განთიადი(სრულად)

თავატკივებული ვიღვიძებ და ძილის შებრუნებას ვცდილობ, მაგრამ მორფეოსის სამყაროში დაბრუნება არ გამომდის. მზის სხივები თვალებს მტკენს და თავისი ყვითელი ციალით ადგომას მაიძულებს. ზამთრის სუსხიანი დილაა, მცივა. ბუზღუნით ვიმოსები და ტუჩზე ფანქარს

ამტკივდი

" ამტკივდი..როგორც არასდროს ისე ამტკივდი! ხალხს გავერიდე და ტკივილისგან ჩუმათ ავყვირდი...! უფლება მქონდეს ...

მათხოვარი (20 თავი)

მეოცე თავი სადღაც გულის სიღრმეში მეშინოდა იმ მომავლის სანდრო რომ მთავაზობდა, მეშინოდა არა იმიტომ, რომ დარწმუნებული არ ვიყავი მის გრძნობებში, ან საკუთარ სიყვარულში მეპარებოდა ეჭვი. უბრალოდ ზედმეტი ბედნიერების აღქმა მიჭირდა. ამდენ სიხარულს მიუჩვეველს,

გაყინული თითები 3

_ მე არ ვარ ამისთვის საკმარისად ძლიერი. ძალიან მიყვარხარ... _ გეგა, მეც _ მაინც ჩამოუგორდა ლოყებზე ცხელი წვეთები _ გშორდები კატო. მაპატიე, მივდივარ _ ყურებში უწუოდა კატოს ეს სიტყვები. გეგა წამოდგა და დაიხარა, შუბლზე მიაკრო ტუჩები და დიდხანს გაჩერდა