კესანე ანუ არ დამივიწყო (5თავი)

-მაპატიე მაგრამ ახლა ესროარვქნა გავგიჟდები. მითხრა საბამ და ისე რომ ჩემს რეაქციასაც არდალოდებია მისი ბაფე ჩემსას სათუთად მოაწება წამიერად დავდუმდი ვერმოვწვი რახდებოდა, რახდებოდადა მედებილს პირველი კოცნა მომპარეს თან როგორ.

დრო {10}

-აუტანელი ხარ, როგორ მაცლი იმფორმაციას ისე რომ ვერც კი ვხვდები? ხომ შევთანხმდით ამ ფსიქოლოგობის გამორთვაზე?-გამორთულია გეფიცები. -მაშინვე ვამოაჩინა თეთრი კბილები, ნინასაც თვალები მის ტუჩებზე გაუშეშდა.-უბრალოდ ასეთი ვარ.

შემთხვევით შეყვარებული 《13》

მეორე დღით ანანოს მხიარულ ნოტაზე გაეღვიძა.ნუცას სიტყვები მისდაუნებურად გონებაში ღრმად ჩაებეჭდა რაც მისი ღიმილის მიზეზი იყო.ადგა მოწესრიგდა და საერთო ოთახში გავიდა საუზმე მოიმზადა და ჭამის მერე ჩარლის დაუწყო თამაში.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე ნაწილი) II თავი

როდესაც აღმოჩნდები წყვდიადში, სიბნელეში, იაზრებ, რომ არც სიცოცხლის, არც სიკვდილის, არამედ მარტოობის გეშინია. შემდეგ დგება მომენტი, როცა აღარც მარტო ხარ, აღარც სხვებთან ერთად, უბრალოდ არ არსებობ, რომ შეგეძლოს ალბათ

თანახმა ვარ მოგიყვანო ცოლად (მეორე ნაწილი, 2 თავი)

-არა ასე ვერ წახვალთ მეც თქვენთან ერთდ მოვდივარ.ჩემი შვილი უნდა ვნახო.-ქეთიმ ხელზე შეხო მაშოს და მავედრებელი მზერა ესროლა. -გთხოვ მაჩვენე ჩემი გოგო.-მე ვინ ვარ რო შენი შვილის ნახვა აგიკრძალო?ის თქვენი ქალი8შვილა

კითხვა-პასუხი

-არ ვიცი. უბრალოდ ძალიან რთულია ვისაუბრო და თან ემოციები მოვთოკო. -მე მიჭირს რამის თქმა, კითხვის დასმა. იქნებ დასასრულს თქვენ გვითხრათ რამე? ის რისი თქმაც აქამდე ვერ შეძელით, ან, ან... არ ვიცი, ნებისმიერი რამ... -უბრალოდ დაგემშვიდობებით. არაფერი

ზღვისფერი შურისძიება (3)

-დარწმუნებული ხარ?-დაიჩურჩულა ლუკა, გოგონამ უარყოფის ნიშნად თავი გააქნია, ხელები მხრებში ჩაავლო და მისკენ დაქაჩა.მერე იყო შერწყმა.ორი დაკარგული სხეულს ერთ მთლიანად გადაქცევა.მსუბუქი,ცხელი,ნაზი ბიძგები.ყრუ კვნესა,ზოგჯერ სიცილიც.

გაყიდული სული (1 თავი)

ალექსანდრე თავის კაბინეტში სავარძელში იჯდა და სიგარეტს აბოლებდა, ფიქრებში წასულმა ვერ გაიგო როგორ შევიდა ანდრე-ეწევი?-გაუკვირდა მას-მიდიხარ?-შეხედა ალექსმა ეჭვნეულად-მივდივართ-შეუსწორა ანდრემ-შენ წადი, მე სხვა უფრო

ხევსურული ღამეები - დასასრული +18

კარავიდან ვხტები, ელვას ვხსნი და სუფთა ჰაერზე გავდივარ, თვალს ვავლებ ცეცხლისფრად აელვარებულ მთებს და სუნთქვა მიჭირს, სახეზე ხელს ვიფარებ, მუხლებზე ვდგები და ვყვირი, ჩემ თავს ვერ ვცნო, სხეულზე ხელს ისტერიულად ვისვამ და ადებულ მდინარეს ვუყურებ, მგონია

გამოღვიძება

შეშინებული ვიღვიძებ... ღამეა ძალიან ბნელა, თავს ცივად ვატრიალებ საწოლისკენ სადაც დედას ძინავს, ცარიელია ... მეშინია მე ხომ ჯერ რვა წლის ვარ, უცებ ჩემი უმცროსი და გამახსენდა, ოდნავ მომეშვა ადგილზეა, ძალიან ვნერვიულობ არვიცი