აჩქარებული გულისცემა (თავი მეთერთმეტე)

რამდენიმე წამი მკოცნიდა. მერე ტუჩებს მოწყდა და თვალებში მაშტერდებოდა მისი მუქი შავი თვალებით. ამჟამად მისი რბილი და თბილო ტუჩები შუბლზე მომაკრო ორივე ხელი წელზე მომხვია და მაგრად ჩამიკრა გულში. ფრთხილად ავიწიე თითისწვერებზე და თბილო კოცნა დავუტოვე

მხოლოდ მთებშია ბედნიერება -3-

-ოთახში შემოსულმა მზის სხივებმა გამაღვიძეს,გავედი აივანზე ძლიერად ჩავისუნთქე მთის ჰაერი. შემოვედი ისევ და ჩავძვერი საბანში, აი ისევ ერთი ბედნიერი დღე.მივიღე შხაპი, ჩავიცვი ტანსაცმელი და გავეშურე.

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეშვიდე თავი)

დასვენება იმაზე დიდხანს გამოუვიდათ ვიდრე წარმოედგინათ. 1 კვირით გადაწყვიტეს წასვლა და გადაწყვიტეს 1 თვით დარჩენილიყვნენ ამ ულამაზეს ადგილას.ბახმარომ ჩამითრიაო ასე ამბობდა ხოლმე სალო, ლევანი კი დასცინოდა აქ უნდა გაგათხოვოო, ამაზე გული მოსდიოდა

ვნების ტანგო

წამიერი აკორდები და მუსიკას აყოლილი სხეულები, რითმის განცდა და წყვილების ნელი ტანგო, გაბნეული თითო ბგერა და დადგმული ვნების ვალსი მჩქეფარე და ემოციით სავსე, ბედნიერი სახეები. უღიმღამო ფერგასული, ცარიელი მაგიდები გრძნობისგან მარტოსული და ეული

არაფრის მომცემი ჩანახატი, სადაც მე ვკვდები

სხვა არაფერი შემიძლია, მხოლოდ თვალების დახუჭვა და რაღაც ძალით, ზღაპრულ ქვეყანაში გადასვლა, სადაც, არაფერია, ენით უთქმელი სიბნელისა, და ჩრდილოეთის ციალის გარდა. ჩრდილოეთის ციალი, მშვენიერია, მაგრამ უფრო მშვენიერი იქნებოდა, ამას, თვალგახელილი რომ

ის... ნაწილი 6

თვალები მძიმედ გავახილე, თავი მტკივა,ვგრძნობ რა მძიმედ დევს სხეული საწოლზე და კადრები ამოტივტივდა გონებაში,მოულოდნელად კადრების გახსენებისას სწრაფად წამოვხტი საწოლიდან და კედელს ავეფარე.ღმერთო ჩემო რა ხდება ჩემს თავს? სახლში უშედეგოდ ვეძებდი ჩემი

უბრალოდ ისტორია.არაფლით გმორჩეული..უინტერესო ბანალური ისტორია (სრულად)

_გიყვარვარ? _ხომ იცი ამ კითხვაზე პასუხი..._სევდიანად ჩახედა ბიჭმა თვალებში გოგოს თითქოს რცხვენოდა კიდეც მისი _გიყვარვარ? _ლიზა მე... _გიყვარვარ?_აღელვებისგან ხმა აუკანკალდა ლიზას _მიყვარხარ...სიგიჟემდე...უსასრულოდ..შენ ხომ იცი ეს? _ვიცი...მაგრამ არ

ყოველდღიურობა

რა ლამაზია ყველაფერი შორიდან, რა უბრალო და ჩუმი ჩანს, არადა მე ხომ ვიცი რომ ესე არ არის. ქალაქში ქაოსია და თითქმის არავინ არ იცის დალაგებულად სად მიდის, ან რა მიზანი აქ იმ რაღაცის გაკეთებას, უბრალოდ რობოტებივით დაპროგრამებული ხალხის მასა ასრულებს

ნუ მიბღვერ!ყველაფერი ვიცი რასაც ფიქრობ 2

-ამ შუა დღეს რა პიცა აგიტყდა ?!შენი ნახვა ,რომ მინდოდა თორეე.....გამასინჯე აბა ერთი....არა რა ...რა ოქროს ხელები გაქვს...-დაიწყო ჩემი ქება. -თეკო ,რა აფერისტი ხარ.ფეხები ჩამოწიე სკამიდან! -აუუ,ასე უფრო კარგია.სულ როგორ უნდა ბუზღუნებდეე?!მიდი რა

ვიდრე ყვავიან შროშანები [11]

ლომკა- მტკივნელი, მტანჯველი, მკვლელი და ტკივილიანი. ვერავინ ვერასდროს წარმოიდგენს, რა იყო ეს. როცა გამწარებული აწყდები კედლებს, ხელით კაწრავ მათ და სულიც გეკაწრება ავტომატურად. მერე ეჩვევი, რადგან ხვდები რომ ეს ჩვეულებრივია და შენ ხარ ამის ღირსი.