თურმე სიზმარიც რეალობად იქცევა (თავი 7)

დარჩი ჩემთანდღეები მალე გადიოდა,ალექსანდრე და მარიამი სულ ერთად იყვნენ,ერთმანეთის გარეშე ვერ ძლებდნენ,უნივერსიტეტშიც ერთად იყვნენ ლექციებზე ერთმანეთის გვერდით იჯდნენ,რაც შეეხება ანასტასიას ბოღმისგან აღარ იყო,ნიკოლოზიც დაინახა ნიასთან ერთად ამიტომ

13 თვე (12)

უკვე ძალიან ცხელოდა თბილისში და სანამ ზღვისკენ აიღებდნენ გეზს, მანამდე აუზზე ყოფნით იკლავდნენ თავს. ანკა და მარიამი დილიდან წამოსვლამდე გაშოტილები იყვნენ მზეზე. ორივე ამბობდა ვერნილაკის H16 კოდის ფერები უნდა ვიყოთო და ამიტომ შეზლონგიდან ფეხს არ

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (დასასრული)

გავშეშდი. მოძრაობის უნარი წამერთვა. თავიდან ცრემლები ჩუმად მოძრაობდნენ ჩემს სახეზე,მაგრამ მერე ხმით დავიწყე ტირილი. უკან მედგა გაბრიელი. მისი გახშირებული სუნთქვა მესმოდა და მაჟრიალებდა ყოველი გაგონებისას. არ ვიცი რამდენ ხანს ვიდექით ასე. მერე

არ შეგიყვარდეს. წესი 9.

უკანმოუხედავად, აჩქარებული ნაბიჯებით და დაქუცმაცებული გულით მივდიოდი.   სკოლაში მივედი. ნუცა უკვე მოსულიყო. თბილად მივესალმე, თუმცა მან, რა თქმა უნდა, შეამჩნია ჩემი ამღვრეული სახე.  მე რა ვიცოდი, თუ მაშინ ბოლოჯერ ვხედავდი...

თუ გიყვარს, მთავარია არ დანებდე

ვარ ახალი და უბრალოდ მინდა მოგიყვეთ ერთი ისტორია რომელიც ნამდვილს შეეფერება და იმედი მაქვს მოგეწონებათ,უბრალოდ ვწერ <3 ეს ისტორია არის ორი ადამიანის სიყვარულზე, მათმა სიყვარულმა ბევრი დარდი და ტკივილი აიტანა თუმცა მაინც გაუძლო დროს. სალო

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეათე]

– შენს გვერდზე თუ დამაწვენ... – ხმაში პათოსი შეეპარა. – მოდი, ოღონდ დამაძინე, – გამეცინა და საწოლის კიდისკენ უფრო ჩავიჩოჩე. – შენ არ გადავარდე ოღონდ, დაბრუნდი აქეთ, – გადაიხარხარა და მუცელზე შემომხვია ხელი. – დამაძინე–მეთქი, ადამიანო! – დავიწუწუნე

სექსუალური ადვოკატი (თავი 3)

-ღმერთო,დავით..-თავი გააქნია თავმა. -ბატონი მოგიშორებიათ. -ქალბატონ ნატას არ თქვენ მეძახით-გაეცინა ქალს. -იმ დღეს როგორ დათვერით,კიდევ კარგი გნახეთ,თორემ არავის ახსოვდით. ამ დროს ლიფტიც გაიღო და ორივენი გადმოვიდნენ,ნატამ ბინის კარები გააღო და უკან

ბედნიერების საფასური ანუ ჩემი ტკივილები

ისევ გაწვიმდა, რაღაცას მახსენებს ეს წვიმა.... გახსოვს წვიმაში, რომ დავრბოდით და სახლში გასაწურები მივედით?! 2 თვე 2 უბედნიერესი თვე გავატარეთ ერთად და ახლა, მხოლოდ მობილურებში შეგვრჩა ერთმანეთის სურათები, ხელიდან გამოგგვლიჯეს ბედნიერება... ათასი

ჩვენს შორის სიკვდილია

.ფიქრობა რომ მისი და ცოცოხალი იყო იმედი ბოლომდე ცოცოხლობდა მასში სანამ არ დაინახა დერეფნის ბოლოს კედელზე მიყრდნობილი გაბრიელი რომელიც ჩაცუცქულიყო და თავი ხელებში ჩაერგო ისიც ტიროდა ,ბიჭის გვერდით აკო იდგა და ზლუქუნებდა კოსტა კი ერთ წერტილს

თვალებმა გაგცეს (9)

-თვალებმა გაგცეს - გამარჯვებული ტონით მიმართა და სახეზე ღიმილი გაეპარა. ლიამმაც ჩატეხა ტუჩის კუთხე, აღარაფერი უპასუხია. მანქანაში ჩაჯდა და წავიდა... სახლში სულელურად მომღიმარმა შეაბიჯა. ლიამის თბილმა დამშვიდობებამ წარმოუდგენლად კარგ ხასიათზე დააყენა.