ახდენილი ოცნებები(2)

ისტორია ორ ბავშვობის მეგობარზეა რომლებიც ბავშვობიდან ოცნებობდნენ გავგზავრებულიყვნენ ნიუ-იორკში და იქ მიეღწიათ წარმატებას.ისინი თავის მიზანს აღწევენ.მაგრამ ნიუ-იორკში მათ უამრავი თავგადასავალი ელით.

ნაზი ღამე

-ნი პირველზე ვაგვინებ ჩამეძინა. ხათოს უთხარი, რა და მეორეზე დავწერ.-კაი კიტ არ ინერვიულო. ნელა გაიხურა კარი კიბე სწრაფად ჩაირბინა და გაჩერებაზე გაჩერდა.სამარშრუტო ტაქსი მალე მოვიდა. ლექციის გამოსვლამედე 20 წუთი კიდევ ქონდა და ბუკიას ბაღში სკამზე

ორში ერთი 10

ლუკს შევხედე რომელიც მე მიყურებდა და მიღიმოდა, აშკარად ცდილობდა ჩემი სახის თითოეული ნაკვთი შეესწავლა. ფიქრებიდან ტელეფონის ხმამ გამომარკვია, რომელიც რეკვას არ წყვეტდა. ჩემი აღმჩნადა, გამიკვირდა ბარბარას ზარი ამ დროს -ბარბარა? - ავღელდი, ეს ლუკმაც

ჭირვეული პატარძალი –3–

''მომიტაცა! მონად მაქცია! ცალკე საძინებელი მომიჩინა და არც მუქარასა და გაფრთხილებებს არ მაკლებს! ნუთუ მას უნდა დავემორჩილო? არა, არასოდეს! მართა მესხი ყველაფერს გააკეთებს თავისუფლებისთვის! თვით დანიელში მხეცის გაღვიძებაზეც კი არ იტყვის უარს!''

ჩუმად ვარ

ჩუმად ვარ ჩემთვის დავდივარ, ჩუმად ვარ გულში დარდი მაქვს. ჩუმად ვარ ყველა ბრაზდება, ხმას ამოიღებ ნაზდება. ჩუმად ვარ ფიქრში დავქრივარ, და ოცნებებში დავფრინავ. ჩუმად ვარ ვინმე გადარდებთ?! ჩუმად ვარ

ჩემი ბრაზიანი ბიჭი (9)

- ნიკა.. - მართალი ხარ,ამ ურთიერთობის დამთავრება მინდა! გაშტერებული ვუყურებდი,ცოტაც და ვიყვირებდი, ვიყვირებდი რომ ვეღარ ვიტან, მეზიზღება.. რომ მენატრება ის ბიჭი,რომელიც შემიყვარდა.. და არა ასეთი ნიკა.. - ხოდა დაამთავრე! - ვთქვი და ცრემლები

მიყვარს ღამე მთვარიანი

მიყვარს ღამე მთვარიანი საოცარი ხედვა მისი ჩემი მზერა დარდიანი მას შეჰნატრის მუდამ დღისით. ვათენებთ ჩვენ ერთად ხშირად და ფიქრებში ვიძირები ვტირი მაგრამ ეს მე მშველის ცრემლს ვიწმენდ და ვიღიმები.

Happy end? Sorry we aren't in Disney. (სრულად)

ეს ისტორია ჩემზეა, ერთ-ერთ ემოზე, რომელიც როგორც ყველა ემო მარტოსულია.სახლში პრობლემები მუდმივად მაქვს მოწევაზე, პირსინგზე, თმის ვარცხნილობაზე, ქცევაზე, შინ შუაღამე მისვლაზე, ცუდ „სასტავთან„ სიარულზე, მორგთან „ბირჟაობაზე„ ,ცუდ სწავლაზე და კიდე რა

"განშორების სევდიანი ფერი" (4-5)

მთელი დღე ეძებდნენ,ჯგუფებად იყვნენ დაყოფილნი. დამი გაგიჟებული იყო,მხოლოდ მია უტრიალებდა თავშო,ნონა და დიტოც იქ იყვნენ. -ჩემი შვილი,ვინ იცის ახლა სად არის(ნონა)-დიტო ცოლს ჩაეხუტა. -მას ვიპოვით,მია კარგად იქნება,აი ნახავ(დიტო)-დამი მოშორებით იჯდა და

უბრალოდ მე თავი2

გოგოებს ერთ-ერთ კაფეში შევხვდი,საკმაოდ მყუდრო გარემო იყო,ერთი კაპუჩინო შევუკვეთე და გოგონებთან ლაპარაკი დავიწყე.ცოტა ხანში ტელეფონმა დამირეკა. -გისმენთ -ლიზ დე როგორ ხარ მომენატრე-დედა -კარგად დე შენ როგორ ხარ? -ეხლა პარიზში ვართ