შენ ჩემი სასწაული ხარ! 1

გაბრაზებული ესაუბრებოდა გოგონა მის მეგობარს რომელიც აგერ უკვე მეათასეჯერ ეკითხებოდა მალე მივიდოდა თუ არა სახლში.გოგონა რომელიც ტელეფონით საუბრობდა ქეთი იყო.ქეთი ანდრონიკაშვილი ბავშვთა სახლში გაზრდილი ობოლი გოგონა რომლმაც არც ის იცოდა

მამიკოს და დედიკოს ^___^

N1 მამა მამა..ეს არის მეფე გოგოსი მეფე რომელიც ყოველთვის იცავს ის ხომ არასდროს არ აწყენინებს.. და არც გულს ატკენს თავის პრინცესას რატომ არ წერენ მამაზე ლექსებს? ის ხომ თავის დარდს სულ გულში მალავს ის გვეჩვენება ზოგჯერ უგულო რადგან ყოველთვის

დაკარგული სიყავრული (1)

ახსოვს თუ როგორი იყო ის მეოთხე კლასში. როცა შემოიდოდა თავისი გარეგნობით ყველა იხიბლებობდა. მე არა. არ მაინტერესებდა მისი გარეგნობა მე მისი სული მაინტერესებდა. ჩემთან ძაფიც არ ქონდა შეკრული რომ შემყვარებოდა. მაგრამ მე მაინც შემიყვარდა. არ

რა ავირჩიო სიყვარული თუ შურისძიება?(ნაწილი 1 დასასრული)

იმედია მოგეწონებათ ესაა პირველი ნაწილის დასასრული მეორე ნაწილიც იქნება ოღონდ ის ცოტნეზე და ნიკოლოზზე ალბათ მიყვარხართ და ბოდიში დაგვიანებისთვის ♡♡♡შტერებული უყურებდა ლილე კარებს და კიდევ ვერ დაეჯერებინა თუ რა მოხდა წამის წინ,შემდეგ უცებ მოეგო გონს

ლამაზთვალება (თავი 3)

დილით მარი მაღვიძებს?: - აეთრიე გოგო ფეხზე (მარი.გ) - აქ რა ჯანდაბა გინდა გოგო? ;დდ ან რომელი საათია? (მე) - 2 საათია დაწყებული (მარი.გ) - აუ ვერ ხარ შენ და გადავბრუნდი (მე)

ჩემი სამოთხე

„ათი ადამიანიდან ცხრას უყვარს შოკოლადი, მეათე ადამიანი ყოველთვის იტყუება“ - ჯონ ტულიუსი..„ცხოვრება ჰგავს კანფეტების ყუთს - არასდროს იცი რას უნდა ელოდე მისგან“ - ფორესტ გამპი , „არაფერი ხდის სტუმრის მოსვლას ისე სასიამოვნოს, როგორც მისი პუნქტუალურობა

“მოთამაშე”: ფიქტიური ბედნიერება(5)

_გეტყვი, ოღონდ ყველაფერს ვერა… ალბათ იმაზე მეტი კითხვები გაგიჩნდება რაც ახლა გაქვს, მაგრამ ამ ამბის ნაწილი მაინც გეცოდინება… არაფერი მითქვამს. სადღაც წავიკითხე, თუ გსურთ ადამიანმა თავისი პირადის შესახებ მოგიყვეთ, არაფერი უთხრათ, დადუმდით, გულის

მშვენიერი ლედის ვნებიანი ღამეები -4-

ჩვენ ვნებიანი წამოძახილების ფონზე ყრუდ ჩამესმის კარზე კაკუნი.ნელნელა საღად აზროვნებას ვიწყებ და ფეთიანივით ვაშორებ მის რბილ ტუჩებს ჩემსას,ხელს ვკრავ და ნიჟარიდან სწრაფად ვხტები.კაცის მოცინარ მზერას არ ვიჩნევ,ჩანთას ხელს ვკიდებ და ისაა კარი უნდა

რა არის ადამიანი?

რადგან გავეჩხირე სიყვარულსა და სიძულვილს შორის და ვერ მიპოვნია ჭეშმარიტი გზა. მძულს , რადგან ჩემს ბაგეებს ვერ გავამხოვანებინე სიტყვები, რომლებიც გამუდმებით ჩამძახიან : ღმერთია ერთადართი ჭეშმარიტება, ეკლესია კი მასთან მისასვლელი გზა.

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 5)

როცა წერილი წავიკითხე ცრემლები წამომივიდა. ამიყვანეს, ამიყვანეს, ამიყვანეს!!! ღმერთ რა მაგარია. დაბლა ჩავედი და მშობლებს ეს ამბავი ვაცნობე. -გილოცავ შვილო(დათო) -რა ბედნიერებაა(სალომე) მთელი საღამო მათთან ერთად გავატარე. ასეთი ბედნიერი არასდროს