რთულია კიდევ ენდო 8

-ხვალ აქიდან უნდა გამოვიდე.დღესვე გააკეთეთ ყველაფერი.ხვალ აქაურობა უნდა დავტოვო რადაც არ უნდა დამიჯდეს. ოზდაოთხი საათი საკმარისია იმისთვუს რომ აქიდან გამიყვანოთ თორემ ყველას სათითაოდ განანებთ იცოდეთ.ხვალ ციხე უნდა დავტოვო.

ეს სწორედ ისაა რაც შენ გგონია პატარავ თავი 5

-მე ხომ გითხარი შემოგივლი მეთქი?!-ისე მითხრა, თითქოს ეს ჩვეულებრივი ამბავი იყო-გარდა ამისა ჩემს ტვინში გადატრიალება ამ დილით მოხდა, და არა ამსაღამოს-და ხელი ჩამჭიდა, მაშინვე უხეშად მოვიცილე, საპასუხოდ მხოლოდ გაიცინა.

13 თვე (3)

დათას დანახვაზე სესილია დაიბნა. მუხლები ეკვეთებოდა, მაგრამ ახნას ვერ უძებნიდა ამ მისთვის აღუწერელ მოვლენას.რას ნიშნავდა ეს ყველაფერი ან არ უტყდებოდა თავს ან მართლა იმდენად აბნევდა შავი თვალები, რომ ვერ ხვდებოდა.

ჟღერადი წამი უკუნ ღამეში

ღამეა - უკუნეთი ღამე... ქუჩები ჩაუბნელებიათ, აქა-იქ მხოლოდ რამდენიმე ყვითელი წერტილი ცდილობს გაბატონებული წყვდიადის გაფანტვას... ტკივილნარევი ბედნიერება... ცრემლნარევი სიხარული... ოდესმე გიგრძვნიათ ასეთი რამე?

- მისტერ უჟმურო ოდესმე იცინით? (14)

ემილი ღამით წვიმის ხმამ გამაღვიძა.. ის დღე ამომიტივტივდა თავში, მათესთან ერთად რომ დავსეირნობდი წვიმაში.. ზუსტად ისეთი წვიმაა, კაცმა რომ არ იცის, კიდევ როდის იქნება.. უცნაური იდეა მომივიდა.. ჩავიცვი და გამყოფ ფანჯარაში გადავძვერი... მათეს საწოლთან

სულ როგორ ეცემი ქავთარაძე?? (თავი4)

დილით ფანჯარაში შემოსულმა მზისხივებმა გამაღვიძეს.. თვალები მძიმედ გავაშილე და სახე ღიმილმა მომიცვა როდესაც დავინაღე მღვიძარი ალექსანდრე როგორ შემომყურებდა... შევიშმუშნე თითები თვალებში ამოვისვი... -დილამშვიდობისა -საოცრად თბილი ტონით და თავალის

სასურველი ხიზანი (29-30)

თამთა ფრთხილად მივიდა ფოტოებთან, დახედა და სიბრაზემ სახე აუწითლა _​ნაგავი!.. – აღმოხდა გესლით _​ეგ ვიცი.. როდის მოხდა ეს? _​დღეს.. _​ტელეფონი რატომ გამორთე, ამის გამო? _​არა.. _​აბა? _​ამაზე მინდოდა საუბარი შენთან.. ჯობია დავსხდეთ და ისე

შავ-თეთრი

როგორი სიტყვაა - მენატრება. დაახლოებით, ისეთი როგორიც ”მშია” და თუ არ დანაყრდი, ალბათ, დამთავრდები. ჰოდა, დავამთავროთ ეს ”მენატრები”, და მოდი.

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მესამე]

– ყველა შენნაირი ძლიერი არ არის, ლილი. – იცი? მართალი ხარ, – ძლივს გავბედე მისი შავი თვალებისთვის მზერის გასწორება. – მე არ ვარ იდეალური. არ შემიძლია ვაპატიო ადამიანს ის ცხოვრება, რომელიც გაიუბედურა და მითუმეტეს ვერ ვაპატიებ იმას, რომ სხვაც

სიზმარი

გუშინ წვიმდა ღამით, როცა ძილს მივეცი წამით, დამესიზმრა ქალი, ბანაობდა ნამით, წინ უძღვოდა ვარდი, თითონ ნახატია კალმის, მხრებზე გაშლილ დალალებს, აქანავებს ქარი, გამაღვიძეთ თორემ სემიყვარდა ქალი, ვუღალატე ცოლს და მომაჭერით თავი, აი თვალები აქვს ისეთი