From My Hands დასასრული

ანა და დინანო მისაღებში ისხდნენ. იაშვილი წიგნებში იყო გადავარდნილი, ისე იყო მეცადინეობით გატაცებული რეალობას გამოთიშვოდა. ანა ტელევიზორს უყურებდა, ოღონდ ძალიან დაბალ ხმაზე ჰქონდა ჩართული, ეშინოდა დინანოს ხელი არ შეშლოდა.

გამოსაშვები კლასი(4თავი)

არ მინდოდა რომ გიოს უფრო მეტი ყურადღება მოექცია ჩემთვის და ჩემი საქციელებისთვის, ამიტომ ყველანაირად ვცდილობდი რომ მეც სხვა გოგოებივით მოვქცეულიყავი. გაკვეთილები დაიწყო... ხმის ამოღებას ვერ ვბედავდი.მინდოდა სხვა გოგოებივით მეც შევტენოდი და ასე

ა დ ა მ ი ა ნ ი

საღამოს 18:45 იც არ იქნებოდა საათი როცა სახლის კარი შეაღო...ო როგორ ვეღარ იტანდა ამ ბინას... მიუხედავად ამისა ამ ოთხ კედლა ვაკუუმს მაინც „შინ“ ერქვა და ეს ბევრ რამეს ამართლებდა კიდეც.... ზოგჯერ უბრალოდ ძალიან გინდება ხოლმე შინ ყოფნა... და ზოგჯერ ეს

ჩემო გოგონავ..

ახლა დაგაძინე და წარსულზე ჩავფიქრდი. შენი არსებობის შესახებ , რომ გავიგე უკვე ცხეა კვირის ორსული ვყოფილვარ. თვალებს არვუჯერებდი , როცა ექიმმა პატარა მონიტორზე შენი პირობითი ხელები და ფეხები მაჩვენა . ვტიროდი როცა სენი უსწრაფესი გულისხემა მოვისმინე.

ოცნებიდან რეალობამდე(სრულად)

ახალგაზრდა სტუდენტების სახალისო და სასიყვარულო სხოვრება.ახალი ქალაქი და ახალი ურთიერთობები.

როგორც ასეთი

გთხოვთ გამოხატოთ თქვენი აზრი ჩემს ნამუშევარზე ჩემთვის ეს მნიშვნელოვანია

ნაგავსაყრელი

ღამის ლიტურგიაზე ვიდექი მძინარე თვალებით, დამძიმებული გულით, ამჩატებული სულით. მივტიროი გასულ დღეს, და მამაოს გაუგებარ ბურდღუნში, მეხსიერებაში კვლავ ფრიალებდა ლიკუნას წითელი ტრუსები. ოხ ლიკუნა ცბიერო ქალო როგორ ამიწეწე თავგზა- წმინდანის სახით დგას

უკანასკნელი სიმღერა 2

ის დღე რარაცნაირად გადავაგორე... დილით კარგ ხასიათზე გავიღვიძე.. არვიციი რისი ბრალია, იქნებ ზღვის ჰაერმა იმოქმედა, თუ მამასთან რომ ვარ იმან... ძლივს წამოვდექი, სააბაზანოში შევედი, შხაპი მივიღე, გამოვიცვალე და მისაღებში გავედი.

ძვირფასო მარტინ...

ძვირფასო მარტინ იდენ,გახსოვს რა პატარა ვიყავი პირველად რომ შეგხვდი?მაშინვე შემიყვარდი,მას მერე ხშირად მახსენდები,იცი წერა მიყვარს ძალიან,შენც ხომ გიყვარდა,არა არა მე შენ კი არ გედრები უბრალოდ გბაძავ

სიცოცხლე სიკვდილის შემდეგ..

ვგრძნობ როგორ მოძრაობს სიხლი ჩემს ძარღვებში. ისიც ვიცი, რა ჯგუფია. პირში მის გემოს ვგრძნობ! ამ ხუთ წუთში, მგონია, უკვე მთელი წელიწადი გავიდა.