თქვენ ხართ ჩემი სალოცავი წმინდა.

წმინდა მთაო მთაო მახათაო გულზე ჯვარი ვინ მოგაქარგაო მთელი ერი ერთად დამდგარაო სიყვარულით გული გამთბარაო. ღვთისმშობელი მოიჩქარის შორით გაიმზადა თავი წილხვედრ მიწამ ელოდება იმედით და თრთოლით გადარჩენა მოდის სამხრეთიდან.

აღარ მიყვარხარ

გგონია რომ მელანდებია? გგონია რომ ღამე ვტირი ? არა არა შვიცვალე,აღარ ვტირი გავიზარდე! დეპრესიის დრო გავიდა!ახლა სწავლის დრო მოვიდა! გამოცდები ჩავაბარე! ექსტერნები აღარ მინდა! აღარ ვდარდობ შენზე უკვე არ მანაღვლებს რა მოგივა! თუნდაც თავში ქვა იხალო არ

ხუთი წლის შემდეგ...

ხუთი წლის შემდეგ როგორ ხვდებიან, ამომიკითხავს შავად ფურცლებზე, მიოცნებია ხუთი წლის შემდეგ, მასთან შეხვედრის ლამაზ წუთებზე. ეს ხუთი წელი ისე გავიდა, არ დამიკარგავს იმედი ამის, უფალს შევთხოვდი გამთენიისას და ვლოცულობდი ამისთვის ღამით!

როცა ქარია გარეთ (პროლოგი)

პროლოგი ჩარლზ ვესტვიკს სიკვდილზე არასდროს უფიქრია, თუმცა მისთვის თვალებში ბევრჯერ ჩაუხედავს. უზრუნველი ცხოვრება მოჰბეზრდა. შეეძლოჰქონოდა ყველაფერი, მაგრამ მან აირჩია არაფერი. მისი ცხოვრება ჭადრაკის თამაშს ჰგავდა: მეფე იყო, თუმცა ბევრი არაფრის

შეგეჩვიე... (10)

სახლში გვიან წავედი , იმ საუბრის მერე ანა შემოვიდა და აღარ გაგვიგრძელებია , წამოსვლა დავაპირე მაგრამ ანამ არ გამომიშვა , მერე გიორგის ჩაეძინა და ანამ იმდენი ვეხვეწე გამიშვითქო სახლიდან გამაგდო

სხვა ხარ

შენ რომ ტკივილებს უძლებდი ის ტკივილი მე ვარ.. შენ რომ ბავშვს უმღერდი მისი მამა მე ვარ.. აწი ნუღარ ღელავ ახლა სხვა ვარ.. სავალ ბილიკებს ვთელავ ახლა შენც სხვა ხარ.. არადა გეგმებს ვაწყობდით რა უცბათ ჩამოიყარა სიზმრად ენძელებს ვათრობდით ოცნება წყალში

მთვრალი ალუბალი 7

დემნა თავს უკან აგდებს და ხელს მკიდებს. საშინელ წვას ვგრძნობ მის შეხებაზე, მაგრამ არ მავიწყდება, რომ თავაზიანი უნდა ვიყო, ტკივილი პიკს რომ აღწევს, მორიდებით ვუხახუნებ მხარს და ვიბუზები.

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -14-

მაკა ულამაზესი იყო,სპილოსძვლისფერი ვიწრო კაბა ეცვა ზურგი ღრმად ჰქონდა ამოჭრილი,წინიდან კი ულამაზესი დეკოლტე იწონებდა თავს .ყველაზე ბოლოს მე დავიწყე მომზადება.ვერცხკისფერი ბრჭყვიალა ნაჭრისგან შეკერილი ვიწრო კაბა მეცვა ქალთევზას კუდის ტიპის.წელი

მთებს იქით სიყვარულია! 2

მე და ლელა, დიდრონი მთების წინ ვდგავართ, სიამაყით და სილამაზით, რომ არიან ბოძებულნი. ,,თეთრი საბანი", რომ გადაუხურავთ და კიდევ ერთი ლამაზი სამკაული შეუმატიათ. მართლაც, რომ დაგვადუმა მე და ჩემი მეგობარი, მშვენიერმა და სანატრელმა

ნაცრისფერი

-შენ ახალი ფერი შექმენი. -ნაცრისფერი? -როდესაც ადამიანი ხდება სიკვდილი და ის არ კვდება! -ნაცრისფერი ლიზელი. -ლიზელი? -დიახ, ლიზელის საპატივცემლოდ!