მინდა მიყვარდე 22 თავი

მალე დავასრულებ ჩემო კარგებო და დაგასვყველაფერმა კარგად ჩაიარა,ლილიანაც და ტყუპებიც თავს გადასარევად გრძნობდნენ.ბევრი ვიხალისეთ სამშობიაროში ჯერ ჩემს ჩაცმულობაზე მერე ერისთავი წაიქცა და სანამ არ გამოგვყარეს ჩვენით ვერ მივხვდით წამოსვლას.ვუყურებდი

საიდუმლო [15]

სამზარეულოში მართლაც დაუხვდნენ ნაცნობი სახეები, რომლებიც მდიდრულ სუფრას მისხდომოდნენ და გემრიელად მიირთმევდნენ საკვებს, რომელიც უგემრიელეს არომატს უშვებდა მთელ სახლში. – ოჰ, გაიღვიძა ვაჟბატონმა! – შეამჩნია დედამ და ბღვერით შეხედა შემოსასვლელ კარში

ნანატრი ბედნიერება (1)

გაიხსენა როგორ ჩაარტყა მამამისს ჭიქიის ნამტვრევი და თავი შეძულდა, ეს როგოორ გააკეთა, სასოწარკვეთილი იყო გოგონა, ცრემლებსაც ვერ იკავებდა მაგრამ უცებ რაღაცამ წამოუარა და მისი სახე მისსას აღარ გავდა, ერთ ადგილზე გააშტერა თვალი თითქოს რაღაცას ფიქრობსო,

I ____ You (თავი მეცამეტე)

(თავი მეცამეტე) /13/ 30 აგვისტო. დილა. თათია ტელეფნის წრიპინმა გააღვიძა.. უამრავი მესიჯი იყო მოსული დემეტრესგან. საწოლთან ახლოს პატარა ტუმბო იდგა , იმ ტუმბოზე ეძებდა ცალი ხელით ტელეფონს, გახსნა თუ არა მესიჯები თვალები გაუფართოვდა,

ინტერვიუ მე სთან

-გითქვამთ? -არასდროს! -ნანობთ? - ეს კითხვა მეორედ გავუმეორე,ვიცოდი თავიდანვე მატყუებდა,განა შეიძლება ამდენი ხანი ცხოვრობდე და ერთხელაც არ ინანო ჩადენილი საქციელი?! -მგონი კი...

ვამპირის გრძნობები "თავი1"

ასობით წელი გადიოდა და ის უცველი რჩებოდა. მას არ შეეძლო ამაზე ფიქრი,არ შეეძლო გაეგო თუ რატომ ხდებოდა ეს,მაგრამ ფაქტია რომ ეს ხდებოდა. 1786 წელი. მშვიდი სავსე მთვარიანი ღამე,რომელიც შიშის მომგვრელად იყო გახვეული იმ შავ და ბნელ ღრუბლებში

After the love has GONE (პროლოგი)

ჩვენ არ ვირჩევთ ჩვენს ცხოვრებას... მასაც არ აურჩევია ეს გზა. ცხოვრებამ აიძულა, გადარჩენისთვის იბრძოდა. ვიცი, ვიცი,რომ ტკივა, ვიცი რომ ერთხელაც მობეზრდება ყველაფერი და დანებდება, ამის კი ყველაზე ემტად მეშინია. ალბათ ამიტომაც არ ვტოვებ მარტოს...

შტეფან ცვაიგ უცნობი ქალის წერილი(ნაწილი 3)

ამ უკანასკნელ დღეს ნათლად ვიგრძენი,რომ შენგან შორს ცხოვრება არ შემეძლო.სად უნდა მეძებნა ხსნა,თუ არა შენთან?რა ხდებოდა მაშინ ჩემს გულში,შემეძლო თუ არა საერთოდ ნათლად მეაზროვნა სასოწარკვეთილების ამ წუთებში – ამას ალბათ ვერასოდეს ვერ გეტყვი,მაგრამ

24 თვე (მესამე თავი)

-მაგდებ? მეუბნება მოღუშული სახით. ისტერიულად მეცინება მე. -სულ ნუ გაგიჟდები ახლა! რა გაგდებ, უბრალოდ დაურეკე და უთხარი, რომ მოგენატრა და მალე მიხვალ, ეგაა და ეგ. ისე მოგიგვარე არაფერს არ გეტყვის ზედმეტს. -კარგი, მემორჩილება და მზისოს ურეკავს.

ანტისოციალური გიჟი

ჩვენ ვცხოვრობთ სამყაროში, სადაც არავის არავინ არ უყვარს, არავის არავინ არ ენატრება,სანყაროში სადაც ადამიანის სიტყვამ ფასი დაკარგა, სამყაროში სადაც არავინ არავის ენდობა...