უბრალოდ სიყვარული 4

ცოტახანი კიდევ ვისეირნე და ვფიქრობდი ლაშაზე და მის კოცნაზე. მმმ ის ისეთი გემრიელი იყო, როცა ის მკოცნის ჩემ ემოციებს ვერ ვაკონტროლებ უსაზღვრო ბედნიერება მეღვრება ორგანიზმში, მაგრამ ამავე დროს ძალიან ვბრაზდები, რადგან მას შეყვარებული

ბარიერი. -22-

-არაუშავს, მთავარია ბედნიერია. ხომ იცი რომ ადრე თუ გვიან მაინც დადგებოდა ის დღე, რომ წავიდოდა? -ვიცი, ვიცი.. -დანანებით ჩაილაპარაკა ანეტამ და თაროზე დადებულ ფოტოს გხედა, სადაც მე, ანეტა და ლენუკა ვართ.

დრო'ც მოვიდა და წარსულის ტკივილი უცვლელი დარჩა გულში!.. [1]

წვიმდა, ისეთი ამინდი იყო როგორც განწყობა ...უშენო დღეებს დავათრევდი და უკანასკნელს ვიკრებდი ძალას...სადღაც ჩემს ირგვლის,ჯერ არ გადაფრენილ მერცხლებს სციოდათ.ისევ წვიმდა,და ყველაფერი შენ იყავი,სულ შენ...სულ ყველა.მივდიოდი

სიკვდილთან მებრძოლი (სრულად)

მტკივხარ ადამიანო, ჩემი გულის, სულის ერთადერთი დანაკარგი ხარ, რომელსაც ვერავინ ვერასდროს ვერ შეცვლის.შენ ჩემთვის ისევ ჩემი ერთი ცალი მეგობარი ხარ!!.ყველაფერი გაქრა ჩემს გარშემო... სიცარიელეა უაზრობაა.. უკვე ვეჩვევი სხვა გზა არ დამრჩენია.. მე ხომ ამ

დღე მეშვიდე

დღე არ იყო ისეთი, როგორიც უნდა ყოფილიყო. ახსნა იმისა, თუ როგორი იყო, შორს წაგვიყვანს. ზოგისათვის ჩვეულებრივი, ნაცრისფერი და არაფრით განსაკუთრებული. მისაღებში მჯდარი ექთან-მდივანისათვის ალბათ ეს დღეც ჩვეულებრივი იყო, როგორც სხვა დანარჩენი. ის ისევ

ხიმშო აღიარე რომ მოგარჯულე !(სრულად)

-მიყვარხარ ჩემო დემონო და ბალი მიინდაააა- ბოლოს მაინც დაამატა გაბადრული სახე გაბრაზებულად აქცია და სიე დაუბრიალა თვალები ხიმშოს წამებში აორთქლდა და თეთრი ბლით ხელში გაჩნდა- ეგ არააა წითელი მინდააააა

არ შემიძლია

მე შენთან ყოფნა არ შემიძლია მე ვერ დავწერ რასაც წერდა ილია, ღმერთმა დამიფაროს ასეთი ქედმაღლობა ჩემი გული სისხლით გადაღლილია, არც ის იფიქრო დაგტოვე რადგან სიყვარული არ შემიძლია სიძულვილი არ მახსოვს მათგან მხოლოდ სიყვარულით გადახდილია,

შეგეჩვიე... (დასასრული)

-გეცნობათ გვარი სიხარულიძე? მამუკა სიხარულიძე? მამაჩემს სახე შეეცვალა... -რა ხდება გიორგი? - ვიკითხე ინტერესით -გაიგებ - მითხრა და მამაჩემს მიუბრუნდა -რა შუაშია საერთოდ მამუკა გიორგი? -როგორც ვიცი კომფლიქტი გქონდათ -კი იყო რაღაც -მარიამ წამოდი -

ახვლედიანი .(სრულად)

შენს სახლთან ვზივარ და სივრცეში ვიყურები.. თუ ახლა არა, ოდესმე მაინც ხომ გამოხვალ სახლიდან და მეც კიდევ ერთხელ მოგკრავ თვალს. შენი სახლის ფანჯრიდან დედაშენი იყურება და ვერ მამჩნევს, ან უბრალოდ არ მიმჩნევს.. ხალხი რატომღაც გარბის, ყველას სადღაც

წესები სკოლაში და გარეთ რეალურ ცხოვრებაში ( მეორე ნაწილი 3)

დიანა უკვე ხუთი თვის ორსულად იყო. სტრესთან და ნერვიულობასთან ერთად თბილისში დამდგარი გაუსაძლისი სიცხეებიც აწუხებდა. ამიტომ ძირითადად სახლიდან არ გამოდიოდა და ოთახში იჯდა. დაჩი ყოველ დღე სტუმრობდა. ხანდახან ლუკასთან ერთდად