არის ქალბატონო სერჟანტო !! (თავი 3)

მარიამი სახლში დავბრუნდი, ოთახში შევიკეტე და საწოლზე დავვარდი.. შინაგანად ვერ ვისვენებდი, ისე კი, ერთ ადგილს მივჩერებოდი და უამრავ რაღაცაზე ვფიქრობდი... ახლა პირველ რიგში ის მაინტერესებდა, ვინ იყო ის ადამიანი, რომელიც ჩუმად დაგვდსევდა..

ჩემი ხარ ბარნოვა ! (თავი 7)

ნიკუშა შეზლონგზე იწვა.. წყლიდან ამოვედი, ჩუმად მივეპარე და სველი თმა ბეჭებზე დავაწურე.. - ვახ ჩემიი სწრაფად წამოხტა ზურგზე ხელს ისვამდა. - რა ცანცარა ხარ ტოო ჩემსკენ წამოვიდა და გავიქეცი, ისიც გამომეკიდა..

მაინც ჩემი გახდები . (თავი 1)

უაზროდ ვიჯექი და რვეულში რაღაცეებს ვწერდი . ლექტორის ხმა მესმოდა , მაგრამ მისი ნათქვამიდან აზრი ვერ , ან არ გამომქონდა . ისიც თითქოს გრძნიბდა ჩემს უყურადღებობას და მთელი ლექციის განმავლობაში მე მიყურებდა . ლექცია დამთავრდა თუ არა , მაშინვე ფეხზე

არასდროს მყვარებია მშვიდი წვიმა

ტირილი თუ მინდოდა ვტიროდი,სანამ არ დავიღლებოდი.თავი არასდროს მინუგეშებია.(თანდათან იმასაც შემაჩვიეს რომ,ცრელები თმებით უნდა მომეწმინდა და არა ცხვირსახოცით ჩემს უაზრობებსაც მუდამ ბოლომდე მივდევდი. ერთ მდინარეში ორჯერაც შევსულვარ,მერე რა,თუ შედეგი

"ჭაობი" (2-ჩვენ სიახლეები გვჭირდება)

უცნაური იყო ის რაც მოიმოქმედა ბებურიშვილების ოჯახმა,თუმცა ყველაზე საინტერესო ისაა რომ არანაირი გართულება ამას არ მოჰყოლია,მინსკიდან დაბრუნებულმა დედამთლი-მამამთილმა ისე ჩვეულებრივად მიიღო ტყუპების შეძენის ამბავი რომ ოდნავი ეჭვიც არ გასჩენიათ.

დედაჩემი წინააღმდეგია! დასასრული

-აუ, რა საყვარელი ხარ, - გაიცინა ტასომ და მოეხვია, - რა თქმა უნდა გაპატიებთ, ოღონდ ერთი პირობით. შენი ხაჭაპურები მომენტრა და უნდა გამიკეთო.. - სიცილით უთხრა და ჩაეხუტა. -ჩვენც მოვდვართ მოიცა.. - გამოვადნენ პატარები და მოეხვნენ. -გაბო, მოდი შენც. -

მაპოვნინე სიყვარული (სოფის თავგადასავალი)

მაპოვნინე სიყვარული, ანუ სოფის თავგადასავალი. ფრანკო ნავარო 29 წლის ესპანელი მაგნატის მემკვიდრეა. ის ესპანეთში ავადმყოფი დედის მოსანხულებლად მიემგზავრება, გზად კი მიმზიდველ და ინტრიგან ახალგაზრდა ამერიკელ ქალბატონ - სოფი ადამსს გადააწყდება.

ტკივილი წავა და ბედნიერება მოვა (თავი 1)

ცხოვრება ისე არაა მოწყობილი როგორც ჩვენ გვინდა,ყოველთვის დიდი ბედნიერებისთის რაღაც უნდა დავთმოთ, რაღაც რაც ჩვენთის ძვირფასია. ადრე მახსოვს ამბობდნენ "ცხოვრება უსამართლოაო", მართალია ადრე არაფერი მესმოდა, მეგონა რომ ისინი აზვიადებდნენ, არასოდეს

მილიონი წლის შემდეგ (3)

ორივე ხელები ძალიან მაგრად მომხვია ვერც კი მივხვდი ჟრუანტელ დავლილს რა უნდა მექნა მეც ნაზად მოვკიდე ხელი მისი სუნთქვა მხრებზე ცხლად მეცემოდა და აშკარად სასიამოვნო იყო აი ეს წუთები არც მე მინდოდა დასრულებულიყო

გი დე მოპასანი - ლამაზი მეგობარი

წიგნში მოთხრობილია ახალგაზრდა ადამიანის გარდასახვის ისტორია, ღარიბი ქუჩაში მოხეტიალე ბიჭიდან ამბიციურ, ყველაფერზე წამსვლელ, ქალთა გულთამპყრობელ და ანგარებიან მამაკაცად.