ჩემი ღიმილიანი ბიჭი (IV თავი)

-კარგი რა, რატომ ადექი?-ხელში აიყვანა და კვლავ საწოლში დააბრუნა ... -წყალი მინდოდა -მე იქ არ ვიყავი ?!აღარ ადგე ექიმმა თქვა უნდა იწვესო... -შეგიძლია წახვიდე უკეთ ვარ..-წუხანდელი ღამის მოგონება ამოუტივტივდა და ცივად მიმართა..

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 6)

-ვინმემ ამიხსენით აქ რა ხდებ?(მე)-უკვე მესამეჯერ ვსვამ ამ შეკითხვას მაგრამ პასუხს არავინ მცემს. -არაფერი ემილი, ნინო ჩვენი ძველი ნაცნობია, უბრალოდ რაღაცაზე ვერ შევთანხმდით და ამიტომაც ვიკამათეთ, შენ დაღლილი იქნები, შენს ოთახში ადი

ეპილოგი

სულს თავისი სხეული გააჩნია და ის შეიძლება გტკიოდეს, რადგან რაღაცას განიცდი, შეიძლება გეზიზღებოდეს, რადგანაც თავს სრულფასოვნად ვერ გრძნობ. შეიძლება გიყვარდეს კიდეც, რადგან ფიქრობ მიმქრალი სანთელივით ბჟუტვა არ შეგიძლია, ფეხზე წამოდგები და ცეცხლი

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -5-

განადგურებული ლელას გამხნევება იმაზე რთულია ვიდრე წარმომედგინა,აკრუსუნებული ხმამაღლა მოთქვამს და ახლოს არავის იკარებს...მესმის მისი,მე ხომ ეს ყველაფერი საკუთარ თავზე გამოვცადე.გული მეწურება თვალებდასიებული ლელას ყურებისას ის ისეთი სათუთია,ვიცი მარტო

შხამი მომეცით...ერთი ბიდონი,ვალერიანზეც არ ვიტყვი უარს

სიმართლის წვეთი მაინც მარგუნეთ, ან სიცრუეში გადამიცვალეთ, ასე მწარედაც ნუ გამამტყუნებთ, გთხოვთ შემეწიეთ და შემიბრალეთ. მომბეზრდა ყოფნა ბინძურ მორევში, გონება ჩემი ამღვრეულია, ტვინი ნათდება რაღაც მომენტში... და შემდეგ ისევ

მკურნალი ცრემლები 1თავი

ყელში გაჩხერილი ბურთი გადავყლაპე და ფეხისკანკალით შევაბიჯე კაბინეტში, თავჩაღუნული მივდიოდი და გაჩენის დღეს ვწყევლიდი. მცხვენოდა, რა სისულელეს ვფიქრობდი, მკერდზე კიბო მქონდა მოდებული, ვკვდებოდი და მე ექიმის მცხვენოდა. - დაჯექი. - მომესმა გვერდიდან და

***ღმერთმა დაგლოცოს! (ვოვა ბალახაშვილს)

ყველაზე დიდი საჩუქარი ხარ, რაც ღმერთმა მე მიბოძა.შემოდგომაზე რვა წლის გამიხდი,ამ თარიღს მოგილოცავ!ყველაზე დიდი დღე იყო ჩემთვის, როცა ამ ქვეყნად გაჩნდი...შენებრ ლამაზი, გასაოცარი,მე არ მინახავს ბავშვი!ღმერთმა დაგლოცოს, გაგაძლიეროს,

“მოთამაშე”: ფიქტიური ბედნიერება (6)

_არ მინდა რომ გაყვე!_დაამატა ილიამ და უეცრად ჩემს წინ ჩაიმუხლა._მაპატიე ინგა!_შენ რა უნდა გაპატიო?_თავი ფანჯრისკენ მივაბრუნე და მთელი ძალით შევეცადე ცრემლები შემეკავებინა._ის რომ ასე სულელივით ვიქცეოდი შენთან მიმართებაში… როცა მივხვდი

our hands 7

ასე გადიოდა თვეები მე და გიგა, გიგა და მე ყველგან და ყოველთვის ერთად, საქმე იქამდეც კი მივიდა რომ მისი მშობლებიც კი გამაცნო, ორი და ყავდა თაკო და ნათია, სალიც გამაცნო მაშინდელი ჩემი ეჭვიანობის მიზეზი, ყველას კარგად გავუგე ყველასთან

სანამ ვცოცხლობ იმედი მაქვს

არაფერიაა მარტოობაში ცუდი შენ უბრალოდ ზიხარ ცარიელ ოთახში მარტოობით გაჟღენთილ ჰაერს სუნთქავ და არაფერზე ფიქრობ გარდა იმისა როდის დაიწყება მეორე დღე, დღე რომელიც არაფერს იუწყება, არაფერს ელი ახალი დღისგან მაგრამ მაინც მარტო იმაზე ფიქრობ