შარიდან შარში ~15~

ხელები მაგიდაზე დავაწყე და წამოვდექი... -კარგი მე არ ვაპირებ შენი ცინიზმის ატანას ასე, რომ შეგიძლია მარტომ გაიხანგრძლივო ბედნიერება და დარჩე საკუთარ თავთან იქნებ ცოტა აზრზე მოხვიდე -და უკან მოუხედავად გამოვბრუნდი ისიც წამოდგა და გამომეკიდა. -მოიცა

ქურდი იაგუნდისფერი თვალებით (19)

^ ^ ^ კაკუნმა მომიყვანა გონს. ვერ გავიგე ჩამეძინა,თუ უბრალოდ მიღებული შოკისგან გავითიშე. წამოვდექი და კარი გამოვაღე. მეგონა ელენე,თეა ან მაგდა შემრჩებოდა ხელთ,მაგრამ ჩემს წინ გულედანი იდგა. არეული და შეშფოთებული

არაფერი,მხოლოდ არაფერი და არაფერი არაფრის გარდა..

ეს ერთი უბრალო ჩანაწერია არაფერზე.ან რაზე უნდა დაწეროს ადამიანმა,რომელიც არაფერს ხედავს არაფრის გარდა.ჰოდა მეც ვწერ მის აღმატებულება არაფერზე…

მე ვერ შევქმნი ნახატისგან შედევრს...

მე ვერ შევქმნი ნახატისგან შედევრს, მე არა მაქვს ნიჭი, სხვას მივბაძო გადავხედავ ჩამოღვენთილ კედლებს და წარსულით ჩემ თავს ფიქრებს ვაჭდობ. მე ვერ შევქმნი ჰარმონიას ნოტით, ჟღერადობას ვერ დავიჭერ ყურით მოცარტს ეწერინებოდა გრძნობით ქმნიდა მუსიკაში

მინდა ვიყოთ ერთად სოფელში და წვიმდეს,

მინდა ვიყოთ ერთად სოფელში და წვიმდეს, შემოჩვეულ სევდას წვიმის ღვარი შლიდეს, იფარავდეს შინდი შეციებულ ჩიტებს შენ კი ჩემი დიდი სიყვარული გჭირდეს. გიკითხავდე ლექსებს, არა ვგავდეთ დიდებს,

მიზანდასახული8

კლუბში პატარა კეკლუცი გოგონა შევიდა. მოკლე წითელი კაბით და მახალქუსლიანი ფეხსაცმლით. მივიდა ბართან და სკამზე ჩამოჯდა. თვალებს აქეთ-იქით აცეცებდა, ისე თითქოს რაღაცას ან ვიღაცას ეძებდეს. თმებს ხან ერთ მხარეს გადაიქნევდა, ხანაც მეორე მხარეს. კონიაკი

XVII (თავი N4)

შაბათ-კვირას მე და ანდრია არ დავრბივართ,ასე რომ ვთქვათ დასვენების დღეები გვაქვს,დილით ადრე გამეღვიძა ჩAვიცვი და კალენდართან მივედი,კიდევ ერთი დღე გადაიხაზა, ზუსტად 1 კვირაში ჩემი დაბადებისდღეა საოცნებო დაბადებისდღე 17წლის ვხდები.ოთახიდან გამოსულს

არ შეგიყვარდეს. წესი 6.

როგორ მოვიარე მასწავლებლები, როგორ მოვედი სახლში...უბრალოდ არ მახსოვს. ტუჩები მიხურს. ისევ ვგრძნობ მის კოცნას. მთელ სხეულში ჟრუანტელი მივლის. იოანე პირველი ბიჭი იყო, ვინც მაკოცა.

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეთერთმეტე თავი)

სარდაფის მტვერს იმდენად იყო შეჩვეული სუფთა ჰაერზე ძლივს ჩერდებოდა. თავიდან კი სიამოვნებდა როდესაც ნესტოები სასიამოვნო სუნს შეიგრძნობდა თუმცა მერე აღიზიანებდა. უკვე მეორე დღეა მიწისქვეშ ერთპატარა ფანჯრიან სარდაფში ცხოვრობს.ადრეც იყო 3 დღით

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეცხრე]

– არა, კარგად ვარ, – შვებით ამოვისუნთქე. მასაც მოეხსნა დაძაბულობა, მაგრამ სიბრაზეთი ამოავსო, დანაკლისი არ აგრძნობინა არსებას. – რა სპექტაკლებს მიწყობ? – აუწია ხმას. – კოკა, ცოლად გამოგყვები... – მიმწყდარი ხმით ამოვიჩურჩულე.