უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (11)

-ლილე ტასოსთან შედი! ვგრძნობდი როგორ გაეყინა გიორგის ხელებიი თუმცა არაუშავს მეც ცუდად ვიყავი როცა მან მიმატოვა და ნინასთან ერთად წავიდა..ხელი გავაშვებინა და ნელი ნაბიჯით გამოვეცალე ისე წამოვედი გიორგის ხმაც არ ამოუღია..თავდახილი იდგა..ამის დანახვაზე

უნდა ჰყვარებოდა?

-გამარჯობა დაჩი. -სალამი კატო. -როგორ ხარ? -რავიცი არამიშავს, შენ როგორ ხარ? -მეც არამიშავს. - მორცხვად გაუღიმა, თვალი აარიდა და გაუნძრევლად დადგა. დაჩიმაც გაიღიმა და უხმოდ აქცია ზურგი. ძმაკაცებისკენ წავიდა. არც კი ვიცი უკვე მერამდენენ ხდება

ჩანახატი (29 თავი)

ოცდამეცხრე თავი დაძაბული იჯდა თეკლე, რამოდენიმეჯერ შეამჩნია როგორ მტრულად უმზერდა სიძეს აკა, არც ჯემალის დაკვირვებული მზერა გამოჰპარვია. ტანში უსიამოვნოდ გააჟრჟოლა. გრძნობდა კობას დაჟინებულ მზერასაც, სახე ეწვოდა ქალიშვილს. უხერხულად იშმუშნებოდა.

უბრალო ფიქრები...

ჩვენ ვართ ადამიანები?! ეიფელი... ეს ჯართის გროვა გვირჩევნია იმ ლამაზს და შესანიშნავ ბუნებას რაც საქართველოში გვაქვს?! რატომ ვთვლით ჩვენს ოცნებად მის ნახვას, როცა მასზე ბევრად ლამაზს და შთამბეჭდავ ბუნებას ვუყურებთ... რატომ ითვლება ხელოვნური ჯართის

ბედნიერება ჩემთანაც მოვა 8

ნიკუშამ მე ყველაფერი გამიკეთა ცუდიც და კარგიც.ყველაფრის მიუხედავად ძალიან ვაფასებ და ნამდვლად იმსახურებს იმის ცოდნას რომ შვილი ყავს,მაგრამ მან მე ამდენი თვე წამართვა,ის პირველი 1თვე წამართვა ორსულობს პირველი თვით რომ უნდა დავმტკბარიყავი! მას გონია

ვარდისფერი გვირილები..

-ვარდისფერი გვირილები გახსოვს?-ღიმილით ჰკითხა კაცმა. -რა თქმა უნდა, მაგას რა დამავიწყებდა-ძველი დრო გაიხსენა ანა-მარიამ. კაცს ჩაეცინა, გოგონას თვალებში ჩახედა და ჩუმად დაიჩურჩულა. -კიდევ მოგიტან ვარდისფერ გვირილებს.-ტუჩები ნელა აამოძრავა

გჯეროდეს ჩემი (9)

-არვიცი რაგითხრა ნიკა ადგა ხელი მომკიდა -წამომყევი გთხოვ(ნიკა) სადღაც მივყავდი მაგრამ არვიცი სად არაფერი ჩანს სადღაც ამიყვანა და უცებ გაჩერდა -სადვართ? -საჰაერო ბურთით უნდა გაგასეირნო(ნიკა) -რააა? სერიოზულად ამბობ? რაღაც განათდა ჩვენ კი ავფრინდით

ვალენტინის გვირილები

როგორ არ მიყვარს კვირა დღე. ყოველთვის ერთი და იგივე ხდება. მოდის ვიღაც ჭორიკანა და სხვისი ტკივილით გახარებული ამაღლებული განწყობით ბრუნდება სახლში. ანდა დედამთილზე გაბრაზებული რძალი, რომელიც კლასიკური სალაძღავი სიტყვებით იოხებს გულს. მეოთხე წელია

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (40) დასასრული)

- მგონი არ გინდა, რომ წავიდე. ( ლუკა ) ლუკას ასეთ პასუხზე კიდევ უფრო გავბრაზდი. - ცდები, წასვლა თუ გინდა წადი. - კარგი. ( ლუკა ) მისი ასეთი პასუხი მოულოდნელი იყო, ამიტომ გაჩუმება ვერ შევძელი. - რა? ლუკას ჩემს რეაქციაზე

მე შენ მიყვარხარ..

მე შენ მიყვარხარო... ჩუმად ჩაგჩურჩულე, შენ კი ამიხლართე გზები, ვიღაც სხვა მეტრფისო, ფიქრი გამირთულე ჭირსაც წაუღია სხვები. მე შენ მიყვარხარო... ზეცას დავაწერე შენზე შევღაღადე უფალს, გული გამომექცა ვეღარ გავაჩერე შენი სიყვარული ღუპავს. მე