აჩქარებული გულისცემა (თავი მეხუთე)

დამიანეს სახლი შედარებით დიდია მარიამის სახლთან. ორსართულიანია, პირცელ სართულზე მისაღებით,სამზარეულოთი ორი საძინებლით და ერთი სააბაზაბოთი ხოლო მეორე სართული მთლიანად 5 საძინებელს უკავია. მარიამმაც სწორედ სვანეთში გაიცნო დამიანე და რასაკვირველია

იცი, რატომღაც, მაინც მაშინებ

იცი, რატომღაც, მაინც მაშინებ, ხან დამაღონებ, ხანაც მაფიქრებ, რაღაც მაწუხებს, სათქმელს ვაპირებ... არა, გავჩუმდე, თოორემ დამცინებ.

უთხარი დედაშენს რომ.. შენ ახლა ჩემი ხარ (3)

- როგორ გვეგონა რომ მოგვდევდნენ - გაეცინა ეკას - კიდევ კარგი არაფერი იციან - სიცილით თქვა ლიზამ - ზუსტადაც რომ იციან - თვალი ჩავუკარი ლიზას.. ელეს ყავა გადასცდა სასულეში ჩემს ნათქვამზე.. - საიდან იცი შენ? - მკითხა ეკამ გამომცდელად..

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი XIX)

ცაში მწვრილ სხივებს რომ ფანტავდა,მისი სხივები კედრის წიწვებივით წვრილი იყო. ეს სხივები არ ათბობდნენ,უბრალოდ სხვანაირ ელფერს სძენდნენ ბუნების ბუნებრივ სილამაზეს. კაცი მზეს ფართოდ გახელილი თვალებითაც შეხედავდა. ვერცხლისფრად მიმოფანტულ მინდორს

უშენოდ ჰაერიც მეზედმეტება (8)

ღამის ოთხი საათი იქნებოდა კარზე ბრახუნის ხმა რომ გაისმა..ძალიან შემეშინდა..წამოვდექი,კარში გავიჭვრიტე და გიორგის წაშლილი სახე შემრჩა..კარი გამოვაღე და ლამის შიგნით გადმოვარდა გიორგი ისეთი ნასვამი იყო.. -ანო მითხარი რა,რომ ყველაფერი მომეჩვენა და შენ

ისევ შემიყვარე... თავი (26) ნაწილი (2)

ტაქსი გააჩერა და მძღოლს უთხრა სადაც უნდა მივეყვანე.გამიღიმა,ლოყაზე მაკოცა და კარები მოხურა,გამაფრთხილა რომ მიხვალ მომწერეო.მძღოლს ფული გადაუხადა,სად ქონდა ახლა ამს თაქსის ფული? თვითონ გადავხდიდი,გამეცინა.გამეცინა და ვიგრძენი როგორ მომიღიტინა გულში

იმედი (სრულად)

ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ ჩემი პირველი ისტორიაა ძალიან გთხოვთ შემიფასოთ

ჩანახატი (25 თავი)

ოცდამეხუთე თავი ცხოვრების ჩვეულ რიტმს დაუბრუნდნენ ბავშვები, სამეგობრო წრე თითქმის უცვლელი გახლდათ, თუ არ ჩავთვლით იმას, რომ მათთან აღარ იყო ლიკა. გოგონამ ერთი წელი აკადემიური აიღო და სოფელში გადავიდა ბებიასთან. ადრე რომ ეთქვათ, ხევსურეთის

ეშმაკი და ანგელოზი მეთვრამეტე თავი

ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე. უკვე მერამდენედ ვიმეორებ ამ სიტყვებს. გულში ჩაგროვილ დარდს ვიკლავ და მომავალს უიმედოდ გავცქერი. მძულს გერმანია, მისი ქუჩები და მასში მცხოვრები ხალხი თუმცა გამონაკლისებიც არსებობენ. რა არ გადამიტანია თუმცა ეს

სიყვარულს სჭირდება დუმილი!

სიტყვები?! სიტყვები ყოველთვის როდია ზედმეტი. რიტმები?! რიტმები ცეკვავენ სიყვარულს. ფიქრები?! ფიქრები ჰყვებიან მას. ის მას საკუთარ ფიქრებშიც გაურბის რატომ? იმიტომ,რომ ეშინია რისი? ტკივილის,რაც სიყვარულს კანონად მოზდევს. მაგრამ,იცხოვრო უმისოდ?