შეზღუდული შესაძლებლობები

სიბნელ. დილის 4საათი. ჩაბნელებული დერეფანი. რეანიმაციიდან ისმის ექიმის ბოხი , ჩახლეჩილი ხმა: -მუხტი -არის -პულსი არ აქვს. მუხტი -ისევ არ ბრუნდება. აზრი აღარ აქვს. -მუხტი -ექიმო გაჩერდით

ტერენტი გრანელი - შემოდგომის მოლოდინი

ახლა უფრო მდუმარეა ზეცა, ვინ მიხვდება ჩემს ამნაირ გლოვას? ისევ ციდან ველოდები მერცხალს, მაგრამ ციდან ქარიშხალი მოვა. გათენდება ქარიანი კვირა. ბედისწერა დაეტყობა ხელებს. მოვა დარდი და ვეწვევი ხშირად შემოდგომის გაყვითლებულ ველებს.

ოცნების მჭერი (15)

მერე ერთბაშად წასკდა სიცილი. თარაშმა გაკვირვებისგან წარბები შეკრა. დეა მოწყვეტით დაეშვა ჯაყელის სხეულზე და ძლიერად ჩაეხუტა. -გიჟი არ გეგონო, უბრალოდ ძალიან ბედნიერი ვარ შენს გვერდით. - მოგუდული ხმით ჩაილაპარაკა და ძლივს მისწვდა მამაკაცის ტუჩებს

InkeD

ნელ-ნელა ყველაფერი გაქრა... მერე ყურთასამენა გაუმძაფრდა,კარგად გაარჩია ნაცნობი ხმა,რომელიც საოცრად როლებში შესული მიუთითებდა რაღაცას. ჯერ არ გახელილი თვალები გადააპრიალა დახურულ დარაბებს ქვეშ და მარჯვენა ხელი ზემოთ აწია.ფარდის გადაწევა და მისი

სკოლა ბავშვების წესებით [15]

ელენეს ღიმილი სახეზე შეეყინა. ფეხზე წამოდგომა სცადა ,მაგრამ თამუნამ მაჯაში სტაცა ხელი და თავისკენ მოქაჩა.გოგონამ თავი უსუსურად იგრძნო და გაქცევა სცადა ,მაგრამ არ გამოუვიდა. -რა გინდა დედა? ვინ გითხრა ,რომ ვინმეს ვწერ? რა სისულელეა? -ვიცი რომ ასეა და

ნენსი, მე შენ გგრძნობ! 5

დილით რვა საათზე მაღვიძარამ დარეკა. მინდოდა ნენსი სკოლისთვის გამეღვიძებინა, მაგრამ მას ისე ტკბილად ეძინა... ფეხები ერთმანეთზე ჰქონდა შემოწყობილი, თეთრი სარაფანა, რომელსაც წითელი ყვავილები ჰქონდა ამოქარგული ძლივს უფარავდა პატარა სხეულს.

ბარიერი. -10-

-როგორ ხართ? -ბიჭები გადაკოცნა და გაოცებულმა გამომხედა, აშკარად არ ელოდა ჩემს იქ ნახვას. აბა მე მკითხეთ? სუნთქვაშეკრული და გულგაჩერებული ვიჯექი და

არასდროს უღალატო მეგობარს 2

რუსთაველზე ხალხი ირეოდ,საღამო იყო,ყველა ტრანსპორტი გაჭედილი,აქა იქ ჩხუბის და თან სიცილის ხმას გაიგებდი, მაგრამ როგორც კი დავინახეის თავი ზღვისპირა კურორტზე მეგონა, მას ხელში ორი ყავა ეჭირა და ჩემკენ მოდიოდა ,მისმა დანახვამ ყველა ხმა გააქრო

ვნებებზე მოთამაშე[12]

-ჩვენ გაგვიმარჯოს-მიუჭახუნაროგორც კი ახალი წელი შემოვიდა და ერთი ამოსუნთქვით დალია-ეს ღვინო ჩემხელაა,მამაჩემმა მაშინ მაჩუქა,როცა დავიბადე და მითხრა,როცა საჭიროდ ჩათვლი,მაშინ გახსენიო.

ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 11

-მეღადავები?-ყურებს არ დავუჯერე მე-არა, არადა ისე მშვენიერი გოგო ჩანს-გაბრაზებულმა ჩაილაპარაკა და გვერდით მომიწვა-წამო გავიდეთ-მტკიცეთ ვუთხარი და ფეხზე ადგომა ვცადე-არა არ შეიძლება-სწრაფად წამოხტა ლიკა და საწოლში დაბარუნდა-ვანანებ ყველაფერს