არჩევანი

თავი 4 დილით მანანას გაღვიძებისას შვილი უკვე გაღვიძებული და სავარჯიშოდ წასული დახვდა კარზე ლაშამ დაუკაკუნა ,, -მამი როგორ ხარ ? ჩემო ლამაზო როგორ მომენატრე -ჩემი ბიჭი როგორ გაზრდილახ მა , მეც ძალიან მომენატრე ჩემო ბიჭო - მამი მარიამმა ვარჯიში

ჰედოისტი ვარ

მოკლედ აქ პირველად ვწერ,არ ვიცი საიდან დავიწყო ან როგორ გავაგრძელო.სიმართე გითხრათ არც დასასრულზე მიფიქრია რამე ,უბრაოდ ვიცი რომ უნდა დავწერო. 23 წლის ვარ და 15 წელია ვწერ ,ყველაფერზე და ყოველთვის ,მაგრამ ასე რთულად ჯერ არ დამიწყია...

მე შენამდე (ნაწილი მეოთხე)

გიორგის მხრებზე,ჩემი ჩაბღაუჭებული ხელები სასწრაფოდ მოვაცილე და ნაპირისკენ სწრაფად წამოვედი,უკანმოუხედავად. -მარი წავიდეთ,კარგად ვერ ვარ მარის მკლავში ხელი წავავლე და ნივთები ავალაგე,სწრაფი ნაბიჯით სახლისკენ წავედი.გაურკვევლობაში ჩავარდნილი მარი

გამოიდარებს(თავი 9)

- პატარა მატყუარა ხარ! -მთვრალი ხარ? -კი ვარ ნასვამი. -შენკიდევ მატყუარა ძუკნა. -ზედმეტი მოგდის... -ალექსანდრესთანაც ასეთი უკარება იყავი? -არა. ამ პასუხს არ ელოდა. მეგონა ვუყვარდი გამოუცდელი ვიყავი და თან ისეთი პერიოდი იყო...

განსხვავებულნი (9)

-ასე მალე? -გავხედე გაკვირვებული -ხო რა -კაი,მაგრამ არმინდა დიდი ქორწილი რა მხოლოდ სამეგობრო წრე -შევხედე საცოდავი თვალებით -როგორიც შენ გინდა ისეთი იყოს

შენ ჩემში ხარ-5

დილით ადრე გაეღვიძა...საერთოდ არ იყო შეჩვეული სხვის საწოლში ძილს...წამოდგა და ფანჯრიდან გადაიხედა...თვალი მოკრა ცისფრად მოლივლივე აუზს ჩაეღიმა და კმაყოფილმა მოირგო ტანზე ერთიანი შავი საცურაო კოსტუმი,პირსახოცს ხელი დაავლო

სიყვარულის პლანეტა

-ან ის გოგო, ან საკუთარი თავი.-მან კი საკუთარი თავი არჩია...-ეგოისტობაა, არა?! -იმედგაცრუებული ვარ...-ლენა, თავს ნუ დაიტანჯავ.-შენთვის ღმერთს არჩევნის უფლება, რომ მოეცა... მე ამირჩევდი თუ საკუთარ თავს?!

შენს ხავერდოვან თითებს შორის.. შემოვაპარე...

შენს ხავერდოვან თითებს შორის, ბერი ნაფაზი შემოვაპარე... თუმცა, ტკბილო, მე არ ვეწევი.. ვიცი, ლეღვივით ტუჩებს, ხვალ ზეგ როგორც საკმაზი, დაეკონება ფერფლისფერი ხელის ცეცებით...

ერთხელ აივანზე (სრულად)

გაბრუებული ვიყავი, ვერც კი ვიგრძენი დრო როგორ გავიდა. მე კი ახლა უკვე მარტო დარჩენილი ვიდექი აივანზე და ვიხსენებდი მის მიერ ჩურჩულით წარმოთქმულ სიტყვებს: ,,ისევ შევხვდებით". შემდეგ კი კოცნა. უბრალო, ლოყაზე, რომელმაც ჩემი ცხოვრება სამუდამოდ არია.

ჩემი პროფესია 36_ე, 37_ე და 38_ე თავი ერთად!

სიცოცხლე მივიწყებას მიეცა? ადამიანებს, აღარ ახსოვთ, რომ შობადობაც თავდებშია... ახლა ხალხი, დაიღალა ოჯახის წევრების უკანასკნელ გზაზე გაცილებით. იქნებ აცივდა? იქნებს ადამიანების სულშიც აღარ თბილა. იქნებ და დარდებმა დაიწყეს მეფობა. იქნებ ღიმილს წრემლმა