ბუმერანგი.მეორე ნაწილი 4 თავი.

-ის ჩემი აღარ არის,ის უკვე სხვისია.ბევრი რამ დავთმე მის გამო,უამრავ სხვადასხვა ადამიანებთან მქონდა შეხება,მაგრამ მის გარეშე დარჩენილს უდიდესი სიცარიელე დამრჩა.მეგობრებიც მყავს,ახლობლებიც მაგრამ იმ წლებს ვეღარასოდეს დავიბრუნებ.

მთვარის წითელი სონატა ( ნაწ. VIII)

შენ და კლასიკური სიმფონიები?- გამეცინა, თუმცა შევატყვე ნაკლებად ესიამოვნა. - თუ გეტყვი, რომ შენს თავს მახსენებს? რა?! გაოცებისგან და სირცხვილისგან ოდნავ წამოვწითლდი. ხმა ჩამივარდა. - პირველად როცა ჩემთან დარჩი, წარმოვიდგინე როგორ ცეკვავდი. ოღონდ

შენელებული გულისცემა (თავი 15)

-ჯანდაბა, დამატებითი განათება ჩამირთეთ_ ტვინს დახედა ქირურგმა და უფრო მოაახლოვა ხედვა უკეთესი რომ გაეხადა. -ვიპოვე, სანამ დავიჭერდი ნაწილაკი გადაადგილებულა, ნახევარი წამიც და ამოვიღებ.

ლაზიერი /2/

ტყეში დავხეტიალობდი და ნელნელა გასასვლელისკენ მივდიოდი, ჩვეულებრივი ღამე იყო ლ, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცა და უმთვარო ღამე, ბნელოდა. სანათიც არ მქონდა თან, იმ ბნელ ტყეში გზას არაფერი მინათებდა ანუ რა გამოდიოდა გავიჭედე.

დეკემბრის 13-ს II

ფეხები მოაჯირზე მელაგა... ცალი ხელით ორივე მაჯას მიჭერდა მეორეს მუცელზე მარწუხივით მხვევდა... გავყურებდით ლამპიონებით განათებულ ქლაქს და ვტკბებოდით.. დრო და დრი ყელში მკოცნიდა

ნოემბერი

ნოემბერი მიიწურა, იცი? მოგონებებს შენი სუნი დასდევს. ვცდილობ, შენ ერთს გაგაგონო ეს ხმა რადგან ჩემი სიყვარული განდე.

ბუმერანგი.მეორე ნაწილი 3 თავი.

ვიცი რომ ჭრილობები დრომ ვერ მოგიშუშა,სისხლი ჯერ კიდევ წვეთავს,მაგრამ უნდა გამაგრდე მე აქ ვარ შენთან,შენს გვერდით და დამეყრდენი.რაც შეეხება მალიბუს მან შენი ტკივილიანი წარსული მიისაკუთრა და იმდენად მოეწონა თავისი როლი ჩაიძირა ამ ისტორიის სიღრმეში.

ფიფქები (სრულად)

-ლაო, ელელე, გესინია და ალავინ მოგტაცოს?-ენა მოუჩლიფა ანდრომ ელენეს, რასაც მისი გაღიზიანება მოყვა და სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრებოდა ანდროსკენ, რომ არა მის წელზე მოხვეული ზუკას ხელი -გეყოთ, მე დავიღალე რა თქვენ მაგივრად, სადაც გინდათ იქ წადით-ნერვები

ჯიუტი სიყვარული (1თავი)

იცი მე შენ შემიყვარდი...-მთელი სხეულით ავკანკალდი და უცებ მისი ცხელი ტუჩები ჩემს ათრთოლებ და აკანკალებულ ტუჩებს შეეხო არცკი გამიფიქრია რომ წინააღმდეგობა გამეწია მხოლოდ იმას ვფიქრობდი რომ ამ ქვეყნად მხოლოდ მე და ჯეკო

სიყვარულისგან გაგიჟებული (საცდელი თავი)

და მაინც რა ჯამდაბაა ეს სიყვარული? არც არაფერი. ბანაურად, რომ ვთქვათ ზედმეტი თავისტკივილი, მაგრამ არა. არ მიყვარს ბანალურობა. ეს ავადმყოფობაა, სიგიჟის ბოლო ზღვარი. ზღვარი რომელსაც დასასრული არ აქვს. გგონია, რომ სიყვარული გაგაგიჟებს, მთებს