მიყვარს და რა ვქნა?! (3)

-ეს ჩემგან!- მითხრა და წყალი შემასხა -შენ ბიჭო თავში ფეხი ხო არ გაქ? გამასწარი დროზე!- გამწარებულმა გავეკიდე ბოლოს დავეწიე ფეხი დავუდე და ძირს გაწვა მეც მეტი რა მინდოდა იქვე ქოთანი იდგა ყვავილები ამოვიღე და წყალი გადავასხი -აბა მეორედ გაბედე

ჭორვეულის მორჯულება ( სრულად )

ცხოვრება ისეთი არაა როგორიც ვგგონია, ყველაფერი შეიძლება ერთმა შემთხვევამ შეცვალოს უკეთესობისკენ ან უარესობისკენ, ზოგჯერ კი იმაზე დიდი ტკივილის გადატანა მოგიწიოს, რაზეც არასდროს გიფიქრია, წუთისოფელი მუხთალია ისეთ დროს გვიმტყუნებს

დედა

ზოგჯერ თუ სევდა დანისლავს თვალებს, ვერ დაიოკებს ცრემლებს ჟინიანს, ნუ შეგაშინებს უძირო ღამეც, ვიდრე დედა გყავს, ნუ გეშინია. დედავ! ისმინე ქართვლის ვედრება: ისე აღზარდე შენ შვილის სული, რომ წინ გაუძღვეს ჭეშმარიტება, უკან ჰრჩეს კვალი განათლებული. (ი.

რომანტიკა თუ დანაშაული?!

_ ერთი რამით გვჯობიან ევროპელები, _ მოულოდნელად ალაპარაკდა ნიკა, სავარძელში ჩაჯდა და ჟურნალების მაგიდაზე დადებული «ვოგის» თვალიერებას შეუდგა, _ აქაური ქალები ბევრად განსხვავდებიან ქართველი ქალებისგან. _ რითი? _ ცალყბად დავინტერესდი და ირიბად გავხედე,

ორში ერთი

-მაგდა! მაგდა! მოიცადე- ყვიროდა დედა. მეკი გამწარებულმა ჩემი ოთახის კარები მივაჯახუნე მთელი ძალით და იმწუთასვე ჩავკეტე. ჩავიმუხლე და ღრმად დავიწყე სუნთქვა, ვცდილობდი დავწყნარებულიყავი მაგრამ ვერაფრით ვერ ვახერხებდი. ტირილი მინდოდა

ზედმეტად სექსუალური -1,2-

გაღიზიანებულმა გადავკვეთე გზადტკეცილი,სველი პალტო მჭიდროდ გადავიკარი ერთი მეორეზე და გალუმპული ფეხები რამდენჯერმე დავაბაკუნე. -ჯანდაბა!-ჩავიქირქილე ბრაზიანად და მანქანა განვბლოკე.წარბშეკრულმა დავძარი ჩემი პორშე და ტრასაზე გავასრიალე

როცა ჩვენს ქუჩაზე სიყვარული თოვს! “4“

-წამალი კართან ვინ დადო?-დილიდან ისმოდა მარიტას ხმა.გაბრუებულ სოფოს ბალიში თავზე დაემხო და წვალებით ცდილობდა ძილის გაგრძელებას,-რა უცნაურია,გარეთ არავინ გასულა,-მხრების ჩეჩვით შემოიტანა პარკი და მაგიდაზე დადო.

ჩრდილების პატარძალი [4]

ყველანაირად ვცდილობდი, თითოეულ ქალში, რომელთანაც მე გარკვეული და გაურკვეველი ურთიერთობა მეჭირა, თვითონ შენ და შენი თვისებები აღმომეჩინა, მაგრამ რა თქმა უნდა, არ ხდებოდა ასე. მერე უბრალოდ დავიღალე და გონების კუნჭულში დაგმალე, თუმცა როგორც კი

სიჩუმე...

მალავდნენ ცრემლებს, ფერებში დამარხეს სამოთხე მასში. სიჩუმე ლოგინთან, ღამეში დადუმდა ქარი, ელოდებიან მზის ფსკერზე მშვიდ დროებას და სახეზე სიჩუმეს ეფინება ცვარი. სიჩუმე და მისი ხელები უკრავენ როიალს, ხმებია, მდუმარების მთებიდან ამონატყორცნი მზისფერი

სიმშვიდიდან სიგიჟემდე,ძვირფასო!(თავი X)

-შარში ხარ,დემეტრე-ამოიფრუტუნა მისთვის და სავარძელზე გადაწვა,საფეთქლებზე ხელები მოიჭირა რომ არ გასკდომოდა თავი -ხვალიდან ახალი ეტაპი იწყება,ძვირფასო! -თითქოს შეიშალა,საკუთარ თავს დაუწყო ლაპარაკი... მართლაც რომ ახალი ერა იწყებოდა მათ