ბნელი სამეფოს ლორდი ( თავი 1)

არც იფიქრო რამის შეცვლა, თორემ ხომ იცი კარგი არაფერი გელოდებათ. ეს ჩემი სამეფოა, წესებიც ჩემია და ვინაიდან ჩემს ტერიტორიაზე ხართ სტუმრად, თქვენც ჩემ საკუთრებაში შემოდიხართ და როგორც გიბრძანებთ ისე მოიქცევით.

პირველი და უკანასკნელი 6

-ბოდიში რო გაუფრთხილებლად წავედი.ძმაკაცი ჩამოვიდა და სანახავად ვიყავი.კლუბში მპატიჟებს და მინდა შენც წამოხვიდე.-კარგი მაგრამ მე რატომ?-აუ ყველა შეყვარებულით იქნება და მე მარტოსულივით არ მინდა ვიყო.-აუ ბავშვი ხარ რა გავიცინე.

როგორ მოვიქცეთ თუ გაგვიტაცეს 1

აათვალიერა არაფრით გამორჩეული , ყვითელ პიჟამაში გამოწყობილი პუტკუნა გოგო, რომელმაც მის დაჟინებულ მზერაზე ინება მისკენ გამოხედვა და ალბათ ეს იყო ის გარდამტეხი მომენტი,რომელიც აკას დიდხანს , ძალიან დიდხანს გაჰყვა ცხოვრების გზაზე ...

დევდარიანი დაბრუნდა! (3)

-დედიკო სახლშია მე ჩვენს მეზობელთან გამიშვა რატომ არ ვიცი, მაგრამ ვერ გავძელი და წამოვედი, მაგრამ სახლის კარები ჩაკეტილია და ვერ შევდივარ თან ხმაური გამოდის. -მოდი ჩემთან-ცრემლები წამოუვიდა ამ ყველაფრის წარმოდგენისას და მხოლოდ

მე შენ შეგიყვარებ...

მე შენ შეგიყვარებ.. დამიჯერე, მართლა შეგიყვარებ,მთელს სამყაროში ყველასაგან გამორჩეულად,ისე შეგიყვარებ თავს რომ შეგაყვარებ ზუსტად ისე შენ რომ შემაყვარე თავი შენი.... შენთვის ჩვეულად!თვალებს შევიყვარებ, შენსას ცისფერს,

სიყვარულისთვის მკვლელობა?! (ნაწილი პირველი)

გეყოფა ნუღა ცემ...გაჩერდი გთხოვ...ნუ მოკლავ....ამად არ ღირს...მისი აღელვებული ხმა ჩამესმოდა ყურში,მაგრამ მაინც არ მინდოდა გაჩერება მინდოდა ეს ნაბი*ვარი მომეკლა,მინდოდა მთელი ბრაზი მასზე ამომენთხია,ვინ გაცდის დატკბე ამ სიამოვნებით

ცხოვრების მეგობარი.თავი 2.

-გადავწყვიტე შენთვის წერილი მომეწერა,რადგან ასე უფრო გამიადვილდებოდა საუბარი შენთან.კალენდარი მაქვს საწოლთან და უშენოდ გატარებულ დღეებს ვითვლი,ღამე არ მძინავს ფარჯარასთან ვდგები და უკიდეგანო ცას ვუყურებ.დღესაც ისეთი ლამაზი ღამეა მე რომ

უჭრელესად უფერო!

კალამი შავი, ფურცელი თეთრი, მელანი ლურჯი, თითები... თითები მკრთალი! -და მაინც რომელი ფერი? -უფერო!

ახდენილი ოცნება (სრულად)

-თმებიც შეგიჭრია-ხელი მოაქვს ჩემი თმისკენ, მაგრამ შუა გზაში გონს ეგება და დენდარწყმულივით წევს უკან. -ბოდიში მინდა მოგიხადო-ვეუბნები და თვალებს დაბლა ვხრი -რისთვის? რომ აღარ გიყვარდი?-ეცინება ცინიკურად მას -არა, რომ მოგატყუე იმისთვის-ვამბობ ჩუმად და

ქეთი გაბინაშვილი - ჩემი ომი

ანასტასია ჩარჩოებში ცხოვრობს, ეტლსაა მიჯაჭული. არსებობა გასაძლებია, რადგან მისი ოცნებები და ფანტაზია უსაზღვროა, მაგრამ როდესაც ომი იწყება და სახლში სრულიად მარტო რჩება, გამოუვალ მდგომარეობაში ვარდება.