ვაჩე ვიბლიანი თავი 2

ბავშვობიდან ვერ ვიტანდი მგზავრობას, თან რა უსაშველოდ გაიწელა ეს გზაც. იმის მიუხედავად, რომ ვაჩეს ერთ-ერთი ძმაკაცი - ნიკა, ჩვენთან მოკალათდა და მთელი გზა ვაჟბატონის ბღვერის მოგერიების, ჩვენი გამხიარულებისა და კესოსთვის

აბსტრაქტიული კომედია

მიყვარს ტბა, ჩემი სიზმრებიდან, ამაღელვებლად ზღაპრული. მიყვარს ჟრუანტელი, რომელიც მეწვევა ტბაზე. მიყვარს ტბა, რომლის ნაპირზეც ვერასოდეს ავაშენებ სახლს, რომელსაც ექნება წითელი კარი და მრავალი ფერით განავარდებული კიბეები. არასოდეს იარსებებს ტბის

იასამნისფერები

გალაქტიკა.მე.შენ.ჩვენ ის დღე მთელ ჩემს დანარჩენს ცხოვრებას ჯობდა,მართლა ჯობდა. გახსოვს პლედში გახვეულები ცხელ კაკაოს რომ ვსვამდით,ვარსკვლავებით გადაჭედილ ცას ავყურებდით და ვსაუბრობდით,რაზე? ფერებზე.თითქოს სისულელეა მაგრამ ერთმანეთის ისე

ორი ძმა და ერთი გზა

დღეს ორი ბიჭი დაიღუპა ჩემს ქალაქში. ძმები იყვნენ. ერთი მეორის სშველად შევიდა წყალში და უკან ვერცერთი გამოვიდა. ალბათ ასეც იყო სჭირო,ცურვა არ სცოდნია, მაგრამ უნდა ეცადა, ძმას აღელვებულ, გაუმაძღარ მდინარეს ვერ დაუთმობდა. წარმოდგენაც არ მინდა რა დღეში

არ შეიძლება! თავი 8

სიყვარული მთის ჰაერივითაა.. სუსტები მას ვერ უძლებენ. ოთარ ჭილაძე იმ ღამეს როგორ მეძინა ვერ გერტვით, მთელი ღამე შაკუნა მესიზმრებოდა, ხვალ არა და ზეგ სახლში წავიდოდით და არვიცოდი ეს უნდა გამხარებოდა თუ პირიქით. თვალები რომ გავახილე 9 საათი იყო,

მგონი შემიყვარდი (2)

გოგო, გათხოვდი და პირველივე დღეს ვიღაც ძალიან სიმპატიურ ბიჭებთნ ერთად ზიხარ კლუბში? ნეტავ შენი ქმრის თავში ჩამახედა, ალბათ ეხლა გონია, რომ მისი ცოლი სადე მაღაზიაშია ან სახლში დედამისთან ან თუნდაც დაქალებთან ერთად და ეს აქ ხუთ უსიმპატიურეს ბიჭთან

შენს მეზობლად (ნაწილი 11)

საგამოცდო კვირა სწრაფად გავიდა. მეგობრები ერთად დადიოდნენ უნივერსიტეტში მიუხედავად იმისა, ვის როდის ჰქონდა გამოცდა, ერთად ემზადებოდნენ და ერთადვე ერთობოდნენ. კვირა, რომელიც როგორც წესი, მომქანცველი

თვალებმა გაგყიდეს მარიამ (19)

ტელეფონი სწრაფად გამიშითა,დავჯერო გუშინდელზე გაბრაზდა? ასეთი უხეში ბაჩო არ მახსოვს.გაბრაზდა და გადაუვლს ალბათ.ნანუკამ დამირეა მოემზადე 6 საათისთვის მზად იყავი და მოდი რესტორანშიო. მეც მოვემზადე,ატმსფერი მოკლე გრძელმკლავიანი ტაზე მომჯდაი კაბა

სხვისი ბალახი თურმე უფრო ქორფა ყოფილა

სხვისი ბალახი უფრო მწვანე,ქორფა გგონია, ვეღარ ისვენებ და ახლისკენ მიილტვი უმალ. სხვის ოთილიეს ანაცვალებ ლამაზ შარლოტეს, მერე თავს იკლავ მასზე ფიქრით,გარბიხარ ფრონტზე. რატომ იქცევი ასე მაინც,გამაგებინე? განა არ გკმარა,რაც გარგუნა განგებამ,კარგო?

წაიკითხავს ღმერთი ?

მზის სხივებმა მიგვატოვეს ვგრძნობ გადაღლილ სიმარტოვეს თან თვეებმაც იმარტოვეს წვიმით ტალახი დატოვეს არც რომ წვიმდეს და არც თოვდეს საჭმელს არავინ ითხოვდეს წყენა უცბად გაგვირბოდეს დავანებოთ თავი ბოდვებს არც რომ წვიმდეს და არც თოვდეს