რეალობასა და ზღაპარს შორის... (3)

-რა სასაცილო ხარ - ჩაილაპარაკა და სიცილი გააგრძელა - გამოდი აბა დამენახე თავი დამცირებულად ვიგრძენი , თავი ამოვყავი რადგან დამალვას აზრი აღარ ჰქონდა და ჩემი გაბრაზებული მზერა "ვსტყორცნე" ჩემი დანახვისას მას სახეზე ღიმილი დაეხატა და დაეტყო როგორ

სიზმრის ქურდი (თავი XV)

-გაბრიელი- ანას ნათქვამმა თავზარი დამცა. ბიჭებთან ყველაფერი მოვაგვარე! ნაძლევი ჩავშალე და მეგონა, რომ უკვე ყველფერი კარგად იქნებოდა, შევძლებდი ეკასთვის ყველაფრის ახსნას და მასთან ურთიერთობას დავიწყებდი, თავიდან, ტყუილებუს გარეშენ, თუმცა შევცდი.

სიამაყე თუ?! (თავი III)

–სამაგიეროდ, შენ შეიცვალე ბატონო დემეტრე, გაჭაღარავებულხარ–მეც ირონიით ვუპასუხე, დემონსტრაციულად გადავიდე ფეხი ფეხზე და ჩემი ჭიქა გამოვართვი ხელიდან...ოღონდ არაფერი შემეტყოს ღმერთო, ეს არ უნდა მექნა...მისი თბილი თითები ჩემსას რომ შეეხო, ისეთი

ვაჩე ვიბლიანი 1 თავი

თავი მთელი წელი ველოდი ზაფხულს, ერთი სული მქონდა როდის მოვიდოდა. აი ისიც მოვიდა და ისე დაცხა, ისე, რომ ახლა ერთი სული მაქვს როდის დადგება სანატრელი შემოდგომა. დიახ, სანატრელი იმიტომ, რომ შემოდგომაზე ვარ დაბადებული და რაც არ უნდა იყოს ჩემია,

ნუ წახვალ დღეს (1)

- სად არიან აბა შენი დამცველები? მარტო დაგტოვეს? აჰაჰ - ანას ხელები უკანკალებდა უკვე , როდესაც იყურებოდა ბიჭის დიდრონ თვალებში , რომლებშიც რაღაც საშიში იკითხებოდა.. -გამატარე-მეთქი - უნდოდა მკაცრად გამოსვლოდა ეს ნათქვამი მას ,მაგრამ არ გამოუვიდა. -

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 12)

რამდენიმე საათში სახლში მომაცილა და წავიდა . აი მ3 კი... მე კვლავ გაუგებრობაში ჩავვარდი , რა ჯანდაბა ხდებოდა ჩემს თავს ? ნუთუ ? არა არა ! ეს შეუძლებელი იყო , როგორ შეილება რომ მე შემიყვარდეს ბინმე , მითუმეტეს აბაშიძე . ნიას დავურეკე , ის

მგონი შემიყვარდი (1)

რას ხედავ უპასუხისმგებლობას ამაში მამა?! ადამიანი შემიყვარდა და ცოლად მოვიყვანე სულა ამას არ მიჩიჩინებდი ცოლი მოიყვანეო?! მოვიყვანე და უკმაყოფილო ხარ, რას უწუნებ მიას მითხარი? რა არ მოგწონს მასში? ან შენ რატომ უნდა მოგეწონოს? ჩემი ცოლია და ჩემთან

უშენოდ(დასასრული)

მე ჩემს განვლილ ცხოვრებაზე მეფიქრებოდა. მახსენდებოდა დედა, ირეოდა ბედნიერი და უბედური მოგონებები , მივხვდი რამდენი რამ გადაგვხდა მე და მამას ერთად ... ვიხსენებდი ბავშობას, თინეიჯერობას, ყმაწვილობას, ლიზიკო იზრდებოდა ჩემს თვალწინ იმ წამებში, ახლანდელ

მიჯაჭვული (IX თავი)

ამ სიტყვებზე სალომე უცებ შეჩერდა. ცრემლებმაც შეწყვიტეს მისი თვალებიდან დენა. გაოგნებული უყურებდა მომღიმარ ლაშას და აზრებს ვერ ალაგებდა. - მეც მიყვარხარ - უცებ აღმოხდა მის ბაგეებს და ბედნიერი, ცრემლიანი თვალებით მიეკრო ლაშას.

დაბრუნება (7)

სახლში შესვლისას, პირდაპირ ოთახში ავედი და საწოლზე წამოვწექი. დავიწყე ყველაფერზე ფიქრი,საერთოდ ყველაფერზე. გახდა დამეზარა და პირდაპირ ჩამეძინა. დილას საშინელმა მაღვიძარას ხმამ გამაღვიძა, ალბათ მოგვარებული ექნება ყველაფერი ტატოს, აღარ მინდა სკოლა,