შოკოლადის ბრალია! (თავი 7)

ტესტი გამოვართვი და საპირფარეშოში შევბრუნდი. 10 წუთში სახეწაშლილი გამოვედი, ანაც მომვარდა და ჩემ პასუხს ელოდებოდა, კედელს ავეკარი დაბლა ჩავცურდი და თავი ხელებში ჩავრგე..-დადებითია-ამოვიკნავლე ჩემთვის...-ჩშშშ! დაწყნარდი. დაიმუხლა ანა და ხელები

წამო წავიდეთ

წამო,წავიდეთ,გავეცალოთ ამ მოწყენილ ქალაქს, სადაც ხალხის ზიზღი მე გულით დამაქვს, სადმე წავიდეთ მნიშვნელობაც კი არააქვს, მთავარია გავეცალოთ ამ მოწყენილ ქალაქს.

სიყვარული და ტკივილი (22თავი)

-გახსოვს რომ გითხარი სამსახურში ცოტა საქმეები ამერიათქო? მიტომაა ყოველ საღამოს რომ დავდივარ. რაღაც ცვლილებები მოხდა და ზოგი თანამშრომლის გაშვება გვიწევსო და მეც მათ შორის მოვხვდი. ამ თვის ბოლოს ვამთავრებ მყშაობას. -კი მაგრამ მაგის თქმა ასეთი რთული

წამიერი პაემნები 18+ (საპირფარეშო)

ვიგრძენი როგორ უნდოდა დაუფლებოდა ჩემს სხეულს, მიეღო ჩემგან სიამოვნება, მონატრებული სიამოვნება... მიეღო რამდენიმე დამთმობი წამი ჩემი ცხოვრებიდან, მიეღო უსამართლოდ, ყველანაირი ქვეცნობიერის გარეშე, ყველანაირი ფიქრის, გრძნობის, ქმედების გარეშე...

წუხილს გავექეცი

ისევ ძველებურად სასმელს მივეტანე...ისევ ძველებურად გზებიც ამერია... ეხლა სიმთვრალეა ჩემი თანამგზავრი.. ე

ერთი გოგო...

წყვდიად-უკუნ სიბნელეში მიაბიჯებს ერთი გოგო, ერთდროს ლაღი; ვეღარ ხედავს მის გარშემო რა ხდება და რაა მრუდე რაა კარგი; თვალახვეულს,გზააბნეულს ერთი ფიქრი უტრიალებს ახლა თავში: -წავალ,აღარ დავბრუნდები,წავალ ყველას გავექცევი! ამბობს ის და ამბობს

მე....როგორც კარგი მსმენელი5

ფიქრებისგან თავი ამტკივა . სხვადასხვა აზრი ჭიანჭველებივით დარბოსმენ და საფეთქლები მეწვოდა.მხოლოდ ის მონდოდა, რომ მეტციას გულში ჩავეკარი და არსას გავეშვი .... მოთმინებამ პიკს მიაღწია , აღარ შემეძლო წამოვხტი გასაღებს ხელი დავავლე და გარეთ ჩამივედი

მიყვარხარ სერიოზულო ქალბატონო(6)

სარკეში გავიხედე რამდენჯერმე და შევამჩნიე რომ შავი მერსედესი უცხო ნომრით უკან მოგვყვებოდა. მალე ძალიან ახლოსაც კი მოვიდა ცოტახანში კი წინიდანაც მოგვადგა სწორედ ისეთივე მერსო როგორიც უკნიდან მოგვყვებოდა. აი ახლა კი დაგვერხა ეს აშკარად გორბაჩოვის

მილიარდელი ხეპრე

მოკლედ ისტორია მგათენდა ... ისევ და ისევ –ანი გაიღვიძე რა გვაგვიანდება, დღეს კიდევ მნიშვნელოვანი სტუმრები მოდიან ჩვენთან და ძალიან ბევრი საქმე გვაქ (მარიამი) -დავიღალე დავირალე ოღონდ ძალიან არ შეიძლება მაგ რესტორანიდან წამოვიდეთ და სადმე უბრალო

ცარიელი

ყველაზე დიდი საშინელება ცარიელ ადამიანად ყოფნაა,როცა არავის უცდი,არავის მოსვლას ელოდები და არავინ გელოდება.. ცხოვრების ის ეტაპი დგება,როდესაც სულ მარტო,შიშველი ფეხებით უნდა იარო ბევრი,ძალიან ბევრი...