„ვენერას ცრემლი“ - დასასრული

თათბირი უზარმაზარ ოთახში შედგა. ფანჯრებზე სქელი, ხავერდოვანი ფარდები ეკიდა, ბუნდოვანი ვარდისფერი შუქი კი ძლივს ანათებდა ოთახში მყოფთა სახეებს. უზარმაზარ, ბუმბულა სავრძლებში ოთხნი იჯდნენ. ლერი, სოი ფი, დოქტორ არეს სერა და სუფთად გაპარსული, ოდნავ

ნია და დემეტრე N2

სალოს როგორცვე გავუთიშე ტელეფონი დედას დავურეკე მოსაკითხად, ხო მართლა მე თბილისში ვცხოვრობ სალოსთან ერთად, მხოლოდ ის და დედა მყავს ვინც ასე ახლოა ჩემთან და ჩემზე ყველაფერი იციან, დედა ქუთაისში მუშაობს მთავარი ექიმია.. სახლში მისულს არაფრის თავი აღარ

არჩევანი 2 თვი

ნახევარ საათში მართლაც მზად იყო ულამაზესი ქალი იყო მანანა დიდი ტკივილის მიუხედავად მართლაც ულამაზესი იყო მისილურჯი თვალებით რომ შემოგხედავდა კაცს ყველაფერს დაგავიწყებდა, ულამაზსი სახის ნაკვთები ჰქონდა პატარა

,,მამას''

მამაზე ხშირად არ წერენ ლექსებს, მაგრამ თუ წერენ, ღირს დასაწერად... მე მხარს დავუჭერ ყველა იმ ქვრივ ქალს, რომლის ცრემლები არ ღირს სათმენად!

შენ ჩემში ხარ-2

თავი-3 ჭავჭავაძის ქუჩას მიუყვება...გზა უნდა გადაჭრას...ფიქრებში გართული ვერც კი ამჩნევს როგორ უახლოვდება მანქანა.

წერილი....

ეხლა გზაში ვარ ფანჯარასთან ვზივარ და ვაკვირდები ხალხს...როგორი განსხვავებულები და ამავდროულად როგორი მსგავსები არიან...ახლა ერთ მოხუცს ჩავუარე სახლის წინ სკამზე მჯდარს თავი ჯოხზე ჩამოედო მანქანით რო ჩავუარეთ თავი ამოყო და ნაღვლიანი თვალები მომანათა

განსხვავებულნი (7)

წუხელ გოგა ჩემთან დარჩა,ბევრი ვილაპარაკეთ,ფილმებს ვუყურეთ და ბოლოს ერთმანეთზე გადახლართულებს ჩაგვეძინა..დილით სიცივემ გამაღვიძა,თვალები ძლივს გავახილე და გოგა ჩემს გვერდით ვერ დავინახე,სამზარეულოში გავედი და ბავშვები შემეგებნენ ალეწილი სახეებით..

ვსვამთ...

ვსვამთ, ისევ ისე ურევს ამინდი თავში და კარშიც დიდი თოვლია, –არ ჩამოხვალო?! –შენ მწერ, რა ვიცი...

არჩევანი

ჯერ კიდევ მაშინ როცა მშვიდობიანად ცხოვრობდნენ სოხუმში გათხოვდა დიდი სიყვარულით შეეძნა ვაჟი ცხოვრობდნენ ბედნიერად , თუმცა არ დასცალდათ დაიწყო ომი აფხაზეთში და ჩვილი ბავშვით ხელში მოუწია ქუთაისში ჩმოფრენა არც კი იცოდა საერთოდ ცოცხალი ჩაფრინდებოდა

მე, უშენოდ...(ნაწილი 12)

მარიამი მისკენ გამოიქცა და ყელზე ჩამოეკიდა. სიგიჟემდე უყვარდა დათას სურნელი. სასიამოვნო არომატი, რომელიც ცხვირში ურცხვად უძვრებოდა და მთელ სხეულს ედებოდა. ქმრის მკლავებში მოქცეული მარიამი გაყურსული იდგა და მის გულისცემას უსმენდა.